We kwamen terug van een heerlijk weekendje Gent. Ondergronds in het Centraal Station van Antwerpen stonden samen met ons een massa mensen van allerlei nationaliteiten te wachten op de trein richting Amsterdam.
Een reguliere zitplaats was ons niet gegund, dus namen we plaats in de rammelige deursas tussen twee wagons waar gelukkig nog 1 klapstoeltje ter beschikking hing naast een jongere dame die hetzelfde idee genegen was. Ikzelf bleef wel rechtop staan in de wetenschap dat onze halte de Noorderkempen slechts een kwartiertje of zo in het verschiet lag.
De treinbegeleiders hadden intussen geconstateerd dat er nog genoeg vrije plaatsen waren achteraan in de trein. Plotsklaps weerklonk dan ook een stem uit de diffuse spoorhemel:
“There are still s(h?)itplaces behind the train.”
De dames op de klapstoeltjes lachten naar mij en vroegen of ik dat ook wel goed had gehoord.
“Jawel, jawel,” zei ik grappend, “als we rap zijn, mogen we nog achter de trein gaan sch**ten!”
Via hier willen wij de NMBS vooral erkentelijk zijn, omdat bij hen humor zomaar uit het plafond kan komen vallen.
Waarvoor dank!
