Wie kent er niet die Engelstalige films die in het Frans gedubd worden, waarbij je de lippen andere woorden ziet zeggen dan ze klinken?
Het moet aan mezelf liggen, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat mijn leeftijd zulks bij jongere mensen ten opzichte van mij lijkt te triggeren. Op de achtergrond lever ik hen wel de nodige informatie, kennis en advies, maar achteraf kom ik in hun bronvermeldingen niet meer voor, overstemmen ze zelfs mijn woorden met de hunne die eigenlijk voor een deel de mijne waren…
Waar en wanneer heb ik mijn relevantie uit handen gegeven?
Gelukkig kan ik me blijven optrekken aan L. Van Thoen, deze prille veertiger, zelfverklaard filosoof en ethicus, adonis en ongemeen relevant…
Oef.
