Jef Schoofs: “Mensen in Merksplas kunnen me op verschillende manieren kennen. Na een mooie tijd als kind en jongere in de Chiro van Merksplas ben ik daar nog een 12-tal jaren volwassen begeleider geweest. Voor hen ben ik misschien ‘den Bol’.”
Voor mijn job bij het CLB in Hoogstraten heb ik ook heel wat Merksplasse kinderen, jongeren en hun ouders zien passeren. Ondertussen komen ook de namen van hun kinderen me al bekend voor… Daar ben ik ‘meester Jef’ of ‘dieje van ’t CLB’.
Sinds het jaar ’00 zetel ik voor Groen in de gemeenteraad en probeer zo Merksplas wat bewuster te maken van ecologie. Dus ja, daar ben ik ‘dieje Gruune’. Een geuzennaam waar ik best trots op ben.
In mijn vrije tijd vind je me op de fiets, wandelend, tuinierend… kortom als het maar buiten is en het liefst in de natuur (ah ja!).
Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis of trend in 2021 in Merksplas?
Spijtig genoeg toch nog altijd het grote ‘C-woord’. Hoe dat verdomde virus zo vele gewone dingen in een ander perspectief stelt. Hoe het ingrijpt op ons hele leven. Hoe mensen met elkaar omgaan, het verenigingsleven, het familiale leven, spontaniteit die verdwijnt… Kan dit? Mag dit? Mogen die dat? Kunnen we dit wel maken? Hoest die niet wat veel? Komt die niet te dicht? Is dat daar wel proper? Moest het nu zo of zo? Heb ik mijn mondmasker bij?
Welke dorpsgenoot wil je in de bloemetjes zetten voor wat hij/zij dit jaar voor jou én/of ons dorp betekende?
Altijd gevaarlijk om namen te noemen, maar ik ga me er toch aan wagen. Britt Mertens. Zij is thuisverpleegkundige en was er op een heel belangrijk afscheid in mijn leven: bij het overlijden van ons vader. Ik wil hiermee zeker geen onrecht doen aan haar fijne collega’s, integendeel. Moest zij die avond niet van dienst geweest zijn, had hier waarschijnlijk de naam van één van die andere toppers gestaan.
Ik wil haar vernoemen en als symbool stellen voor de (thuis-)verpleegkundigen, de huisartsen, de familiehulpen, de verzorgenden… die er een hele zware tijd op hebben zitten en er nog middenin zitten. Zij kunnen niet thuiswerken of videomeetings doen – zij moeten er zijn voor hun patiënten en hun familie. En ook al gaat het moeilijk, is de tijdsdruk te hoog en de werklast zwaar, van hen wordt verwacht dat ze dit met de glimlach, een warm hart en een luisterend oor doen. En het lukt ze meestal nog ook wonderwel.
Wat heb je het liefst gelezen in 2021?
Ik besef het nu, maar volgens mij in heel 2021 geen enkel volledig boek gelezen. Erg eigenlijk. Veel kranten, veel statistieken en grafieken, veel te veel commentaren op sociale media (ik moet daar mee stoppen), veel opiniestukken, veel mooie woorden van troost.
Maar toch ga ik kiezen voor ‘prentjes kijken’: de prachtige, grappige, soms ontroerende cartoons van Eva tekent. Eva de Wolf becommentarieert het leven van elke dag op een geweldig intelligente wijze met kinderlijk naïeve tekeningen. Een heel verhaal in enkele krabbels. Humor zoals ik het graag heb.
Aan welk liedje heb je veel gehad het voorbije jaar?
Vaders handen, van Gebak. Oud, sentimenteel, geen groot meesterwerk… maar de juiste woorden op een slecht moment.
Jouw grootste klein geluk in 2021?
Het ‘lossen’ van de maatregelen en met (enkele) mensen kunnen samenkomen. Na een stevige fietstocht: zwanzen, discussiëren, lachen, een goed glas erbij. Deugd!
Wat wens je ons dorp toe voor 2022?
Niet bijster origineel maar zo gemeend: een dorpsleven zonder te veel ‘niet-mogen’ en met veel ‘mogen’. En als het kan: allemaal wat positiever, want daar lijkt me grote nood aan.
