Gisteren werd ik in mijn nieuwsoverzicht op Facebook ongevraagd getrakteerd op een barbecue-scène van Filip Dewinter. ‘Ongevraagd’ was niet zozeer hetgeen me irriteerde. Het hele gebeuren op de socials draait immers op ongevraagd. Wat me oprecht raakte, waren zijn toegevoegde zinnen op de foto.
Maar eerst over de foto. Je ziet een tuinfoto van “the man himself”, breed glimlachend, zwaaiend met een gevaarlijk aandoende vork en opgetuigd in een leren schort voor ’s mans heiligdom: de barbecue.
In werkelijkheid was het geen barbecue, maar een rookloos kookfornuis waar voornamelijk mannelijke disgenoten stil van worden. Het mooie van de foto was echter gelegen in de drie vrolijke kleinkinderen om en rond bompa aan het fornuis. Eén ervan poseerde triomfantelijk met een groot mes waarmee hij een reeks ribbetjes doorboorde. Dit soort geluk wens je toe aan iedereen die kleinkinderen heeft. Het zijn de surplussen op het einde van een lange levensreis.
Deze gewone familieaangelegenheid waarin velen zich wel zullen herkennen, krijgt een overheersende azijnsmaak als je de bijkomende tekst van onze volksvertegenwoordiger leest: “Het BBQ-seizoen is begonnen. Met de kids anti-halal-varkensribben op het fornuis. Jong geleerd is oud gedaan” gevolgd door een emoticon met een vettige knipoog.
Bij dit soort post moeten we als wakkere burgers blijven stilstaan en ons de nodige vragen stellen. De volgende bedenkingen maak ik voor mezelf.
Kinderen als propaganda-instrument
Ik vraag me bij dit alles af of de man in kwestie eigenlijk wel beseft wat hij met zijn kleinkinderen aan het doen is. Dit is niet het gewoon delen van een BBQ-foto met de kleinkinderen. Het lijkt op het eerste zicht zo, maar dat is het beslist niet. De betekenis zit in de bijgevoegde tekst: De kinderen gaan geen ribben eten maar “anti-halal-varkensribben”. Dit is onversneden politieke anti-islam propaganda. Dat je daarvoor dan je eigen kleinkinderen gaat gebruiken, is echt moreel verwerpelijk. Kleinkinderen hebben recht op een bompa, niet op een volksvertegenwoordiger die van hen propagandafiguranten maakt. Daarnaast is het bedenkelijk om kinderen op deze jonge leeftijd onder te dompelen in een polariserend wereldbeeld waarin je vooral anti en tegen de islam moet zijn. Gaan we onze kinderen echt wijs maken dat de moslims onze “ribbekes” gaan verbieden?
Anti-halal of gewoon anti?
Een tweede bedenking gaat over welke boodschap meneer Dewinter eigenlijk verspreid. Het is overduidelijk dat we anti-halal moeten zijn. Maar is er nu eigenlijk zo’n prangend probleem in de Vlaamse huiskamers als sommige moslims geen varkensvlees eten? Waarom is een ander eetpatroon bij sommige moslims voor Dewinter zo’n probleem? En waarom moeten onze kleinkinderen in dat erkennen van het zogenaamde probleem al zo vroeg getraind worden? Eigenheid in eetpatronen is nu toch iets wat je bijna bij elke bevolkingsgroep vaststelt. Bij de Joodse medeburgers in Antwerpen zijn er ontelbare spijswetten van doen. Ik hoor en lees er bij Dewinter geen chagrijn over. Het is alleen de halalworst van ritueel geslacht vlees die hem doet steigeren en o wee als het over de Vlaamse volkse varkensrib gaat. Verder lees ik ook geen gezeur bij Dewinter als het over veganisme gaat dat overigens veel verder gaat dan het niet eten van varkensvlees.
Tenslotte is het niet onschuldig, maar zeer ontwrichtend om in een multiculturele samenleving, wat Antwerpen bij voorbaat is, dergelijke boodschappen vrolijk te posten. Alle burgers, dus ook onze Belgische moslimburgers lezen dit. Dit kan niet anders als hard en onverdraagzaam overkomen bij hen. Een campagne om je kinderen snel te leren dat wij vooral anti-halal moeten eten, zet niet aan tot samenleven. Hoe moet je dat als Belgische moslim eigenlijk verteren? Zeker als je ziet dat je de enige bevolkingsgroep bent die dergelijke haatberichten moet ontvangen als het over eten gaat. En vooral, hoe moet je dit verteren als er amper op gereageerd wordt?
Waarom dit niet vrijblijvend is
Het is zeker de moeite om opnieuw gedetailleerd te onderzoeken welke haatberichten er door vertegenwoordigers van het Vlaams Belang gepost worden. Ik hoop dat de onderzoeksjournalisten hun opdracht hierin erkennen. Bij de reeds bekende groep “schild en vrienden” bleek uit onderzoek alvast dat de gekende memes maar het puntje van de ijsberg waren.
Dit mogen we niet laten passeren
We moeten het als burgers in een democratische samenleving niet accepteren dat door ons betaalde parlementariërs actief bevolkingsgroepen stigmatiseren en daarmee het samenleven moeilijk en zelfs onmogelijk maken. We moeten veel meer en zeer duidelijk stellen dat dit soort boodschappen niet door de beugel kunnen. In dat opzicht ben ik blij dat de veiligheidsdiensten in Duitsland uiteindelijk het AfD (Alternative für Deutschland) als een rechts-extremistische organisatie omschreven. Het geeft minstens aan dat burgers en overheidsdiensten niet alles hoeven te pikken en actie echt wel nodig is.
Opinies op merksplas.NU
In onze opinierubriek komen meningen aan bod van mensen uit Merksplas of die er een band mee hebben. Hun naam vind je netjes bij de titel. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud ervan.
Die meningen hoeven niet noodzakelijk die van de redactie te weerspiegelen.
Jouw opinie kan hier ook een plaats krijgen. We hebben daar wel spelregels voor.
Bedankt, Serge, voor je heldere commentaar en analyse. Bedankt om de moeite te blijven doen om op dit soort dingen te reageren. Onder het mom van humor en – op het eerste zicht – onschuldige beelden worden er veel zaadjes voor haat en discriminatie gezaaid.