Zondagavond stond Christoff in de tent van Café Old Forester. Al jaren daarvóór geprogrammeerd, maar corona stak er een stokje voor. Het deed er niet toe: de tent vrat gelukzalig uit zijn hand, en Christoff genoot van iedere noot.
Christoff: “Nochtans is ieder optreden anders. Het is altijd wat aftasten naar de comfortzone van je publiek. En hier was er veel jong volk. Dan moet ik altijd wat zoeken naar de energie die ze vragen. Ons genre, de schlagermuziek, zit altijd op een dunne lijn. Soms zit heel het publiek boven hun theewater, en slaan die schlagers heel goed aan. Maar ik speel met mijn band ook heel veel zaalconcerten, en daar veert het publiek bij die schlagers ook recht. Daarnet in Merksplas was het een feest, met die zondagse kermisavond. Makkelijk is dat niet: ik moet de hele hoop 40 minuten lang constant entertainen. Elke minuut dat het niet aanslaat, moet je in de volgende tel terug heroveren. Vaak is dat een opgave, maar hier was het tof.”
► Maar je zat er van de eerste minuut strak op: je gooide je en je straalde je warmte uit. Lukt dat vanzelf?
Christoff: “Vandaag was het wat stressy: ik stond daarstraks nog in Deerlijk op het podium, en de tijd die ik had om hier te geraken, was wat krap berekend. Gelukkig was ik op tijd in Merksplas. Ik weet als ik het podium oploop binnen de drie, vier seconden welk publiek ik voor me heb. En als je zoals vandaag zoveel jongeren voor je hebt, probeer ik net dat tikkeltje extra te geven.”
Geloofwaardig zijn
► Wat vind je zo krachtig aan schlagers?
Christoff: “Stan Van Samang heeft me ooit het mooiste compliment gegeven dat ik me kon wensen: “Wat jij doet,” zei hij, “is oh zo moeilijk. Iedereen kan popsongs of rock brengen. Dat is makkelijk. Maar bij schlagers moet je je publiek ervan overtuigen dat je zingt wat je voelt.” Dat is zo: als je dit genre niet aanvoelt, dan lukt het je niet om het op het podium te brengen. Het is werken, maar ik stap na een optreden met zoveel voldoening van het podium.”
► Je reist van hot naar haar, van kermis naar bierfeest. Hoe ziet Vlaanderen er door jouw ogen uit?
Christoff: “Inderdaad, ik heb in heel mijn carrière alle uithoeken van Vlaanderen intussen al drie keer gezien. Ik ben intussen bijna dertig jaar bezig. Vlaanderen bedankte me daar vaak voor: 4 MIA’s, 5 Zomerhits, gouden en platina platen… Binnenkort wil ik dat vieren met een reeks Christoff 3.0-concerten.”
Uitgekeken?
► Eigenlijk moet je jezelf constant heruitvinden.
“Inderdaad. Op een bepaald moment had ik alles in Vlaanderen behaald wat ik voor mezelf mogelijk vond. Gelukkig vond ik toen ook vaste voet in Duitsland. Ik zong er in de grootste zalen, trad op in de grootste tv-shows, en genoot er voluit van de Duitse Gemütlichkeit. Toen ik terugkwam in Vlaanderen, had ik mijn energie teruggevonden. Het werd een wisselwerking: Vlaanderen was de voedingsbodem voor mijn succes in Duitsland, Duitsland gaf me terug de kracht om Vlaanderen aan te pakken. Dat is zo gebleven.”
► Heb je een liedje in je repertoire dat het dichtst bij jou aansluit?
Christoff: “Niet bepaald, voor mij hebben al mijn liedjes heel veel betekenis. Ik vind het vooral belangrijk dat mijn publiek er zich in kan terugvinden. Ik moet ze kunnen aanspreken en ik mag ze niet loslaten. Als dat een seconde gebeurt, ben ik ze kwijt. Dat mag me niet overkomen.”
► Hoe beleef je je optredens na de coronajaren?
“Ik merk toch dat de mensen overal terug willen feesten. Die knaldrang zie ik echt elke dag. En ook: je moet je als zanger je er niet langer voor schamen dat je schlagers zingt, en daar ben ik blij om. Ik vermoed dat dat antischlagergevoel uit Nederland kwam overgewaaid, maar het lijkt nu verdwenen.”
► Hoe zou je later herinnerd willen worden?
Christoff: “Als iemand die altijd voor iedereen klaarstond. Ik wil iets terugdoen voor de mensen, ik wil ze blij maken. Dat doe ik niet alleen op het podium: ik bezoek bijvoorbeeld ook heel vaak palliatieve mensen. Het mooiste compliment dat ik vaak krijg, is dat ik de batterijen van mensen blijkbaar helemaal terug kan opladen. Laat ze me herinneren als een gewone jongen die mensen plezier bracht; dan voel ik me geslaagd.”
