Lore Verheyen: “Vroeger was ik actief in de jeugdbeweging en in de volleybal. Omwille van mijn opleiding verpleging (waar al wel eens weekends gewerkt moeten worden) stopte ik met allebei. Ik heb even in Turnhout gewoond, maar sinds een vijftal jaartjes intussen ben ik weer blij om in ons eigenste spetsersdorp te wonen.
Mensen zullen mij nu vooral kennen van achter de kassa bij ‘den boerenbond’ oftewel, bij AVEVE Verheyen, waar ik sinds 3 jaar samen met mijn 2 broers actief ben in ons familiebedrijf.”
Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis of trend in 2021 in Merksplas?
Dat er, ondanks het gekke jaar, toch ruimte was om evenementen en activiteiten te organiseren om elkaar tegen te kunnen komen, terug een ‘normaal’ gevoel te ervaren.
Welke dorpsgenoot wil je in de bloemetjes zetten voor wat hij/zij dit jaar voor jou én/of ons dorp betekende?
IK zou heel erg graag het hele team van de VBS bedanken. Alsook de sportclubs, jeugdbewegingen,… Die proberen ondanks de lastige tijden toch om onze jongste pupillen een warme, veilige plaats aan te bieden waar ze ‘kind’ mogen zijn. Heel goed beseffende dat dit steeds heel erg veel vraagt van de teams in kwestie.
Wat heb je het liefst gelezen in 2021?
Ik lees heel erg veel, gemakkelijk twee boeken per week. Momenteel ben ik bezig in de reeks van…
Maar mijn interesses zijn zeer uiteenlopend. Thrillers en horror verhalen liever niet, ik hou van boeken waar je met een goed gevoel de laatste pagina omdraait.
Aan welk liedje heb je veel gehad het voorbije jaar?
Go you own way van Fleetwood Mac.
Van kinds af aan tovert dit nummer een lach op mijn gezicht, en misschien typeert me dit ook wel een beetje, doorheen de kudde mijn eigen wegje gaan.
Jouw grootste klein geluk in 2021?
Sinds enkele maanden ben ik samen met mijn partner latin dansles aan het volgen. Iets waar ik, sinds mijn reis naar Costa Rica, mee in mijn hoofd zat maar wat er nooit van gekomen was. Gewoon geweldig om de zon in huis te halen met zuiderse muziek in huis.
Wat wens je ons dorp toe voor 2022?
Verdraagzaamheid. Ik weet dat er de voorbije jaren mentaal veel gevraagd is, van eenieder van ons. En ik merk dat ikzelf soms ook wat korter sta dan ik normaal ben, een tendens die zich meer en meer voordoet.
Laat ons proberen om voor elkaar te zorgen, een lach te toveren op iemand zijn gezicht. Weten dat dit soms een wereld van verschil kan maken voor die persoon. Onze telefoons aan de kant leggen en de echte verbondenheid voelen, iets dat ik altijd zo fijn heb gevonden in ons spetsersdorpje.
