Overdag verzorg ik de communicatie van Vormingplus Kempen, een vzw die Kempense organisaties, verenigingen en gemeenten projectmatig of soms financieel ondersteunt. ‘Voor en na’ onderhoud ik enkele websites zoals merksplas.NU, (de opstart van) coronamerksplas.be,…
Lees je veel? En wat?
’s Morgens breeduit De Standaard, overdag heel wat online nieuws, en met regelmaat een boek van de bib. Romans dan, en ze mogen honderden bladzijden beslaan.
Een vakantieritueel: enkele dagen vóór het vertrek het maximale aantal boeken ontlenen, en dan proberen er zoveel mogelijk te lezen. Met de jaren nam het aantal kleinkinderen dat meeging toe en het aantal gelezen boeken af.
Welk boek van de bib las je het laatst? En wat vond je ervan?
Koetsier Herfst van Charlotte Mutsaers. Een wat vereenzaamde man ontmoet door een gevonden gsm een wat aparte vrouw. Die adoreert gedichten van Osama Bin Laden en neemt het op voor de bevrijding van kreeften. Haar legertje activisten plant een actie in Oostende, waar ze haar lief mee naartoe neemt. Knack zag in “deze grillige parabel een oproep voor de bevrijding van het al te ingesnoerde leven” van kreeft en mens. Ongetwijfeld breekt ze een lans voor eigenzinnige, grillige buitenissigheid in het leven.
Leuke vakantieliteratuur die licht leest, maar tegelijk doorspekt is met rake observaties en korte bespiegelingen over lust en liefde, zin en onzin, karakter en meegaandheid, … Ik gaf het ★★★★ op mijn leeslijstje op Hebban.
Welk boek dat je ooit las zou je iedereen willen aanraden?
Zonder aarzelen Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Oké, het beslaat een 1.250 pagina’s, maar het rijgt het leven van acht generaties van een Georgische familie aaneen. Het doorloopt de grote gebeurtenissen in die regio: de Russische revolutie, de dagelijkse politiek, de veldslagen en oorlogen, corruptie, indoctrinatie, de Koude Oorlog, straatprotesten, de vlucht naar het Westen, …
Het wordt nergens een saai geschiedenisboek, maar wel het verhaal van zoveel levens die niet kunnen ontsnappen aan de tentakels van de macht en de onmacht, dobberend tussen lot en noodlot. Een aangrijpend, vertederend boek.
En nu ik hier toch wat ruimte heb: ook Max, Mischa & het Tet-offensief van Johan Harstad vond ik de max, of de Napolitaanse romans van Ferrante, of de Cicero-trilogie van Robert Harris (oei, Imperium is niet langer in de bib te vinden), of De Patrick Melrose-romans van Edward St. Aubyn (die later mooi uitgepuurd werd in de gelijknamige tv-serie): allemaal ★★★★★ waard.
Welke les heeft het lezen je voor je leven geleerd?
Ik had een zolderkamer met twee dakvensters in Brussel. Onder de overvliegende Caravelles en de Flying Boxcars waren er de bruingekafte strips van Piet Pienter die de wereld achter de huisdeur binnenhaalden. Later werden het Vlaamse Filmkes, Ruyslinck of Boon, en dan ergens De Wereld volgens Garp.
Lezen zorgt niet direct voor meer mensenkennis of een groter begrip – maar je gewoon kunnen laten meeslepen in andere levens is risicoloos genieten.
