Nieuws

Eerste Spetser Awards uitgereikt

In Merksplas werden de cultuur- en sportlaureaten al jaren in de bloemetjes gezet. Wie op cultureel of sportief vlak een mooie prestatie had neergezet of wie als vrijwilliger grote verdiensten had in een vereniging, werd geëerd. Vanaf dit jaar gaat het niet langer over cultuur- of sportlaureaten, maar wel over de uitreiking van de Spetser Awards.


foto’s: Kristof Van Accom (voor gemeente Merksplas)


De naam van het evenement is dan wel gewijzigd, het doel blijft hetzelfde: verdienstelijke mensen in de kijker zetten. Het format daarentegen kreeg wel een likje. Steven Goegebeur nam zo als presentator de honneurs waar in deze editie van de Spetser Awards. Op zijn eigen vlotte en grappige manier sprak hij de avond aan elkaar. Hij hield het ritme er flink ik, zodat de uitreiking rond half tien achter de rug was. Een geslaagde aanpassing, die door de zaal gesmaakt werd.

Ode aan de vrijwilligers

Verenigingen en clubs kunnen niet zonder hun vrijwilligers. Stuk voor stuk mensen die onbaatzuchtig hun tijd en energie steken in hun vereniging of club. Het is belangrijk dat er op de Spetser Awards ook aandacht is voor hen.

De inzet van Julia

julia coppens
Julia Coppens met Steven Goegebeur

Julia Coppens was tot haar 91 (!) jaar actief als vrijwilliger in De Oversteek. Ze was ooit schepen van o.a. volksgezondheid in het dorp. Als geen ander wist ze zo dat er ook in Merksplas mensen in armoede leefden. Ze leerde in De Oversteek mensen naaien om bijvoorbeeld van oude stoffen boodschappentassen te maken. Van glasgordijnen maakte ze honderden herbruikbare tasjes voor groenten en fruit, nog voor de supermarkten daarmee op de proppen kwamen. Voor de tweedehandswinkel verzorgde ze de retouches. En toen ze op de kermis zag hoe duur de smoutebollen waren, besloot ze om zelf smoutebollen te bakken in De Oversteek. Kortom: Julia stond altijd klaar om het leven aangenamer te maken voor iedereen die het financieel wat moeilijker heeft.

Ze is ook een expert in pannenkoeken bakken, maar dan wel met haar pan en haar deeg. Steven Goegebeur ontfutselde op het podium nog de ingrediënten van haar recept: “Een flesje bier, bloem, eieren, wat zout en olie. Genoeg olie om je pan niet met boter te moeten invetten. Zo kan ik met drie pannen tegelijk pannenkoeken bakken”.

Karel van de Dino’s ontwerpt fietsparcours

Toen in 2007 het idee ontstond om wekelijks te gaan mountainbiken, was Karel Vanhoof direct van de partij. Onder het motto ‘fit blijven en conditie onderhouden’ groeide het aantal deelnemers aan de wekelijkse ritten. In 2020 werd de groep een club: Dino’s Merksplas: senioren van min. 55 jaar oud die op dinsdagochtend om 9 uur vertrekken voor een tocht van 50 km. Karel kent overal de weggetjes tussen velden, bossen en huizen; hij is een levende gps voor de andere fietsers. Zoveel jaar later heeft elke fietser zijn eigen gps, maar de ritten die ze ingeven, tekent Karel nog altijd uit in gpx-bestanden. Elke week maakt hij drie verschillende ritten klaar, voor de drie groepen die de club telt.

Karel: “We hebben de senioren (die snel fietsen), de gentlemen (die aan een gewoon tempo rijden), en de masters. Maar die fietsen nog iets trager.”

Een mensenleven gered

Hilde Verstraelen en Charel Kusters fietsen allebei bij WTC de Tenierkens. Op hun zondagrit op 23 april passeerden ze een man die naast zijn fiets op de grond lag. Hilde en Charel startten onmiddellijk met hartmassage en beademing, terwijl de hulpdiensten werden verwittigd. De onfortuinlijke wielertoerist herstelde een aantal dagen in het ziekenhuis. Dat wisten ze, maar sindsdien hadden noch Hilde, noch Charel de man teruggezien.

Het werd even emotioneel, toen de man – Jaak uit Wortel – het podium betrad om de Spetser Award te overhandigen aan de twee die hem “een tweede leven gegeven hadden”.

Charel benadrukte dat hun wielerclub EHBO belangrijk vindt. Enkele jaren geleden volgden een aantal leden een cursus van het Rode Kruis. Hilde krijgt als verpleegkundige wel een jaarlijkse opfriscursus, maar zo’n plotse reanimatiepoging vergt toch wat koelbloedigheid en doorzettingsvermogen. Charel raadde iedereen aan om zo’n cursus te volgen. “We wisten op het moment zelf ook niet of het zou helpen, maar achteraf voelt het zo goed dat we een leven konden redden.”

Van het circus naar de vogelpik

Algemeen directeur van Merksplas Dries Couckhuyt overhandigde Jibbe de Award.

Jibbe Van Aelst figureerde afgelopen zomer in het Groot Circus van het Klein Verdriet, een prachtig spektakel over de Kolonieën van Weldadigheid. Jibbe nam maar liefst 6 rollen voor zijn rekening! Hij was de wijkmeester die alles in goede banen moest leiden, speelde de rol van krantenjongen, was Nederlands burger, jonggedetineerde en één van de arbeiders die mee bouwden aan de Landloperskapel. En als hij niet op de scène stond, stond hij door de micro elk lied mee te zingen.

Dat hij zoveel verschillende rollen op zich nam, maakte dat hij in zes van de zeven delen van het stuk meespeelde. “En dat betekende dan weer dat hij op nagenoeg elke repetitie verwacht werd: elke zaterdag én zondag, van 9 tot 18 uur, en dit 7 maanden lang. “Mijn moeder speelde ook mee”, zei Jibbe. “En hoeveel rollen nam zij op?” vroeg Goegebeur? “Maar één.” Inderdaad, daarom kreeg Jibbe de Award.

Een ander soort circus dat in Merksplas jaarlijks veel volk op de been brengt, is de vogelpik. Jan, Paul, Monique, Charel en Christine hebben zich maar liefst 27 jaar lang geëngageerd voor de organisatie van de vogelpik.

En daar komt heel wat bij kijken: afspraken met de cafés, de gemeente en de politie, pijltjes slijpen en voor het nodige drukwerk zorgen… Als de vogelpik op dinsdagmiddag op gang getrapt wordt en er honderden mensen staan aan te schuiven op de trappen naar de fuifzaal, startten ze met een zekere ontroering aan de inschrijvingen. Jarenlang stonden ze in voor een echt dorpsfeest en een hartverwarmend samenhorigheidsgevoel.

David Warpy van de nieuwe Vogelpik-ploeg demonstreerde Steven Goegebeur nog even hoe vogelpikken praktisch er aan toe ging, en schepen Kris Govers moest zijn skills ook nog even demonstreren.

Disco dance

Amélie Walbers danst al sinds ze 3 jaar is op een hoog niveau. Daarvoor traint ze gemiddeld 10 uur per week. De lijst van overwinningen en ereplaatsen in 2023 is dan ook indrukwekkend: Belgisch kampioen in de categorie Clipdance Solo met een opgelegde choreografie en een 2de plaats op het Vlaams kampioenschap in dezelfde categorie, Vlaams kampioen in de categorie Solo met een vrije choreografie en 2de plaats op het Belgisch kampioenschap in dezelfde categorie, 2de plaats op het Vlaams kampioenschap in de categorie Formaties in een vrije choreografie voor teams tot 24 deelnemers en een 2de plaats op het Vlaams kampioenschap in de categorie Small Teams in een vrije choreografie voor teams tot 7 deelnemers. Daardoor is ze geselecteerd voor het wereldkampioenschap volgende week op 4 november, en dat als jongste deelneemster.

Rosalie De Bie en Amber Jochems verdienden ook hun strepen in het discodansen. Ze dansen al enkele jaren bij de Turnhoutse Jaybees dancers, zowel solo, als in duo en in grotere teams. Ze vormen nog maar sinds dit jaar een duo en verzorgen zelf hun choreografie. Dat vraagt veel doorzettingsvermogen en discipline, met vele uren training. Dit alles leverde hen in wedstrijden hele mooie overwinningen en ereplaatsen op: één keer een gouden plak, drie keer behaalden ze een tweede plaats en tweemaal een derde plaats. Ze werden ook vice-Vlaams kampioen. Door een blessure konden ze jammer genoeg niet meestrijden om de Belgische titel. Ook in de formaties met meerdere dansers behaalden ze mooie resultaten en werden ze vice-Vlaams kampioen.

Zowel Amélie als het duo lieten op het podium nog staaltjes van hun kunnen zien. Samen deden ze ook nog een korte, maar indrukwekkende act.

Mountainbike

Febe Vissenberg behaalde vorig jaar al een knappe derde plaats op het Belgisch kampioenschap mountainbike. Dit jaar deed ze nog beter en werd ze tweede. Als 15-jarige neemt ze vanaf dit seizoen ook deel aan de internationale 3-nations cup die in België, Nederland en Duitsland wordt betwist. In het Vlaams klassement behaalde ze een eerste plaats en begin augustus deed ze al voor de derde keer mee aan de Europese jeugdkampioenschappen in Italië. Vanavond kon ze bij de uitreiking van haar Award niet aanwezig zijn.

Pol Braspenning fietst bij WTC de Tenierkens en neemt ook elk jaar deel aan de mountainbiketocht van de Midweek Specials. De meeste deelnemers rijden deze tocht één keer. Voor Pol was dat echter niet genoeg. De laatste jaren maakte hij er een traditie van om die tocht meerdere keren te rijden: deze editie reed hij die rit maar liefst 5 keer. Hiervoor vertrok hij in het holst van de nacht. Na een dag fietsen klokte hij af op 260 km. Een onwaarschijnlijke prestatie die weinigen hem zullen nadoen.

“En hoe oud ben je?” vroeg Steven. “72”, zei Pol, en er ging een zucht van verbazing door de zaal.

Rust roest

Omdat rusten en stilzitten lijf en ledematen roestig maken, heeft turnkring Rust Roest Merksplas al van in de beginjaren ook een aanbod voor de wat oudere generaties. De damesgroep telt leden van 50 tot 80 jaar oud. Die zijn wekelijks op post om het beste van zichzelf te geven. Hun enthousiasme is aanstekelijk en heeft er zelfs voor gezorgd dat er een tweede groep opgestart is om de iets jongere volwassenen te bereiken voor een wekelijks beweegmomentje.

Voetbalkampioenen

Voetbalclub K Merksplas SK heeft veel aankomende jeugd met heel wat capaciteiten. De U15 provinciaal speelden vorig seizoen kampioen in hun reeks, met maar één verloren wedstrijd. Er zit dus veel potentieel bij de jeugdspelers, binnen een echte dorpsclub. Al de spelers komen uit Merksplas en zijn al jaren lid. Dat maakt dat ze een hechte groep zijn.

Ook de U21 provinciaal werden kampioen in hun reeks vorig seizoen. Ze spelen altijd mee in de top van hun reeks. Vorig seizoen is het hen gelukt om kampioen te spelen. Dat was niet evident, want de concurrentie was groot. Het is bovendien een heel jonge ploeg in hun reeks. Ze toonden dus aan dat ze hun mannetje kunnen staan.

Na de uitreiking van de Awards liet de U21 zich met hun jeugdig enthousiasme nog opmerken toen ze de zaal uitnodigden om mee hun supporterslied te joelen – en dat sloeg wonderwel best aan.

4 reacties

    1. Dankjewel Suzan. En namens femma een dikke proficiat aan allen.
      Femma wenst jullie ook nog veel plezier en veel vriendschap met al jullie prestaties.
      Mai

Reageer

Back to top button