Opsomming

Leden van Chiro Boekt, die op kamp zijn in Merksplas, konden voorkomen dat er een bosbrand uitbrak. Dat bericht o.a. Internetgazet Heusden-Zolder.

Enkele leden van de leiding waren bezig met de voorbereiding van een bosspel toen ze een rookpluim zagen. Ze gingen daar kijken en zagen dat er midden in het bos een brandje woedde. Meteen belden ze de brandweer, maar ondertussen bleven ze niet bij de pakken zitten.

Ze haalden hun eigen brandblussers en collega’s kwamen met emmers water. Op die manier konden ze verdere uitbreiding van het vuur voorkomen. Even later was de brandweer ter plaatse en die had de brand snel geblust.

Bij de brandweer en de leiding was de opluchting groot, want als de brand niet zo snel was ontdekt, was die snel uitgebreid en had mogelijk het kamp in gevaar kunnen komen. Nadien kregen enkele mensen van de leiding last van de prikkeling van de rook.

Ze gingen voor een controle naar het ziekenhuis. Daar kreeg een van hen even zuurstof, maar iedereen is oké. Het kamp kan gewoon doorgaan. Meer nog: ze hebben een extra avontuur om na te vertellen.

Adjudant Mark Wielockx van de vrijwillige brandweer: “De brand ontstond ongeveer halverwege in de Torendreef, aan een wandelpad tussen Hoekeinde en de Oude Baan. De leiding heeft inderdaad goed gereageerd en mooi werk geleverd. Zonder hun tussenkomst had het vuur zich inderdaad snel kunnen uitbreiden.”

beelden Chiro Boekt | bron: Internetgazet Heusden-Zolder

Vrijdagavond 11 juli verzamelden 38 wandelaars op het Zwart Goor, het natuurgebied in Merksplas. Ze hoopten er een glimp op te vangen van een bijzondere vogel: de nachtzwaluw.

De deelnemers kwamen uit alle windstreken: uit de regio, maar ook van verder, zoals Wetteren. Sommigen hadden eerder al een nachtzwaluwtocht op De Rooy meegemaakt, voor anderen was het een eerste kennismaking met deze mysterieuze vogel. De groep was heel gevarieerd, met jongere en oudere wandelaars.

Meer dan vogels

Gidsen Christel, Dominiek, Koen en Seppe namen de groep mee door de heide. Onderweg vertelden ze over het beheer en de geschiedenis van het gebied. Ook dag- en nachtvlinders kwamen aan bod, net als de houtsnip – een vogel die je vooral bij schemering kunt waarnemen.

Een magisch moment

Wat iedereen uiteraard hoopte te horen, was het typische “typemachinegeluid” van de nachtzwaluw. En jawel: twee vogels lieten zich horen én zien. Ze vlogen over de heide en lieten menig toeschouwer versteld staan.

Op naar de vleermuizen

De avondwandeling eindigde in verwondering. Voor wie meer wil ontdekken: op vrijdag 9 augustus volgt op het Zwart Goor een nieuwe wandeling, dit keer in het teken van vleermuizen.

Tekst: De Jozzer. Verscheen eerder op we website van Natuurpunt Markvallei

Zoals elk jaar kwamen de bewoners van de Steenweg op Beerse op de eerste zondag van juli samen voor hun jaarlijkse buurtbarbecue. Het werd opnieuw een warme, gezellige namiddag met veel gesprekken, gelach en lekker eten.

Betaalbaar feest dankzij Vlaanderen Feest!

Om iedereen te kunnen laten deelnemen, houden we de prijs bewust laag: 18 euro voor een barbecue en een dame blanche als dessert. Dat lijkt misschien erg goedkoop, en dat is het ook. Elk jaar vragen we een premie aan via Vlaanderen Feest!, een initiatief van de Vlaamse overheid. Wie rond 11 juli een feest organiseert, komt daarvoor in aanmerking.

Met een 40-tal aanwezigen was het Duivenlokaal in onze straat goed gevuld. In plaats van het vertrouwde gekoer van de duiven, klonk er nu het vrolijke gekwebbel van buurtbewoners.

Nieuwe buren aan tafel

We waren ook blij dat enkele nieuwe bewoners de weg naar ons feest vonden. Eén tafel zat volledig vol met jong bloed – fijn om te zien! We hopen natuurlijk stilletjes dat zij in de toekomst ook mee de organisatie op zich willen nemen.

Een welverdiend dankjewel

Dit jaar namen we even de tijd om twee mensen in de bloemetjes te zetten: Roger en Miek. Zij maakten jarenlang deel uit van het organiserend comité en hebben zich altijd met hart en ziel ingezet. Na elk feest namen ze de vuile borden mee naar huis, deden de afwas en bewaarden alles tot de volgende editie. Nu stoppen ze als bestuursleden, maar gelukkig blijven ze er wel graag bij.

Roger en Miek, dikke merci voor alles!

Op naar het volgende feest

We kijken nu al uit naar ons Winterwensenfeest. Tot dan!

Iedereen kent de Chiro, de grootste jeugdbeweging in Merksplas. De jongenschiro bestaat in 2026 al 60 jaar, de meisjeschiro wordt dan bijna 40 jaar. In de voorbije jaren zijn er heel wat jongeren geweest die leider of leidster geweest zijn in de Chiro. Na hun actieve tijd als leiding zijn ze bij de jongenschiro samen gebleven in de Oud-leiderskringen ofte de OLKs. 

Er zijn ondertussen al 10 OLKs en de tweede in het rijtje, de OLK-2, bestaat dit jaar al 45 jaar. Het was oorspronkelijk de bedoeling om dit te vieren op weekend in Duitsland in 2020, toen OLK-2 40 jaar werd. Dat werd echter onmogelijk gemaakt door Covid. Een tweede poging mislukte in 2021 om dezelfde reden.

Maar drie maal is scheepsrecht en om onze 45 jaar te vieren, trokken we met 19 personen [de oud-leiders en hun partners] naar Loef aan de Moezel, van 27 tot 30 juni 2025! een prachtige groene omgeving!

Vooral Marc Neeckx had de zaken piekfijn voorbereid, wat resulteerde in een zeer lijvig draaiboek over alle aspecten van het verblijf en de activiteiten. Samen met vrouwlief Griet en met Frans Peeraer en Mia, ging hij de locatie en de streek ter plekke verkennen. De andere deelnemers van OLK-2 wisten amper wat ze konden verwachten, het zou grotendeels een verrassingsweekend worden.

Vrijdag: Burg Eltz en een warm welkom

Op vrijdag 27 juni 2025 kwamen al de deelnemers bijeen in het statige Hotel Lellmann in Loef. Ze kwamen uit meerdere windrichtingen: uit Vlaanderen, Zwitserland en Duitsland. Er werd gevraagd zeker de fietsen mee te brengen of er ter plekke eentje te huren. Hoewel de meeste OLK-2-ers elkaar maandelijks zien tijdens onze fietstochten in de eigen streek, was het toch een blij weerzien.

Nog diezelfde namiddag brachten we een begeleid bezoek aan de prachtige Burg Eltz in Wierschem. Dat kasteel is 900 jaar oud en nog steeds in handen van dezelfde familie. De familie Von Eltz was zeer belangrijk in de geschiedenis van Duitsland en leverde meerdere historisch belangrijke figuren. De toer door het kasteel toonde ons de binnenkant van het gebouw en hoe de adel in die dagen leefde. We onthouden vooral dat je 93 kan worden door anderen in jouw plaats te laten werken!

De rondleiding verliep vlot en als Vlamingen mogen we toch wel trots zijn dat we het Duits van de gids grotendeels konden verstaan.

Terug in het hotel was de groep helemaal compleet, want de achterblijvers waren ondertussen ook aangekomen. We dronken in het zonnetje op het terras voor het hotel ons eerste glas, met zicht op de majestueuze Moezel. Wat later genoten we van het eerste avondmaal en konden de kookkunsten van de kok zeer appreciëren.

Zaterdag: Fietstocht naar Koblenz en riviervaart

Zaterdag 28 juni 2025 begon onder een stralende zon. We tuigden onze fietsen voor het eerst op. Het feit dat iemand de sleutel vergat, werd snel opgelost.

Marc Neeckx had een fietstocht langs de Moezel uitgestippeld naar Koblenz, waar de Moezel in de Rijn loopt. Na een tocht met machtige vergezichten, belandde de groep in het centrum van Koblenz. Onderweg was het wel een beetje wennen aan het in groep rijden, maar al doende leer je snel.

In de stad hadden we echter dikke pech. Vlak bij de Rijn zijn er grote werken aan de gang waar onze gps niets van begrepen had. Met veel moeite bereikten we de aanlegplaats van de toeristische riviervaart. Na het nuttigen van de lunch die we in het hotel meegekregen hadden, gingen we aan boord van een grote toeristische boot.

Eerst voeren we een uur de Rijn op en passeerden we dorpen, kloosters en kastelen. 

Toen draaide het schip terug naar Koblenz en voeren we naar de Deutsche Eck, waar Vader Rijn en Moeder Moezel elkaar ontmoeten en waar een gigantisch standbeeld de Duitse eenheid verzinnebeeldt.

Na het aanleggen bezochten we te voet het plein van de Deutsche Eck en fietsten we terug langs de Moezel naar Loef. We kwamen er zonder ongevallen aan, we dronken een pint, genoten van het tweede avondmaal en eindigden in de Bierstube, waar het best gezellig werd.

Zondag: Een bunker vol geld en zon in Cochem

Op zondag 29 juni was het zo mogelijk nog zonniger en in ieder geval nog warmer. Het kwik ging vlot voorbij de 33 graden. Wij namen na een stevig Duits ontbijt weer de fiets om deze keer de steven te wenden naar Cochem.

Onderweg bleek dat we de routine van het fietsen in groep wat in de vingers kregen. Aan de kop en aan de staart van de groep werden we beveiligd door mensen met fluitjes. Een goed systeem.

Ongeveer halverwege stopten we bij een kwekerij van forellen en, sorry voor de vis, maar we proefden er ook eentje. Heel lekker, hoewel de uitbaatster al lachend zei dat haar vis niet lekker kon geweest zijn, 19 proevers en ocharme 1 visje.

Aangekomen in Cochem sloegen we eerst ons lunchpakket achterover. Daarna namen we een busje naar de meest geheime plaats die de gemeente Cochem ooit gekend heeft: de bunker van de Bundesbank.

In die atoombom bestendige bunker, 30 meter onder de grond, lagen in het diepste geheim 15 miljard Deutsche Mark in geldbiljetten verborgen. De Duitsers waren bang voor een ontwrichting van hun economie door de Russen. Dat begon rond 1965 en eindigde in de jaren tachtig. We kregen een zeer deskundige uitleg te horen van een Nederlandse medewerker. In de bunker was het 12 graden. Buiten was het 35 graden.

Terug aangekomen in het centrum van Cochem eindigden we al snel in een Biergarten op een schattig terras, waar we van de pure dorst aan de drank gingen. Daarna zwierven we nog wat door de pittoreske straatjes van het dorp en deden de meesten van ons zich te goed aan een echte Italiaanse gelato.

De terugreis verliep voorbeeldig gestroomlijnd en de avond bracht ons na het diner een afscheidsmoment in de Biergarten van het hotel. 

Maandag: Afscheid aan de Moezel

Het voornaamste wat die ochtend nog te gebeuren stond, was het nemen van de officiële foto’s.

We namen emotioneel afscheid. De meeste OLK-2-ers reden daarna terug naar Vlaanderen, een paar bleven nog een paar dagen hangen aan de Moezel, nog anderen vertrokken naar Zwitserland of naar het Zwarte Woud.

We blikken tevreden terug op een zeer plezant weekend ter gelegenheid van 45 jaar OLK-2 aan de Moezel. Veel dank aan de organisatoren, vooral aan Marc Neeckx. Ook heel veel dank aan alle 19 deelnemers! Jongens en meisjes, jullie waren fantastisch!

We zijn dankbaar en trots op het feit dat we deze mooie vriendengroep al 45 jaar bijeen kunnen houden. We zijn ook helemaal niet van plan ermee te stoppen, integendeel. Samengevat: dit weekend heeft nog eens bewezen dat echte vriendschap blijft bestaan!

Voor Wim Verheyen uit Merksplas was de jaarlijkse editie van de keuring in Koekhoven een mooie editie. Zowel moeder Parisa van de Delthoeve als zoon Tibo wonnen een kampioenstitel.

De ruim vijf jaar oude Balisto-dochter Parisa van de Delthoeve van Wim Verheyen uit Merksplas won de kampioenstitel bij de koeien (vanaf 44 maanden). Ze versloeg daarvoor eerder op de dag de bekende Courtois-dochter Reveuse du Pachis a la Motte van Tom Devaere uit Herselt. In het kampioenschap zelf haalde ze het van Linda, een dochter van Aguichant uit de stal van Guy Van Beirendonck uit Wechelderzande.

Parisa’s zoon Tibo van de Lipseindsehoeve (v. Ecusson) won dan weer het kampioenschap bij de stieren. Die haalde het in het kampioenschap van stalgenoot Thorgan van de Lipseindsehoeve (v. Elance). Beide stieren zijn wel gefokt door Sam Verheyen, ook uit Merksplas.

Geen titels ondanks tweemaal rubriekwinst

Voor de familie Boudewijns uit Merksplas was er finale winst met Elynn van ’t Hoeveke. Deze dochter van Darko uit een Futé-moeder haalde het in het kampioenschap van de vaarzen jonger dan 10 maanden van twee andere vaarzen. Daarbij was er ook een Darko-nakomeling, Ukje van ’t Berkebos van Viktor en Bart Noeyens uit Merksplas. De derde vaars in dit kampioenschap was Ulrike, een Debardé-dochter van Louis Adreiaensen uit Retie.

Paul Verpoorten uit Lommel kon ook twee keer rubriekwinst pakken op deze keuring. Zowel Le Secret Nouwelle (v. Le Secret Oax) als Le Secret 8047 (v. Darko) wonnen hun rubriek bij de vaarzen van 10 tot 20 maanden. Beide dieren zijn in mede-eigendom met Erwin Vlakenborgs uit Houthalen-Helchteren. Ook Wim Verheyen had hier een rubriekswinnaar in het kampioenschap. Maar ook zijn dochter van Flash-Back, Talitha van de Delthoeve, moest de duimen leggen tegen Jolie van de Lochtenberg. Deze 15 maanden oude dochter van Fute met de bekende Capeline de Centfontaine won het kampioenschap in deze leeftijdsgroep.

Bij de vaarzen van 20 tot 32 maanden was er ook een dubbele winst. Zowel Liberté de Spy (Flash-Back x Reveuse) als Tessa (v. Darko) wonnen in deze leeftijdsgroep hun rubriek voor hun eigenaars Viktor en Bart Noeyens. De laatste kampioenstitel was echter voor Renske van de Hemelrijksehei van Constant Oostvogels uit Hoogstraten. Deze bijna drie jaar oude Norman-dochter haalde het in het kampioenschap van de jonge koeien.

Dit artikel verscheen eerder op www.veeteeltvlees.be

Begin augustus staat voor de volleybalclub uit Merksplas al vele jaren in het teken van hun volleybaltornooi. Het eerste volledige weekeind van augustus palmen ze de sporthal en de omliggende terreinen in. Ploegen uit Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië maken er telkens een internationaal gebeuren van. Dit jaar wordt het internationaal volleybaltornooi voor de 50^ste keer georganiseerd.

INVO Merksplas

In 1972 werd het allereerste tornooi georganiseerd, toen nog kortweg INVO genoemd. De contacten met de buitenlandse ploegen waren al gemaakt op een ander volleybaltornooi in België. Daar legden de Merksplasse volleyballers de basis voor de goede band met o.a. de volleybalclub uit het Duitse Bretten. Bretten zal ook dit jaar weer deelnemen aan het tornooi in Merksplas. En de Merksplasse volleyballers toonden zich vele jaren op hun tornooi.

Topedities in de jaren 90

In de jaren 1990 barstte het volleybaltornooi uit haar voegen met jaarlijks een 80-tal ploegen. Toen werd er nog gespeeld in de ‘oude’ sporthal met slechts drie volleybalvelden. Op de grasvelden buiten werd er op heel uiteenlopende niveaus gevolleybald gaande van een hoog provinciaal tot een gezellig recreatief niveau. Buiten stond er een reuzegrote tent om iedereen van drank en eten te voorzien.

In deze periode was elk café, elke sport- en jeugdvereniging uit Merksplas vertegenwoordigd op het volleybaltornooi. Elk jaar opnieuw was het één groot Merksplas sportfestijn. De meerderheid van de deelnemers bleef toen ook in tentjes slapen aan de sporthal. Omwille van veiligheid en overlast is dit de laatste jaren afgebouwd.

Taiwanese jeugdkampioenen

In de jaren 2000 verwelkomde de volleybalclub vier keer enkele Taiwanese jeugdploegen. Het volleybaltornooi kreeg zo wel een heel internationaal karakter. De Taiwanese jeugdploegen die nationaal kampioen werden, kregen van hun volleybalbond een rondreis door Europa cadeau. Bezoeken aan steden zoals Kopenhagen, Amsterdam, Antwerpen of Parijs wisselden ze af met lokale volleybaltornooien. Zo kwamen de Taiwanese jeugdkampioenen op het Merksplasse volleybaltornooi terecht. Zeer gedisciplineerde 14-jarige jongens speelden op nationaal niveau tegen gerenommeerde volleybalploegen uit België en Duitsland. Telkens wonnen deze jeugdspelers het pleit.

50ste editie

Dit jaar kan je op 1, 2 en 3 augustus aan de sporthal terecht voor de 50^ste editie van het internationaal volleybaltornooi. De competitieploegen spelen binnen een tornooi. De ideale manier om het nieuwe volleybalseizoen op gang te trappen. Op de grasvelden buiten staan sport en plezier centraal. Je kan ook kiezen voor beachvolleybal. Sinds enkele jaren geeft de volleybalclub je bovendien de mogelijkheid om slechts één dag deel te nemen aan het tornooi.

Momenteel zijn er al een twintigtal ploegen ingeschreven. Traditioneel volgen er de volgende weken nog ettelijke inschrijvingen van plaatselijke verenigingsploegen en lokale volleybalclubs. Ter ere van de 50ste editie laat volleybalclub Merksplas weten dat de ploegen die zich als 25ste of als 50ste ploeg inschrijven, gratis mogen deelnemen aan het tornooi. Trommel die vrienden en vriendinnen van vroeger dus nog eens op en schrijf je (op de juiste moment) in!

Binnenkort is het weer tijd om te dromen van leuke dingen – zoals een fijn verlof vol ontspanning. En daarbij hoort natuurlijk ook de vakantiezoektocht van onze fanfare!

Met vrienden of familie een tocht maken door ons geliefde dorp en de omliggende streek: het blijft een heerlijke zomeractiviteit. We hopen alvast op zonnig fietsweer om onderweg foto’s te zoeken en samen te puzzelen over de vragen – soms met een verrassend kantje.

Een mooie route door de Noorderkempen

Voor deze editie stelden we een tocht samen van zo’n 32 kilometer. Onderweg geniet je in alle rust van de natuur én van een gezellig parcours. We trekken ook even buiten Merksplas, en fietsen langs Wortel en Castelré richting Hoogstraten, om via Achtel en de Kolonie terug thuis te komen.

Wat mag je verwachten?

• De zoektocht loopt tot en met zondag 31 augustus 2025.
• Onderweg zoek je 20 foto’s en beantwoord je 15 vragen.
• De foto’s hangen in kleur uit aan het raam van het gemeenschapscentrum, recht tegenover het toerismekantoor.
• Lees het reglement goed na voor je vertrekt.
• Antwoord duidelijk, in drukletters, en let op spaties tussen letters.

Let op: niet elke vraag is een strikvraag, maar sommige kunnen wat denkwerk vergen. En ja, de organisator heeft altijd gelijk.
Onvolledige antwoorden, verbeteringen of toevoegingen worden als fout gerekend.

Deelname & prijzen

Een deelnemingsformulier kost nog altijd slechts 10 euro, inclusief 6 drankbonnen die je kunt gebruiken bij verschillende Merksplasse cafés. Een mooie extra, dankzij onze gulle sponsors! De lijst met sponsors en hun openingsuren krijg je mee bij je formulier.

Te koop bij:

• Rik in Brasserie De Mart
• Het onthaal van het gemeentehuis van Merksplas (let op de openingsuren)

De prijzenpot bestaat uit waardebons van sponsors, aangevuld met digitale Spetsersbons, te besteden bij lokale handelaars.

In de krant las ik de volgende zin: ‘Er zijn ons blaasjes wijsgemaakt, het nieuwe mastergebouw zorgde niet voor efficiëntiewinst.’ 

Mooi! Ik snapte meteen waar het om ging, maar ik had nog nooit gehoord van die uitdrukking ‘Er zijn ons blaasjes wijsgemaakt’. Soms hoor je een voor jou onbekende uitdrukking in een taal, die toch meteen duidelijk is. Soms gebeurt er ook het tegendeel.

De Franse brief die geen brief was

In mijn werkzame leven heb ik me vele jaren beziggehouden met het organiseren van congressen voor een internationale industriegroep. Elk jaar zakten zo’n 300 deelnemers uit vele landen af naar het congres.
In een bepaald jaar bleken er opvallend weinig Fransen vertegenwoordigd te zijn en ik kreeg daar vragen over in een vergadering van aanwezige deelnemers.

Ik vertelde in het Engels dat we er alles aan hadden gedaan om ook de Fransen op te roepen om te komen. Ik zei dan ook: “We even sent French letters.“

De aanwezige Engelsen lagen zo’n beetje onder tafel van het lachen toen ik dat had gezegd. Wat had ik dan voor grappigs gezegd? Ik had geen idee en de niet Engelsen begrepen het ook niet. Pas later werd mij uitgelegd dat ‘a French letter’ in het Engels een condoom betekent. Tja …

Lastig

Dit illustreert hoe lastig een taal is die niet jouw moedertaal is. Gelukkig snap ik (bijna) al het Vlaams, maar dit voorbeeld illustreert wel hoe makkelijk het fout kan gaan als je niet in je ‘moerstaal’ communiceert.

In het Vlaams hoorde ik laatst dat: “iemand geen hoge toppen zou scheren”. Ik begreep wel dat het hier niet om een kapper ging die iemand met veel haar niet kon knippen. Na enig nadenken kwam ik op de ‘Vertaling’: het ging om iemand die niet succesvol was.

Een dierentuin aan uitdrukkingen

In Nederland wordt gezegd: ‘De kat op het spek binden’. Maar hier zet je ‘de kat bij de melk’. Dat is wel gemakkelijker dan dat gedoe met het vastbinden van een kat. Op spek nog wel, niet eens op hesp … Huisdieren zijn vaak onderwerp in gezegden en uitdrukkingen. En het verbaast me telkens weer dat er in het Vlaams veel vaker iets met die beesten wordt gedaan dan in het Nederlands.

Wat te denken van ‘andere katten te geselen hebben’. In Nederland wordt er (veel diervriendelijker) gezegd: ‘iets anders aan zijn hoofd hebben’.

Terwijl in het Nederlands ‘iemand een kat geven’, betekent dat je iemand beledigt. In Vlaanderen kan het betekenen dat je iemand een poes cadeau doet of dat je een bericht stuurt dat je verhinderd bent voor een afspraak.

Vorige week maakte VLAM (het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing) de winnaars bekend van de wedstrijd voor Groente- en Fruitambassadeur 2025. Die liep voor buurtsupers, speciaalzaken/marktkramers en voor hoevewinkels. In die laatste categorie behaalde de Jolien Verdonck van de Groenteschuur de zilveren trofee.

VLAM organiseert de wedstrijd dit jaar al voor de elfde keer, samen met Boerenbond, Buurtsuper.be, Coöperatie Hoogstraten, BelOrta en REO en met de steun van Euro Pool System.

Hoe verliep de wedstrijd?

Alle zelfstandige buurtsupermarkten, speciaalzaken/marktkramers en hoevewinkels in Vlaanderen konden zich inschrijven voor de wedstrijd Groente- en Fruitambassadeur. Een expertenjury beoordeelde de kandidaten.

Wie naar de volgende ronde mocht, moest een creatieve promotieactie bedenken met lokale groenten en lokaal fruit. Begin mei moest die actie zichtbaar zijn in de winkel.

De deelnemers die doorgingen naar ronde drie kregen bezoek van twee mystery shoppers (mensen die incognito een winkel bezoeken en zich voordoen als gewone klant). Die beoordeelden onder meer de aantrekkelijkheid en het aanbod van verse Belgische groenten en fruit.

Het welverdiende zilver gaat naar De Groenteschuur. Zij zijn gestart vanuit een passie voor verse groenten en fruit die het lekkerst zijn als je ze in het juiste seizoen eet. Ze zijn dagelijks in de weer om hun klanten te voorzien van het beste: eigen teelt, aangevuld met dat van collega-telers. Uit het juryrapport

Jolien Verdonck: “Onze hoevewinkel is nog maar 1,5 jaar open. We proberen onze klanten elke dag te voorzien van verse groenten en fruit, recht van het veld. Wij werken met lokale teelt, zowel van onszelf als van collega’s. Zo kunnen we een gevarieerd en seizoensgebonden aanbod garanderen.”

Trots en dankbaar

Jolien: “Op die tweede plaats in de wedstrijd zijn we best trots! Eigenlijk moeten we daarvoor onze trouwe klanten bedanken. Dat resultaat hadden we nooit zonder hen kunnen bereiken. Dankzij hun steun, hun eerlijke feedback én hun wekelijkse bezoekjes blijven we groeien en kunnen we onze service verbeteren.”

“De feedback van de mystery shoppers uit de wedstrijd gaf ons bovendien waardevolle inzichten om de Groenteschuur, maar ook ’t Zoetrustpunt nog aangenamer te maken voor onze klanten. Bij ’t Zoetrustpunt kan je even tot rust komen, picknicken terwijl de kinderen in het zand spelen én genieten van onze verse aardbeien uit volle grond of een ijsje uit onze automaat.”

De gevangenis van Merksplas kampt al langer met een personeelstekort. Voor het eerst organiseert ze lokale infosessies om nieuwe cipiers aan te trekken. Binnenkort ook in Merksplas! Er staan momenteel zo’n 30 vacatures open, maar die raken moeilijk ingevuld. Daarom wil men gericht mensen bereiken die normaal minder snel solliciteren, zoals jongeren en mensen met een migratieachtergrond.

De eerste sessie vond deze week plaats in het Turnhoutse Arrahmaan Centrum, zo berichtte RTV. Dat centrum huisvest onder andere een moskee. Maar volgens de organisatoren is het een ontmoetingsplek voor iedereen. Zo vinden er ook sociaal-culturele activiteiten plaats.

Diversiteit als doel

De gevangenis kiest bewust voor die locatie om voor meer diversiteit te zorgen binnen haar personeel. Volgens de gevangenis sluit dat beter aan bij de mensen die ze huisvesten: daarin zijn meer dan 60 nationaliteiten vertegenwoordigd. Een divers bewakingspersoneel kan volgens de directie helpen om spanningen sneller op te lossen.

Beroering

Toch zorgde de locatie van de infosessie voor politieke beroering. Kamerlid Reccino Van Lommel (Vlaams Belang) stelde in het federaal parlement dat jobevenementen van overheidsdiensten niet thuishoren in religieuze gebouwen (het verslag vind je op de website van De Kamer, onder nr. 14.01, of in het videoverslag). Hij pleitte voor neutrale locaties “waar iedereen zijn schoenen mag aanhouden”, verwijzend naar de gewoonte om in een moskee de schoenen uit te doen.

Het Arrahmaan Centrum benadrukt op RTV echter dat het om meer gaat dan alleen een gebedsruimte. “Het is een open centrum met verschillende zalen,” zegt Aziz Marabti in de reportage. “Iedereen is hier welkom, ongeacht afkomst of geloof.”

Ook in Merksplas

Op dinsdag 12 augustus is er om 18.30 u. in zaal 1 van GC De MARc/kT een infosessie over het werken als penitentiair bewakingsassistent in de gevangenis van Merksplas. Inschrijven moet niet, je kan gewoon komen luisteren.

Zie ook

• op RTV: Gevangenis Merksplas gaat lokaal rekruteren: “Kempenaars gaan niet naar Brussel om te solliciteren”
• op RTV: Politieke commotie over infosessie van gevangenis in Turnhoutse moskee
• de flyer van werkenbijjustitie.be:

AI verandert razendsnel hoe we werken, denken en samenleven. Toch hoeven we ons niet blind te staren op doemscenario’s. Wie vooruit wil, kijkt voorbij de angst en zoekt oplossingen. Dat vindt Europees Parlementslid Liesbet Sommen in dit opiniestuk. Ze pleit voor een ambitieuze aanpak, waarin AI geen bedreiging wordt, maar een hefboom voor zorg, klimaat en welvaart.

Dat artificiële intelligentie (AI) in aanraking komt met quasi alle facetten van onze samenleving, verrast al lang niemand meer. Dat een net verkozen paus (Leo XIV) AI benoemt als een van de redenen waarom hij zijn pauselijke naam koos, dan weer wel. Toch is het zo. Geïnspireerd door de sociale vooruitgang die zijn voorganger Leo XIII maakte, identificeert onze nieuwe Paus artificiële intelligentie als een ‘gevaar voor de mensheid en de grootste uitdaging voor arbeidsomstandigheden’. Dat is grove taal.

AI verandert onze economie razendsnel

Artificiële intelligent zet onze samenleving en onze economie inderdaad al enkele jaren op zijn kop. Dat valt niet meer te ontkennen. Hoe we daarop reageren, zal bepalen of we deze nieuwe industriële revolutie als een kans of dreiging zullen zien. Uit onderzoek van METR-Evaluations blijkt dat AI-systemen elke zeven maanden hun functiecapaciteiten verdubbelen en dus twee keer zo zelfstandig kunnen werken. In een land als het onze, waar bijna de helft van onze arbeidsmarkt bestaat uit jobs met een risico op automatisering, kan een dergelijke mate van automatisering op termijn voor een concrete dreiging voor onze sociale welvaartsstaat zorgen. Tegelijkertijd, biedt het ook ontzettend veel onontdekte mogelijkheden. Daarom is het belangrijk dat we in ons antwoord op deze revolutie verder durven kijken dan de angstscenario’s waar men nu maar al te vaak mee op de proppen komt.

Niet jobverlies, wel jobverschuiving

De voorbije jaren klonken verschillende alarmbellen over de impact van AI op jobs en productiviteit. Zo waarschuwde de OESO enkele jaren geleden voor een fnuikende productiviteitsgroei in ons land, terwijl vandaag het grootste groeipotentieel voor die productiviteit zich juist bevindt bij de jobs van onze middenklasse. Dit zijn vaak jobs die administratief van aard zijn of routinematige kennisarbeid. Jobs waar AI een grote en positieve impact kan hebben. Moeten deze mensen daarom vrezen dat hun jobs zullen
verdwijnen? Natuurlijk niet. We moeten hen wel omscholen om te leren samenwerken met AI. Zoals mensen in heel wat jobs enkele decennia geleden hebben moeten leren om samen te werken met het internet. De geschiedenis leert ons dat technologische revoluties zelden tot massawerkloosheid leiden, maar wel tot een verschuiving in jobtypes.
Denk aan de smeden die plaatsmaakten voor automecaniciens, of typistes die evolueerden naar digitale assistenten. Het echte gevaar schuilt niet in het verdwijnen van werk, maar in een gebrek aan voorbereiding op een nieuw soort werk.

Kansen voor zorg, klimaat en wetenschap

De kansen van AI zijn immens, mits we ze slim benutten. Deze technologie kan een cruciale rol spelen in het versnellen van wetenschappelijke doorbraken, van de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen tot klimaatoplossingen. Stel je voor: AI-modellen die helpen om energiezuinige materialen te ontwerpen, of algoritmes die landbouwoptimalisatie mogelijk maken om voedselverspilling tegen te gaan. Het Planbureau berekende al dat AI ons bbp met 1,5% per jaar kan doen stijgen, maar de echte winst ligt in de maatschappelijke vooruitgang die voorhanden ligt. Ik droom dan van lagere zorgkosten door gepersonaliseerde geneeskunde of een beter opgeleide bevolking waarbij iedereen mee kan in de digitale transitie.

Toch is AI geen zaligmakende oplossing en moeten we ook waakzaam zijn. Deze technologie is steeds dual use: ze kan evenzeer ingezet worden voor het ontwikkelen van biowapens als voor levensreddende medicijnen. Bill Gates waarschuwt terecht dat we AI moeten omkaderen om misbruik te voorkomen. Het is dan ook essentieel dat overheden, bedrijven en onderzoekers samenwerken aan ethische richtlijnen en veiligheidsprotocollen.

Opleiding is de sleutel

Kort samengevat: de grootste uitdaging is dus niet zozeer jobverlies, maar wel de mismatch tussen bestaande vaardigheden op de arbeidsmarkt van nu en de skillset die nodig is voor de jobs van morgen. Het goede nieuws? Dat valt op te lossen. Mensen moeten leren samenwerken met AI in plaats van te vrezen erdoor vervangen te worden. Daarom is investeren in bijscholing en omscholing zo noodzakelijk.

De Europese Commissie lanceerde eerder dit jaar haar Union of Skills–plan, een ambitieus programma dat levenslang leren promoot en gerichte trajecten ontwikkelt voor sectoren in transitie. In België moeten overheid, bedrijven en onderwijsinstellingen dit vertalen naar concrete acties: uitbreiding van opleidingsprogramma’s, stimulansen voor bijscholing op de werkvloer, en gerichte doorstroom naar groene en digitale jobs. Om zeker te zijn dat dit proactief beleid wordt dat niemand achterlaat, dring ik echter aan bij de Commissie om het niet alleen te houden op actieplannen, maar om te komen met harde wetgeving.

Zolang we AI zorgvuldig weten te omkaderen wanneer dat nodig is, kunnen we quasi-eindeloos genieten van de mogelijkheden die het ons biedt. De EU heeft dit terecht gedaan met de AI Act. De EU moet koers houden en niet toegeven aan Amerikaanse oligarchen zoals Elon Musk om verregaand te gaan dereguleren. AI kan onze partner zijn, zolang we onthouden dat technologische vooruitgang ten dienste moet staan van de samenleving, en nooit andersom.

Opinies op merksplas.NU

---

In onze opinierubriek komen meningen aan bod van mensen uit Merksplas of die er een band mee hebben. Hun naam vind je netjes bij de titel. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud ervan.

Die meningen hoeven niet noodzakelijk die van de redactie te weerspiegelen.

Jouw opinie kan hier ook een plaats krijgen. We hebben daar wel spelregels voor.

Eind deze week schakelen ook wij een versnelling lager: tot eind juli doen we het wat rustiger aan. Helemaal stil wordt het niet. Als iemand ons een artikel bezorgt (gewoon een mailtje met tekst, en een of meer foto’s erbij), zetten we dat met plezier online. En als er iets belangrijks gebeurt, brengen we daar uiteraard nog nieuws over.

Op woensdag houden we nog een open redactievergadering. Samen met iedereen die meeschrijft, blikken we bij een drankje terug op het voorbije nieuws. Wat deden we goed? Bereiken we genoeg mensen? En hoe kunnen we het nog beter doen?

We kijken ook vooruit: hoe pakken we het najaar aan? Welke ideeën leven er?

We nodigen je daar graag voor uit. Zeker als je plannen of suggesties hebt, of zelf zou willen meeschrijven. Zo leer je ons meteen kennen, en wij leggen je graag uit hoe alles werkt.

➽ Open redactievergadering, wo 2 juli, 19.30 u., op het zomerterras van Café Chapeau, Stwg. op Merksplas 8

Fie, Siebe en Joana van VBS Yugro waren erg benieuwd waar de oud-leerlingen van hun school zoal werkten. Zo kregen ze de kans om oud-leerling Liesbet Sommen te interviewen. Liesbet is Europees Parlementslid voor de EVP en zetelt in het parlement.

Dat Parlement bestaat uit 27 landen. Het is ontstaan om samen over wetten te praten en beslissingen te maken. Zo vergaderen ze bijvoorbeeld over het klimaat of over hoe we ons kunnen verdedigen tegen oorlog.

Wat doet Liesbet in Brussel en Straatsburg?

Er zijn twee Europese parlementen. Drie weken per maand vergaderen ze in Brussel en de andere week komen ze samen in Straatsburg in Frankrijk. Ook in Luxemburg wordt af en toe gewerkt. Liesbet moet dus veel reizen voor haar job. Ze vindt het wel waardevol om op verschillende plaatsen te vergaderen, omdat zo de samenwerking nog duidelijker wordt. In de gebouwen ziet het er mooi uit. Tijdens vergaderingen praten de leden meestal in het Engels. Voor de mensen die graag in hun eigen taal luisteren, zijn er ook hoofdtelefoons die vertalen. Zo begrijpt iedereen wat er gezegd wordt.

Hoe werkt het Europees Parlement?

Liesbet is van maandag tot en met donderdag aan het werk in het Europees Parlement. Van vrijdag tot en met zondag heeft ze afspraken met de kiezers. Zo’n werkdag kan van 9 uur ‘s ochtends tot 11 uur ‘s avonds duren. Liesbet zit samen met andere leden van het parlement in de commissies van werk en sociale zaken, leefmilieu en klimaat, gelijke kansen en de commissie gezondheid. Dit betekent dat ze hiervoor het voorbereidend werk doet om tot een wet te komen.

Voor een betere wereld

Liesbet: “Ik koos voor een baan in het Europees Parlement, omdat ik heel graag wil meewerken aan een betere wereld. In het parlement krijg je de kans om er echt iets aan te doen en je kan zelf meedenken over oplossingen. Wat ik ook fijn vindt, is dat ze veel verschillende mensen ontmoet uit verschillende landen.”

De leden van het Europees Parlement worden verkozen. Dit betekent dat mensen eerst mogen stemmen op leden van hun eigen land. Dat gebeurt om de vijf jaar voor het Europees Parlement. Zo kan iedereen eigenlijk een beetje meebeslissen over wetten in Europa. Elke politieke partij maakt een lijst met namen van mensen. De kiezers duiden dan op zo’n lijst de namen aan van de mensen op wie ze willen stemmen. Degenen die de meeste stemmen hebben behaald, kunnen dan naar het Europees Parlement. Zo is Liesbet als kandidaat voor de partij CD&V verkozen. Als kind wilde Liesbet helemaal een ander beroep doen. Ze wou graag kapper worden. Uiteindelijk koos ze na het middelbaar om toch maar politieke wetenschappen te studeren.

Wij vonden dit interview met Liesbet alvast een mooie en leerrijke kans. Wil je zelf ook helpen om Europa beter te maken? Liesbet gaf ons nog enkele tips!

• Probeer zoveel mogelijk te leren over Europa vroeger en nu.
• Praat erover met je mama, papa, juf of meester, …
• Kijk op Ketnet naar het nieuws over Europa.
• Je kan zelfs een bezoekje brengen met de klas aan het Europees Parlement om meer te weten te komen.

Liesbet: “Zo leer je bij over de positieve kanten van Europa en blijven we ons continent ook graag zien!”

(dit artikel van Fien, Siebe en Joana verscheen in de leerlingenkrant van VBS Yugro)

Net zoals vorig jaar vond de Memorial Lars Janssens plaats onder tropische omstandigheden. Voor deze vierde editie was het parcours licht gewijzigd.

De organisatoren voegden een nieuwe lus toe. Zo kwam er de lange baan aan de Lochtenberg bij, dwars door aardappelvelden waar sproei-installaties volop hun werk deden. Met wat verbeelding waande je je in Zuid-Frankrijk, langs het parcours van de Tour de France.

(lees verder onder de fotoreeks)

Sterke prestatie bij de nieuwelingen

Bij de nieuwelingen stonden 49 renners aan de start voor 60 km. Na enkele ronden viel de wedstrijd in een beslissende plooi en verbrokkelde het peloton volledig. Alexander Bastiaens trok in een sprint met vier aan het langste eind. Dorpsgenoot en eerstejaarsnieuweling Ferre Van Den Bogerd eindigde op een verdienstelijke 19de plaats.

Uitzonderlijke koers bij de beloften

Voor de wedstrijd bij de beloften (U23) en elite verschenen 72 renners aan de start voor 112 km. Net als bij de nieuwelingen brak het peloton al vroeg uiteen. Thijn Gysbrechts zat mee in een kopgroep van zes, die ondanks aandringen van de achtervolgers voorop bleef. Hij reed opnieuw sterk voor eigen volk en bolde uiteindelijk als vierde over de meet.

Lucas Van Gils, een voormalige ploegmaat van Lars bij Team Kempen en momenteel actief bij het beloftenteam van ProTour-team Lotto, won de wedstrijd. Met een zegegebaar eerde hij Lars na een korte solo. “Het was een zware wedstrijd. Ik moest in de laatste ronde iets proberen, want op mijn spurt kan ik niet 100% rekenen. Na drie keer aanvallen ben ik weggeraakt,” vertelde de renner uit Weelde. Het was zijn eerste overwinning van het seizoen.

Op vrijdag 10 mei organiseerde Femma Jong zonder Grenzen opnieuw een culinaire wandeling – een heruitgave van de succesvolle editie van twee jaar geleden.

Het weer was ons goed gezind en iedereen kwam, zoals afgesproken, met een lege maag en veel goesting naar het Kerkplein. Daar stonden enkele chauffeurs klaar om ons naar een onbekende bestemming te brengen.

Wandelen in de Eksterheide

We kwamen aan in Beerse en daar wachtte een zomers aperitiefje met bubbels op ons, kippenballetjes en hartige wafeltjes midden in de prachtige lentenatuur. Zo kwamen we ineens in de sfeer en startten we onze wandeling in het mooie natuurgebied Eksterheide.

Wraps onder een boom

Al babbelend en genietend stapten we door het bos, de velden en langs kleine weggetjes. Op een bank onder een prachtige boom werden we weer verwend met lekkers: overheerlijke wraps, koel gehouden in een rugzak gevuld met koelelementen en dapper gedragen door sterke Femma-vrouwen, werden met veel smaak en lof opgesmuld.

Na weer een eindje wandelen waren we even de weg kwijt. Maar dankzij het goede oriëntatievermogen en degelijke voorbereiding van de organisatoren kwamen we vlot weer op het rechte pad.

Eindhalte in de zon

Afsluiten mochten we bij Liesbet op een zonnig terras. Daar genoten we van heerlijke hamburgers van de barbecue. Onder het aangename zonnetje werd er nog gezellig gebabbeld bij een glaasje wijn. En ook al was ons buikje goed gevuld, was er toch nog plaats voor een ijsje met verse aardbeien.

Wat deed het iedereen deugd, dit gezellige samenzijn. Wie er deze keer niet bij kon zijn: hou onze volgende editie zeker in de gaten!

Hilde, May, Greet, Deth, Monique, Edith, Karin, Liesbet en Ria

Op de gemeenteraad van juni kwam ook dit boekje ter sprake: het jaarverslag van de gemeente en het OCMW. Dat steekt helemaal in een nieuw kleedje.

Het staat vol wetenswaardigheden. Bevolkingscijfers, bijvoorbeeld. Zo leer je dat Merksplas op 31 december ’24 8.903 inwoners telde. Er was een lichte stijging ten opzichte van 2023 (8.877). En dat tevreden zijn over het dorp: zo’n 84% gaf dat aan in de Gemeentemonitor. Merksplas scoort ook hoog op sociale cohesie (62%), groenvoorziening (89%) en digitale dienstverlening (72%).

Verder gaat het o.a. over het Huis van het Kind, open ruimte en groen (met aandacht aan de RUP’s die in opmaak zijn), wat de Mooimakers presteerden …

Geen rapport, maar een boeiend verhaal

“Het heeft niet de ambitie om een volledig rapport neer te leggen”, zegt burgemeester Frank Wilrycx, “maar wel om een aantal zaken te belichten en je mee te nemen in een boeiend verhaal. Mocht je toch interesse tonen in het volledige plaatje of de details verwijzen we graag naar de doelstellingenrealisatie (al is die pagina voorlopig nog niet ingevuld, n.v.d.r.).”

Snuister alvast in het jaarverslag:

(het geluid van de pagina’s om te slaan, kan je uitzetten met de knop met de drie puntjes)

Sinds 1 maart maakt de gemeente Merksplas deel uit van de werking van Natuurpunt Markvallei. De afdelingen Kievit en Markvallei stemden hun werking op elkaar af. Dat moet uiteindelijk zorgen voor een flinke boost in Merksplas.

We namen poolshoogte bij enkele Merksplasse vrijwilligers die vrij nauw betrokken waren bij het gelopen traject en die zelf actief zijn in de werking. Wat zijn hun verwachtingen? Wat zijn volgens hen de grootste uitdagingen? Dominiek Beerens (Eikelsblok, 67 jaar), Christel Elst (Zwartwaterweg, 54 jaar) en Koen Vannuffelen (Opstal, 47 jaar) geven een kijk op hun visie over de toekomst van de natuur en Natuurpunt in Merksplas. Elk van hen maakte op een verschillende manier kennis met Natuurpunt.

Drie vrijwilligers aan het woord

Dominiek verzeilde al op jonge leeftijd bij de Wielewaal in Turnhout. “Mijn grootvader nam me als zeven- of achtjarige regelmatig mee op uitstap in de natuur. Op mijn zestiende sloot ik me aan bij de Wielewaal. Ik leerde er Marc Smets en Peter Delveaux kennen, later ook Paul Prinsen. Toen er kinderen kwamen, bouwde ik een rustpauze in. Maar de natuur heeft me altijd enorm geboeid en dus pakte ik de draad nadien weer op.”

Christel groeide op in Zondereigen. “Ik ben eigenlijk altijd nogal activistisch geweest. Als je ooit een gezicht zoekt voor de kern Merksplas, moet je zeker het mijne niet nemen.”, lacht ze. “Als kind was ik al bezig met het redden van de kauwen. Je vond me altijd in de bossen rond Zondereigen en als ik thuis kwam, had ik gegarandeerd een gekwetst dier bij om te verzorgen. We sloten ons aan bij Natuurpunt toen we nog in Geel woonden. Dat was in 2004. Maar in de Klapekster ben ik eigenlijk pas echt actief als vrijwilliger beginnen werken.”

Van cursus tot kerngroep

Koen is nog niet zo lang aangesloten bij Natuurpunt. “Maar de liefde voor de natuur zat er ook bij mij van kindsbeen af in. In de lagere school stond voor mij al vast dat ik boer zou worden. Uiteindelijk werd ik leerkracht land- en tuinbouw. Toen ik een cursus natuurbeheer ging volgen in Turnhout in 2022, sloot ik me aan. Die cursus werd gegeven in het natuur.huis op de Graatakker. Momenteel ben ik ook bezig met cursus natuurbeheer van Inverde.”

De kennismaking met de werking van Natuurpunt Markvallei verliep voor alle drie via de cursussen “natuurgids” die er gegeven werden. “Hier zitten gewoon drie generaties natuurgidsen. De cursussen werden gegeven in Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske, vlakbij Merksplas.”, legt Dominiek uit. Dat was voor ieder van ons een uitgelezen kans om meer over de natuur te weten te komen. Na die cursus ben ik meer gaan doen voor Natuurpunt. Ik werkte een aantal keren mee met het beheerteam in het Zwart Goor en sloot me tegelijkertijd aan bij de “maandagploeg” van Natuurpunt Markvallei. Ik heb een tijdje gegidst, maar sta ook regelmatig achter de toog in het bezoekerscentrum.”

Christel vertelt hoe ze op een gegeven ogenblik gewoon het bezoekerscentrum binnenstapte en er de vrijwilligers aansprak. “Ik weet het nog goed. Dat waren Jos Martens en May Jacobs. Ik vroeg hen gewoon wat ik zou kunnen doen voor Natuurpunt. Ze gaven meer tekst en uitleg. De afdelingswerking was toen nog vrij kleinschalig, maar er was wel een heel voelbare dynamiek aanwezig. Ik ben toen nogal intensief gestart met vrijwilligerswerk. Ik gidste, tapte en zorgde ook voor de eerste T-shirts. Toen De Klapekster verbouwd werd, maakte ik deel uit van de werkgroep. Het was intensief, maar ook heel boeiend.”

Koen Vannuffelen werkt zijn cursus “natuurgids” af. “Ik zit in het natraject, maar heb tijdens mijn opleiding natuurlijk wel al grondig kunnen kennismaken met de werking van Natuurpunt. Mijn engagement zal zich vooral richten op het gidsen, maar ik ben nu ook nauw betrokken bij de doorstart van de Merksplasse kern. Dat boeit me omdat ik vind dat de natuur in Merksplas een volwaardige plaats verdient. En daar kunnen we met Natuurpunt voor zorgen.”

Koen beseft wel dat er nog veel werk wacht. “Toen ik lid werd, wist ik eigenlijk niet dat er een lokale werking was. In het tijdschriftje “Haaklewie”, dat de werking van een heleboel afdelingen bundelt, vond ik Merksplas amper terug. Bepaald wervend is dat natuurlijk niet en dat is wellicht één van de redenen waarom mensen in Merksplas vooral passief lid zijn gebleven. Daar is op zich niets mis mee, maar een actieve werking krijg je zo niet op de rails.”

De vraag om aan te sluiten bij Natuurpunt Markvallei was al een aantal jaren oud, maar werd wel steeds luider. Dominiek: “We zagen natuurlijk hoe het er in Natuurpunt Markvallei aan toeging en er is natuurlijk ook de verbondenheid door onze gemeenschappelijke geografie. Merksplas, het brongebied van de Mark, is organisch een deel van de vallei. Gelukkig hebben beide besturen ingezien dat ze gehoor moesten geven aan die oproep.”

Activiteiten en engagement

Leen Rigouts, Christel Elst en Dominiek Beerens startten met een cursus “natuurverkenner” in Merksplas. Christel: “We wilden eigenlijk testen hoe groot de belangstelling in Merksplas is voor natuur en Natuurpunt. Met de hulp van Natuurpunt Kievit en Natuurpunt Markvallei organiseerden we twee theoretische lessen en acht excursies, allemaal naar natuurgebieden in onze gemeente. 25 mensen schreven zich in, we voelden dat er iets leefde!“

Dominiek: “In de cursus kregen we toch ook dikwijls de bedenking dat een samenwerking met Natuurpunt Markvallei voor veel mensen voor de hand lag. Omdat een groep van 25 cursisten natuurlijk niet representatief is, hebben we onze oren ook bij andere mensen te luisteren gelegd. Ook daar hoorden we dezelfde commentaren. We lanceerden een algemene oproep en mochten daar dertig enthousiaste Spetsers ontvangen. Die opkomst overtrof onze verwachtingen. Met deze kerngroep willen we nu verdere stappen zetten.”

Koen pleit voor twee snelheden. “Op korte termijn zullen we proberen om een onderlinge band te smeden. We moeten elkaar eerst leren kennen. Tegelijkertijd werken we aan een langetermijnvisie. Natuurpunt moet in Merksplas een positieve uitstraling krijgen. Er is veel respect voor natuur, maar te dikwijls worden we in verband gebracht met negatieve zaken. Dat is een werkpunt. Mensen weten in Merksplas (nog) niet waar Natuurpunt voor staat.”

Christel Elst vond de opkomst op de open vergaderingen wel heel verrassend. “We zijn toch wel een beetje geschrokken van die opkomst en we moeten proberen die connectie te behouden. Maar daar gaan we zeker werk van maken. De volgende weken staan een heleboel activiteiten op het programma. Op 11 juli is er een nachtzwaluwtocht in het Zwart Goor, op 9 augustus nodigt vleermuizenspecialist Dirk Swaenen ons uit om samen met hem het Zwart Goor te verkennen, op 20 september organiseren we een werkdag en op 2 november staat een gegidste wandeling geprogrammeerd. Tussendoor brengt ook de fotowerkgroep nog een bezoek aan het natuurgebied en er zullen zeker nog activiteiten toegevoegd worden.”

Natuurpunt zichtbaar maken in Merksplas

Dominiek: “In september starten we een ledenwervingscampagne. We zullen 8.000 postbussen bedienen met een uitnodiging om aan te sluiten. Het is toch een huzarenstukje dat we dit als jonge kerngroep voor elkaar krijgen. Het is de bedoeling dat we vanuit die kerngroep ook mensen in de verschillende werkgroepen van Natuurpunt Markvallei kunnen afvaardigen om zo de verbinding met Merksplas en een goede samenwerking te verzekeren.”

Koen Vannuffelen: “Merksplassenaren houden toch ook van een beetje onafhankelijkheid en hebben tijd nodig. Mensen mogen ons daarom niet kwalijk nemen dat we zoekend zijn. We zijn nog maar een half jaar ver. De focus ligt de volgende maanden op het natuurgebied Zwart Goor, maar op langere termijn willen we met Natuurpunt een positieve uitstraling in onze gemeente.”

Dominiek en Christel sluiten zich daarbij aan: “We willen af van de schenenstamperij. We merken dat de appreciatie groeit en dat kan alleen maar door op een positieve manier zichtbaar te zijn.”

Wil je Natuurpunt helpen uitbouwen in Merksplas?

Wil je gidsen? Meehelpen aan activiteiten? Of gewoon een handje toesteken? Mensen die op een positieve manier willen bijdragen aan de uitbouw van Natuurpunt Markvallei in Merksplas kunnen zich melden bij Koen (0496 52 12 19), Dominiek (0497 23 39 58) of Christel (0495 71 67 57). Mailen kan ook naar info@natuurpuntmarkvallei.be

Dit artikel verscheen eerder in ’t Bieteutje

Wat werd er besproken op de gemeenteraad van juni? De gemeenteraad van Merksplas stelde op maandagavond de jaarrekening voor 2024 vast.

Er waren vragen over investeringen in de Kolonie, subsidies en personeelsuitbreidingen. Een ander agendapunt dat aandacht trok, was de toekomst van de voetbalvelden aan de Hoevestraat. De meerderheid wil die verkavelen, en start daarvoor het ontwerpproces op. Visie 2330 bood wat weerwerk. Hieronder lees je alles:

Ik fris mijn kunstgeschiedenis op, lees Gombrichs Eeuwige Schoonheid, kom uit bij Jean-Antoine Watteau en deze Ceres/Zomer, die in haar kleuren en houding zo goed de ervaring van de zomer weergeeft.

De Kreeft, de Leeuw en de Maagd vertolken de drie sterrenbeelden van het seizoen. Gouden aren, klaprozen en korenbloemen vormen een kroon in Ceres’ haar, op deze plafondschildering die Watteau maakte voor zijn grote beschermer Pierre Crozat.

Soms leven we in een gulle tijd – wanneer we de website ontdekken van een museum dat afbeeldingen van hoge kwaliteit gratis ter beschikking stelt. Zoals de National Gallery of Art in Washington DC. De National Gallery bezit zoveel werken van Watteau dat je wel moet concluderen dat Amerikaanse verzamelaars bezeten waren door deze jong gestorven kunstenaar.

En ik ben me er plots scherp van bewust dat het geen overbodige luxe is, elke dag één kunstwerk bekijken, bestuderen, wegzinken in de atmosfeer ervan.

We zijn op zoek naar plaatjes van borden, opschriften en teksten die het tegendeel zijn van communicatie. Dommunicatie noemen we dat. Zoek mee en stuur je vondsten op naar de redactie.

We hebben deze keer opnieuw drie mooie voorbeelden voor je, maar verras ons ook eens en stuur jouw vondsten in.

Twijfel? Neem contact op!

De eerste foto maakte ik van een vrachtwagen die in onze straat geparkeerd stond. Op die auto van SGS staat een Engelse tekst:

Dus mocht je ergens over twijfelen, twijfel niet! Neem contact op met SGS. Hoe dat moet? Tja, daar twijfel ik een beetje aan want verdere gegevens ontbreken. Maar als je het echt zeker wil weten, nou dan zoek je het verder zelf maar uit. Met hartelijke dank aan SGS voor deze fantastische dommunicatie.

Fox: duidelijk onduidelijk

De volgende foto die ik maakte, is van het bedrijf Fox. Groot bedrijf, enorm bedrijfspand in ieder geval en veel geparkeerde auto’s voor de deur. En als je bij Fox moet zijn, is het grote naambord wel erg duidelijk.

Maar wat Fox nou precies doet, maken ze nergens bekend. Voor de mensen die de Engelse taal machtig zijn, is het dan wel duidelijk dat het misschien iets met ‘VOS’  te maken heeft.
Maar is het een bedrijf dat dropveters op maat maakt, of telmachines voor doperwten produceert? Of is Fox een afkorting van ‘Fantastische Ontzettend X-benen?

Samen tegen cimex

De laatste foto deze keer is er weer eentje van een bestelauto. En die vond ik erg positief.
Kijk, ik ben zelf al jaren erg tegen cimex. Dat is natuurlijk iets waar niemand mee geconfronteerd wil worden. Stel je voor, je komt cimex tegen en wat dan? Ja, algehele paniek natuurlijk.
Nou dit bedrijf komt in actie voor ons en neemt het openlijk op tegen cimex. Toch een hele opluchting.
Waar het bedrijf is gevestigd en hoe ze te benaderen, houden ze uiteraard geheim. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat zoiets bekend wordt…

Zie je nou ook zoiets waar je je bij afvraagt: “Wat heeft de schrijver bedoeld?”, maak een foto en stuur die in. Je mag er een verhaaltje bij maken, maar dat is niet verplicht. De volgende keer plaatsen we je vondst graag in deze rubriek.

De laatste weken weer een paar schitterende voorbeelden gehoord van Vlaamse woorden die mij onbekend waren. Wat te denken van ‘poepsnoepje’?

Toen iemand dat zei, keek ik al of ze een zakje snoep had en mij aanbood er een te nemen. Ik probeer altijd alle lokale versnaperingen die me worden aangeboden.

Toen er niets werd aangeboden, bleek al snel dat ik het woord verkeerd had begrepen en dat het ging om een zetpil. Dat is de term die ik ken om jullie poepsnoepje te omschrijven.

Ook hoorde ik de term ‘buitenwipper’. In de context van bovenstaande leek me dat het tegendeel van die zetpil. Een zetpil die niet wil wat je van het ding verwacht eigenlijk.

Maar ook hier zat ik fout. In Holland heet zo’n buitenwipper een uitsmijter. En nu weet ik wel dat een uitsmijter in het Vlaams ook bestaat, maar dat is geen buitenwipper natuurlijk.

Uitprinten of afprinten? Een kleine taalkwestie

Iets anders dat mij is opgevallen is wat wij zeggen als we een printje maken. In het Vlaams hoor ik meestal ‘ik zal het afprinten’ en in Holland zeggen ze meestal ‘ik zal het uitprinten’.
Leuk verschil, maar allebei fout volgens mij. Het is natuurlijk: ‘ik zal het printen’.

Kat of hond: wie blijft er thuis?

Opvallend is ook het verschil in het omgaan met huisdieren. Als een bijeenkomst niet goed bezocht is, zeggen Vlamingen vaak: ‘er was geen kat’. In Holland wordt daar de hond voor gebruikt.
Hoe ontstaat nu zo’n verschil? Is er ooit een Vlaming geweest die heeft gezegd: “Dat met die hond van die Hollanders, gaan we niet gebruiken, wij nemen de kat.”
Of was er een Hollander die een hekel aan katten had en de hond heeft geïntroduceerd.  

Enfin, het blijft boeiend om de vaak grappige verschillen te registreren. Ik geniet er in ieder geval van.   

De Morgen nam deze week Backyard Festival mee op in hun lijstje van zestien kleine festivals die je deze zomer niet missen mag:

“‘Het gezelligste tuinfeest’ legt een sterke focus op gitaarmuziek en heeft een warm hart voor artiesten uit de Kempen.”

Ook Dansende Beren pakte uit met de line-up van het Festival. “Kleine jongens worden groot en dat geldt ook voor Backyard Festival. Het feestfestijn in de Kempen groeit dit jaar namelijk officieel uit naar een tweedaagsevenement.”

Programma en tickets

vind je op de website van Backyard Festival