Zaterdagavond was er de laatste podiumact van de Thermosfleskeszomer: aan de wip van de Kunstvrienden speelden de Muzikale Kikkers (het jongerenorkest van de harmonie), de harmonie zelf én Tumbao Cubano.
De zomer begon in Merksplas blijkbaar pas in september: dat zorgde voor een zonovergoten en mooi gevuld terras bij de Kunstvrienden.
Hartveroverend jong talent
De Muzikale Kikkers zetten de avond innemend in. Daarvoor zorgden niet alleen de aanstekelijke hits (Funkytown, Seven Nation Army,…) in hun programma, maar ook de aardige meezingers. Het was leuk om te zien hoe wat oudere harmonieleden de jonge muzikanten ondersteunden en coachten. In het publiek zaten heel wat trotse familieleden te glunderen.
Harmonie met een stem
De Harmonie nam het nadien van hen over. Die brachten een rits herkenbare nummers: Louie Louie, September van Earth, Wind & Fire, … Maar ook met composities als Ammerland van Jacob de Haan bewees het orkest dat ze een gevoelige snaar konden raken.
Na enkele nummers dook Daan Thoné op. Werd hij presentator van dienst? Nee: hij zong Wellerman, begeleid door De Kunstvrienden. Daar bleef het niet bij: hij deed ook nog Paul de Leeuws Vlieg met met me mee (naar de regenboog), Ik hou van u van Noordkaap, en als bisnummer Laat de zon in je hart.
Zingen met een harmonie houdt veel risico’s in waarvoor begenadigde zangers zouden terugdeinzen, maar Daan deed het met zijn charme en vakkundigheid. Zijn enthousiasme gaf de inzet van alle muzikanten de glans die het concert verdiende.
Dirigent Sander Van der Kloot: “In juni konden we na maandenlang nietsdoen terug opstarten. We moesten op enkele weken een programma in mekaar boksen, en met Daan erbij hebben we voor deze gelegenheid genoeg variatie kunnen inbouwen. Je merkte vanavond dat we dat samenspelen lang gemist hebben.”
Stomende salsa
Rond half tien stond Tumbao Cubano op het programma. Een korte soundcheck ging snel over in een stomende sessie Cubaanse salsa. De mooie sound deed je onmiddellijk vergeten dat slechts vier muzikanten daarvoor zorgden. Yosmani Cruz, de speler op de tres (de wat kleinere, Cubaanse dubbelsnarige gitaar) zorgde, naast enkele eigen composities, ook voor de coverbewerking van enkele traditionele nummers en van werk van o.a. de Buena Vista Social Club en Celia Cruz. Het werd een dolle, uitgelaten mix van traditionele Cubaanse muziek met salsa, chachacha, merengue,… Die viel ook in de smaak van het nog aanwezige jong grut die vooraan uitpakten met hun moves.
Met je ogen dicht waande je je op een van die eindeloze warme nachten van de Antilliaanse Feesten.
Hard was dan weer de realiteit: het publiek bleek al snel gehalveerd omdat kinderen nu eenmaal op tijd moeten gaan slapen. De Cubanen speelden de rest van hun degelijke set gepassioneerd vakkundig uit voor een quasi ongeïnteresseerd publiek. Hun naaste entourage moest zelfs opdraaien voor de drankjes voor de muzikanten. Die lieten het echter niet aan hun hart komen. Eerder die dag speelden ze al in Halle, en het volgende optreden stond die nacht nog in Brussel gepland. Hopelijk kregen ze daar het publiek dat ze verdienden.
