Vandaag was er weer de optocht door het dorp. De vijfdeklassers van Qworzó en de zesdeklassers van VBS Yugro trokken met de vredesvlaggen naar het Vredespleintje aan de Leest. De wind speelde met de vanen en de zon maakte de regenboogkleuren alleen maar intenser.
Herman Cooremans verwelkomde alle kinderen, burgemeester Frank Wilrycx , schepenen Monique Quirynen en Raf Verheyen, en enkele belangstellenden namens de Werkgroep Herdenken en Verzoenen.
“Het is 80 jaar geleden dat de Duitsers zich onvoorwaardelijk overgaven. Ze ondertekenden toen de laatste capitulatie-overeenkomst in Karlshorst. Sindsdien wordt die dag in heel Europa gevierd als V-dag, Victory Day.”
“We herdenken vandaag niet alleen de helden van de Tweede Wereldoorlog, maar ook de 60 miljoen doden. Daarvan stierven er 90.000 Belgen. En we denken ook aan de vele mensen die door de oorlog getekend werden, die er trauma’s aan over hielden, die nog elke dag met de herinnering eraan geconfronteerd worden.”
“En het doet ons ook stilstaan bij de toestand in de wereld vandaag. Er is veel ongerustheid over wat de toekomst ons brengen zal. We hopen dat er snel weer terug vrede mogelijk wordt.”
Jonge stemmen
Dan waren er de boodschappen die de leerlingen van beide scholen (die van Nautica waren verontschuldigd). Eerst was het de beurt aan Kato, Vincent, Honi en Redur van Qworzó:
Nooit meer oorlog!
We vieren elk jaar op 8 mei
dat iedereen toen is bevrijd!
Dat was een enorm groot feest
zo groot was ’t eerder nooit geweest.
De Tweede Wereldoorlog was
net afgelopen, en toen pas
wist iedereen weer hoe het voelt.
Wat er met vrijheid wordt bedoeld.
Dat iedereen zomaar zeggen mag,
wat hij wil zeggen, elke dag.
Dat er geen oorlog meer is en pijn,
dan is leven weer altijd fijn.
En daarom op deze Bevrijdingsdag,
zwaaien we de Vredesvlag!
Dan denken we er altijd aan
dat oorlog nooit meer mag bestaan!
Voor VBS Yugro namen Anna-Maria en Camille het woord:
Laten we denken …
Zullen we samen nadenken?
Terugdenken aan de dingen uit een andere tijd.
Zolang we nog herdenken
raakt dit nog niet kwijt.
Zullen we samen herinneren?
Bedenken hoe het verleden onze toekomst bepaalt.
Het altijd blijven proberen,
ook als we zijn verdwaald.
Zullen we samen niet vergeten?
Niet meer wegdenken wat er is gebeurd.
Maar leren beseffen te weten,
tot ons verleden verkleurt.
Laten we samen denken, leven in de stilte.
Laten we naar elkaar luisteren, leven met onze tranen.
Laten we samen hopen, dat wij hier altijd stil bij blijven staan.
De kinderen plaatsten toen de werkjes die ze knutselden tegen de omheining van het Vredespleintje. Daar kan je ze de volgende dagen gaan bewonderen.
De vredesboodschap doorgeven
De burgemeester blikte ook terug op de ondertekening van het vredesverdrag. “In Merksplas hebben we verschillende herdenkingsmomenten. We denken dan niet alleen aan de helden, maar ook aan de slachtoffers, aan de burgers die onder de oorlog leden, en aan de verzetsmensen die voor onze vrijheid streden.”
(lees verder onder de foto’s)
“We denken ook aan wat er zich nu in de wereld afspeelt: het conflict tussen India en Pakistan, de onmenselijke toestanden in Gaza, de oorlog in Oekraïne. De wereld kreunt onder de vele gevechten. Het is wat cynisch om te zien dat Rusland vandaag ook de oorlog herdenkt, terwijl ze zelf een nieuwe oorlog begonnen.”
Hij was trots op het meter- en peterschap van de Merksplasse scholen over de oorlogsmonumenten: “Zo denken jullie regelmatig aan onze helden. Hopelijk kunnen jullie dat ook doorgeven aan de kinderen die na jullie komen, en later ook aan de volgende generaties, zodat nooit vergeten wordt wat anderen voor ons deden.”
De ‘Last Post’ weerklonk toen. Die rondde de herdenking op het Vredespleintje af.
