Zondag stonden De Stoffrakken op het terras van Café Chapeau. Dat was zonnig, goed gevuld met publiek, en zoals altijd: één van de mooiste plekken van Merksplas.
De Stoffrakken, dat zijn zeven mensen die allemaal in het onderwijs staan of stonden. Wat hen bindt of bond, is hun liefde voor muziek en de passie om samen muziek te maken. Eén van de bandleden is Koen Thoné, en dat mag in het dorp een garantie zijn voor sympathieke, kwaliteitsvolle muziek. In de Chapeau brachten ze een gevarieerd programma, dat van chanson op country sprong, van folk naar jazz en rock. Pittige kleinoodjes als Non, Non Rien N’a Changé van de Poppy’s of Make Me Smile van Steve Harley & Cockney Rebel bijvoorbeeld, maar even vrolijk Ring of Fire van Johnny Cash of een toch wel gewaagde samenzang van All Around My Hat van Steeleye Span (die De Stoffrakken quasimoeiteloos brachten).
In de eerste set werden ze nog pijnlijk getergd door een wispelturige geluidsinstallatie, maar na de pauze bleek dat euvel met de brandende zon verdwenen.
Wim Mertens (drums): “Wat onze ambitie met De Stoffrakken is? Vooral plezier maken. Zo hebben we mekaar gevonden, en zo gaan we ook verder. Het grappige is dat we enkele jaren geleden mekaar samen vonden op een directiecongres van het bisdom. We repeteerden flink wat, maar na de coronatijd leek de klad erin te zitten en wilden we stoppen. Maar plots waren er heel wat mensen die ons wilden boeken, en we besloten voort te doen.”
“Met De Stoffrakken bieden we niet onmiddellijk topkwaliteit – dat beseffen we zelf maar al te goed. Maar we zijn intussen dikke vrienden, en we spelen graag samen. Dat is een goed uitgangspunt, niet? We proberen de stijlen en de nummers van iedereen in onze set te steken, en dat zorgt voor heel wat herkenbaarheid.”
“We treden meestal op op vraag van mensen die ons kennen. Maar die optredens hoeven niet per se voor ons: we zijn niet allemaal even muzikaal, maar onze muziek is een mooie, gedeelde hobby voor ons allemaal.”
Koen Thoné: “Eigenlijk spelen we allemaal uit ons buikgevoel. Vandaag ging het wat verkeerd met de geluidsinstallatie. De klank kwam niet over bij mij en enkele andere bandleden, en daardoor was het wat zoeken in de eerste set. Toen hebben we even serieus onder ons niveau gespeeld. Normaal zijn we vrij sterk: omdat we met z’n zevenen zijn, hebben we heel wat instrumenten mee. De afwisseling tussen de sax, harmonica, viool… geeft ons een volle sound. We zijn daarin gegroeid, zodat we een mooie totaalklank kunnen brengen.”
Wim: “Het klikt tussen ons. Aanvankelijk begon het voor ons plezier, maar intussen is het ook een manier om contact met elkaar te houden. En achteraf kunnen we steevast nog wat discussiëren over het onderwijs. (lacht)
Koen: “We zijn intussen echt wel een vriendengroep geworden. Repeteren op zich vinden we al leuk. En we zien van mekaar ook dat we samen groeiden in de muziek. Dat moet het publiek vandaag ook wel gemerkt hebben.”
De Stoffrakken zijn:
- Wim Mertens: drum
- Dirk Vranken: basgitaar
- Toon Huwels: akoestische gitaar, banjo
- Chris Van Gool: elektrische gitaar
- Dirk Schittecat: viool, zang
- Helga Melis: zang
- Koen Thoné: akoestische gitaar, sax, zang
