Poepsimpel

Vandaag is het 1 april 2020. Grappen zijn dan goedkoop, maar toch is mijn verhaal wel degelijk echt gebeurd tijdens de coronaperiode.
Zonnige dagen zijn er om te wandelen, te fietsen of gewoonweg niets te doen. Maar een bezige vriendin van mij pochte dat haar huis nu al volledig grote-kuis-vrij was. Goede voorbeelden wekken mij altijd en uit eerlijke schaamte begon ik dan ook maar actie te ondernemen. Nutteloze spullen mogen verdwijnen en eventueel een tweede leven krijgen. Recycleren is de beste manier om verspilling aan te pakken.
Opgeruimd staat netjes
Met een grote plastieken zak naast me in de keuken begon ik de nutteloze dingen te scheiden van de belangrijke. In รฉรฉn van de schuiven zaten er in een doos twee identieke thermometers. Ik concludeerde dat er รฉรฉn teveel was en ik deponeerde de minst mooie in de zwarte zak. De batterij was er toch al uit en dus was hij zo goed als overbodig. Opgeruimd staat netjes. Het containerpark of de kringwinkel lonkt.
De voorbije dagen begon ik me slapjes te voelen en ik kreeg het echt behoorlijk warm. Ook mijn spieren in de hals voelden overbelasting. Maar echt ziek voelde ik me zeker niet. Ik wist dat het coronavirus zijn speciale mensen uitkiest en aast het vooral op de oudere soort. En ik voel me nog steeds jonger dan al die oude mensen.
In de lade van de keukenkast lag nog รฉรฉn thermometer te wachten op warm aanvoelende mensen. Mijn koorts even opnemen, zou uitsluitsel kunnen geven. Enkele jaren geleden had ik op het plastieken omhulsel van de thermometer โVINCโ geschreven in groene letters. Met een speciale bedoeling waarschijnlijk.
Ik steek voorzichtig de punt van de thermometer onder mijn tong. Dat meet meestal snel de correcte temperatuur. Ik schrik wel even als ik 37,8 ยฐ zie verschijnen. Maar ik voel me helemaal niet ziek, buiten wat nekklachten en warme opvliegers. Dat duurt zo al een drietal dagen. Dus ik heb milde klachten. Een doktersbezoek lijkt me overbodig.
Gisteren begon het me plots te dagen wat dat codewoord โVINCโ betekende.
Mijn bloeddruk stijgt zienderogen terwijl ik me realiseer wat ik in mijn mond heb gestopt om het coronavirus onder controle te houden. Onze Vincent, de kleine teckelย is enkele jaren geleden eens erg ziek geweest, waarbij wij hem dag en nacht zijn koorts moesten nemen!
Daarom kocht ik toen voor hem een aparte thermometer in de apotheek.
Ik schreef toen op het omhulsel van de thermometer โ VINCโ als afkorting van Vincent. Dus โฆ. persoonlijk te gebruiken voor Vincent ! Logisch en goed doordacht. En netjes opgeborgen in een plastieken omhulsel.
Een tekening maken over wat ik bedoel is misschien niet aan te raden. Maar ik kan het nu ook niet langer verzwijgen. De thermometer van Vincent moesten wij toen in zijn poepje steken. Zeg maar anaal inbrengen, dat klinkt iets deftiger.
De dierenarts had ons toen voorgedaan hoe we het moesten doen omdat een thermometer onder een hondentongetje steken nu eenmaal gevaarlijk is voor eigen handen.
POEP-simpel toch!ย Anaal inbrengen! โVINCโ is het codewoord!
Ik heb me ondertussen bekeerd tot een digitaal exemplaar. Blijft altijd netjes in alle omstandigheden. Enkele seconden tegen het voorhoofd houden, en je weet precies waar je aan toe bent.