Zaterdag werd de Wapenstilstand herdacht. In Merksplas werd er stilgestaan bij alle slachtoffers die vielen tijdens de wereldoorlogen en andere gewapende conflicten. Traditiegetrouw vond die herdenking plaats bij de Calvarieberg.
Eerst was er een eucharistieviering. Daarna wandelden de aanwezigen samen met een afvaardiging van een aantal verenigingen en de brandweer onder muzikale begeleiding van Fanfare SW naar de gemeentelijke begraafplaats.
Merksplasse verhalen
Enkele schepenen legden er samen met de Werkgroep Herdenken en Verzoenen bloemenkransen neer.
Sinds vorig jaar krijgt de herdenking een Merksplas’ verhaal: mensen van de Werkgroep vertelden er het levensverhaal van een oud-strijder uit WO 1 en van een oorlogsslachtoffer uit WO2. Zaterdag ging het over Karel Proost uit WO1, en over Karel en Hilda Staes die tijdens de bevrijding van Merksplas in 1944 stierven.
Ook bleek de vlag van de oud-strijders gerestaureerd. Weldra krijgt die een eervolle plaats. Op de begraafplaats werd met trots een replica van deze vlag getoond.
Schepen Kris Govers verontschuldigde burgemeester Frank Wilrycx en zijn collega-schepen Monique Quirynen en Groen-raadslid Jef Schoofs: “Die staan op dit moment soep te verkopen voor het goede doel.”
Oorlog zorgt voor onvergetelijke trauma’s
Dat goed doel gaf hem ook inspiratie voor zijn woordje op deze plechtigheid: “Eigenlijk wil ik beginnen met een slogan die ik op een of andere affiche van 11.11.11 zag staan: Ze leren het nooit!”
Kris Goovers: “Echt, dat is zo. Elk jaar opnieuw staan we hier onze mensen te herdenken die gestreden hebben en gestorven zijn in de Eerste Wereldoorlog. Maar nog altijd heerst er op zovele plaatsen oorlog. Oekraïne, Israël, maar ook die oorlogen die niet in het nieuws komen zoals Jemen en Somalië. Elke dag krijgen we afschuwelijke beelden op televisie en verschrikkelijke verhalen in de media. Nog elke dag worden er mensen getroffen door deze gruwelijkheden. Kinderen en ouderen die sterven en verminkt uit deze hel komen. De trauma’s die ze nooit zullen vergeten.”
“Persoonlijk kan ik erover meespreken. Mijn moeder zat op de schoot van mijn grootvader toen er een bom viel in de Leest. Grootvader stierf en moeder bleef over samen met haar broer Guillaume. Mijn moeder heeft heel haar leven met angst geleefd. Ze heeft altijd medicijnen moeten nemen om wat rust te vinden. Daarom dat we eens goed moeten nadenken over wat die mensen nu meemaken. Geen medicijnen en hulp. Ze zullen heel hun leven nog met trauma’s geconfronteerd worden.”
Stilstaan bij het geluk
“Daarom, laat ons nogmaals even stilstaan met het geluk dat we hier hebben. Dat onze kinderen dit niet moeten meemaken. Laten we trachten die oorlogen niet opzij te zetten en helpen zoveel we kunnen. Laat ons de kleine problemen die we hebben proberen op te lossen en trachten te genieten van elkaars gezelschap op ons klein stukje grond.”
foto’s: Gemeente Merksplas / Yves Devroey
