Pandemie, varianten, inflatie, stormen, oorlog. Bommen. Tanks. (En de dierbare overledenen, over wie ik nog niet kon schrijven. En de dierbare levenden, die lijden. Maar die er zijn.)
Uit mijn bibliotheek pak ik het enige boek dat gesigneerd is door Maurice Gilliams, de Franse vertaling van zijn geniale Winter te Antwerpen. De opdracht is geschreven voordat ik geboren werd. Op een verjaardag van de schrijver. ‘Voor de oude, trouwe vrienden’. En dan dat sierlijke schoonschrift. Via zijn moeder geleerd van de ‘calligraphe du Roi’.
Zolang er geen bommen op deze bibliotheek vallen, zolang de regen hier niet binnen gutst tussen brokstukken en papiersnippers, is deze signatuur een van de redenen om kalm te blijven, om te geloven in wat Europeanen bereikt hebben. En doorgeven.
