Ik ga ook zo worden, zeker weten: in alle staten wachtend op de krant die niet wordt geleverd.
Horendol gaat dat mij maken, weet ik nu al, de thermos warme koffie die staat te wachten in het midden van de ontbijttafel, het croissantje nog in de papieren zak, het lepeltje in de lege tas en links boven het bord de gereserveerde plaats voor de gazet.
Ik zie het zo voor me: de mezen voor het raam die al graantjes pikken, mijn rechtervoet die zit te trappelen als op een pedaalemmer. Drie hoog zal ik daar dus zitten, hulpeloos, hopeloos, nadat ik tig keer met mijn rollator de lift heb genomen, de sleutelbos in mijn hand als ik tevergeefs door het gleufje van mijn brievenbus tuur, nadat ik vooraan langs het gordijntje nogmaals heb zitten turen naar een teken van bezorging …
Als een papieren krant hebben een metafoor kan zijn voor ouderdom, dan is het gemis ervan synoniem aan leegte.
Zeker weten.
