Ik zit voor de eerste keer dit jaar buiten, in het heerlijke lentezonnetje, de laptop op mijn schoot en ja, ik beken: een Omer deze keer binnen handbereik. Er vliegt een witachtig vliegje of zo voorbij, waarbij ik even denk dat mijn cursor zich buiten het scherm beweegt. Poëzie huist in de kleinste dingen. Toch?
Gisteren was ik met de auto onderweg en wat er gezegd werd op de radio, zorgde voor een ander ijkpunt in mijn leven, zeg maar een muisklik die me kan terugvoeren naar het exacte kruispunt waar ik me op dat moment bevond, zoals mensen zich herinneren waar ze waren toen Elvis is gestorven, of Avicii, for that matter.
Een luisteraar die werd opgebeld, had het jammerend over het dagelijkse fileleed in de Kennedytunnel. Hij sloot af met de illustere woorden dat er ‘beterkomst op zicht was’, doelend wellicht op de Oosterweel-werken.
Op het moment van die woorden, wist ik dat het niet klopte, dat het een lapsus van de derde graad was, maar ik geraakte er niet direct uit wat hij eigenlijk wilde zeggen, maar ik begreep hem wel. Nee, Ik heb me niet aan de kant moeten zetten om dit te ontcijferen. Hij bedoelde gewoon dat er beterschap in zicht of op komst was. Het overkomt iedereen.
Via hier wil ik die luisteraar nog bedanken.
Ik was op dat moment op de ring van Turnhout komende van de Steenweg op Gierle dd. 3 april 2023 omstreeks 12u30.
Wie kan zoiets dagelijks zeggen? Maandelijks?
