Trilogie over zwervers

Zwervers doen denken aan baardige mannen met een stok en een knapzak. Altijd op stap in de wijde wereld. Het liefst langs een bucolisch zandpad en levend van de dauw en de vrije gift van de natuur. Hij heeft niets maar is onafhankelijk. Wie is zijn meester? En wat neem je af van een man die niets heeft? Zo schrijft de schrijver. Zo leest de lezer. Deze romantische schijn verstoort onze dag niet. Integendeel, we dromen weg in zijn bestaan en verlangen verdoken naar zijn vrijheid. foto: Eddy Meijs De urbane zwerver heeft niets gemeen met zijn literaire naamgenoot. Hij stinkt en gedijt in vuile stegen. Hij eet van de grond en slaapt op karton. Geen vogels die hem wakker kwetteren maar dof geruis van de eeuwig bewegende stad. Deze zwervers hebben geen aura. Ze lijden en het leven rijdt aan hen voorbij. Ze bestaan ondanks hun leven. Ze zinken weg. We zien er slechts een spoor van. De urbane zwerver brak mijn hart. In de volgende drie dagen komt een trilogie jullie tegemoet. Elke dag één zwerver die me deed denken. Elke keer op een andere manier. Eddy was van oudsher er weer bij om het beeld zacht te nemen. Zijn beelden spreken. Ik moest het gewoon opschrijven. Wrakstukken Foto: Serge Rooman Wrakstukken spoelen aan Zonder ergens te zijn onverstoorbaar Verweerd en verdwaald Ze zwijgen en kijken naar alles wat beweegt wachtend op een strandjutter Gestrand foto: Serge Rooman Gestrand is zijn leven op de oevers van een stad In de schaduw van een kruin vergat de slaap zijn leven Alles fietst nu aan hem voorbij Nergens Zitten Liggen Staren Alles kraakt Alles is uitgeteld Een houten bank biedt onderdak Maar wie huist in een park, bevindt zich nergens

Trilogie over zwervers

Gestrand

ReageerReactie annuleren

Meedoen mag!

Gestrand

ReageerReactie annuleren

GDPR