We gaan er niet onnozel over doen: 2020 was een mottig jaar! Punt aan de lijn.
We mogen dat jaar natuurlijk niet zien als voorschot op het jaar dat bezig is, noch op het jaar dat daarna komt. Dat mag niet, want de kiem van beterschap zit in elk van ons. Lijkt wel op een spreuk van éne Phil Bosmans van Bond Zonder Naam op een stramme kaart, maar desalniettemin: we moeten zaaien!
Dat brengt mij trouwens tot wat hierna volgt.
Begin dit jaar heb ik me weer toegelegd op het binnenshuis kweken van tomatenplantjes, paprika’s, allerhande kruiden en weet ik veel wat nog allemaal. Met toewijding heb ik uit vruchtbare grond piepkleine en schuchtere plantjes weten toveren en ze zien opgroeien tot levensvatbare planten. Ik heb ook met verlies leren omgaan, want ik heb door de vraatzucht van een kleinsoortig insect een resem zien wegkwijnen, maar ik maak me sterk dat de overlevers me later dit jaar vele vruchten gaan schenken. Kortom, het is een cyclus met mij aan het roer.
Elk jaar echter betrap ik me er ook op dat de nazorg te wensen over laat; ik weet nu al dat ik het dieven van de tomatenplanten zal verwaarlozen, dat het bewateren en nabemesten vergeten gaat worden en dat het onkruid (lees: planten die niet thuishoren waar ik het wens) welig zal tieren rondom.
Maar dat alles maakt niet uit. Echt niet.
Het is de heerlijke therapie van het wasdom die telt.
