Je hebt – net als iedereen – anderen rond je nodig. Mensen die samen met jou kijken, denken en voelen. Als je levenspad kronkelend loopt, heb je ze nog meer nodig. Dat gaat zeker op voor mensen in de gevangenis: hun eigen levenspad is beschadigd, en ze beschadigden dat van anderen.
Gevangenen hebben echter zelden iemand die met hen meekijkt, denk of voelt. Meestal is er niemand die hun moeizame stappen vooruit opmerkt en hen daarbij een complimentje kan geven.
Praten met gevangen
Lynn: “Als moreel consulent in de gevangenis willen we mens zijn onder de mensen. We proberen onbevooroordeeld naar hen te luisteren in een vertrouwelijke sfeer. Zo worden we gaandeweg een getuige van het leven en het streven van de ander. “
An: “Gedetineerden bepalen zelf of ze me willen spreken, waarover we praten en hoelang. Als ik hen op cel bezoek, verloopt het gesprek meestal makkelijker omdat ze in hun eigen omgeving zijn met hun brieven, foto’s, enkele persoonlijke spullen. Ook door ons beroepsgeheim en onze basishouding bieden we de mensen een veilige omgeving, waar ze hun maskers kunnen laten vallen en de gesprekken diepgang krijgen. Hun verleden, ervaringen, zorgen om ouders, partner of kinderen, hun dagelijkse zorgen, hun toekomst …”
“Dat maakt het zeer boeiend. Ik ontmoet mensen wier pad ik anders wellicht niet zou kruisen. Het verruimt mijn blik en verrijkt mij. Als iemand me zegt: ‘Welkom’ of ‘Bedankt voor het gesprek’, dan geeft dat heel veel voldoening. Zo’n gesprekken van mens tot mens zijn echt nodig in de gevangenis.”
Mensen tekort
Lynn: “In de gevangenissen van Merksplas en Hoogstraten overstijgt de vraag naar zo’n gesprekken wat we zelf aankunnen. Daarom zijn we op zoek naar mensen die op vrijwillige basis aan de slag willen gaan als moreel consulent voor de Stichting Morele Bijstand aan Gevangenen.”
Wil je graag meer te weten komen over wat onze job precies inhoudt? Lees dan zeker het interview met twee van onze collega’s.
