Doelbewust post ik dit stukje wat later, zodat ik De Beste Wensen! niet meer hoef over te brengen, want ik ben die woorden inmiddels alweer spuugzat. Oeps.
Soms, soms vraag ik me gewoon opeens iets af, zoals waar het mooie, maar bizarre woord taboe eigenlijk vandaan komt? Al surfend kom ik uit bij Waar komt het woord taboe vandaan? – Period!, waarin men oppert dat het afkomstig is van het Polynesische Tonga en via James Cook (nee, niet diè), via Engeland omstreeks 1777 en daarna ook bij ons ingeburgerd is geraakt.
De betekenis ervan is voor iedereen wel duidelijk, namelijk: iets wat wordt beschouwd als ongepast om te gebruiken, te doen of over te spreken.
Het afschaffen van roken in openbare ruimten bijvoorbeeld, was een taboe, omdat het zo normaal werd bevonden. Nu neigen we naar een lynchpartij als iemand het ook maar aandurft om een sigaret op te steken in pakweg een restaurant. We kunnen hier dus uit besluiten dat eens een taboe is doorbroken, het daarna als een schande wordt neergezet indien het taboe nog zou bestaan. Hoe is het mogelijk dat dat toen mocht! horen we onszelf of anderen weleens zeggen. En zo zijn er ex-taboes bij de vleet.
Goed. Feit is dat regelmatig taboes op de schop gaan, omdat de maatschappij een work in progress is, evolueert.
Trouwens: ken jij taboes in onze maatschappij, in ons dorp die later als schande zullen geklasseerd worden?
Ik vraag het me weer zomaar af.
(Ssst, voorzichtig, want er hangen altijd ongure zeelui rond het woord …)
