50 jaar F.C.S.W.
Op 22 maart 1970 werd in ons dorp een voetbaltornooi ingericht in het kader van “Het Jaar van de Sport”, een initiatief van toenmalig minister Frans Van Mechelen. Iedereen die een ploeg kon vormen, mocht zich inschrijven voor dat evenement.
Onvoorbereid
Dat vond plaats op de pleinen van M.S.K. Die lagen toen nog waar nu de Ernest Claesstraat en de Renier Sniedersstraat zich bevinden. Onder impuls van Jef Gerits werd er een totaal onvoorbereide (maar wel muzikale ploeg) van de fanfare opgegeven. Het eindresultaat was dus navenant. Als ik me niet vergis werden we laatste of voorlaatste. Maar het startschot was gegeven.
Jef Gerits heeft vele jaren de matchen geregeld. Eerst werd er om de 2 weken gevoetbald, maar na verloop van tijd werd de zin om meer te voetballen zo groot dat we wekelijks onze kunsten op het groene tapijt wilden tonen. De eerste jaren kreeg F.C.S.W. de voetbaluitrusting van de fanfare. Die moest elke week weer proper gewassen worden voor de volgende match. Enkele spelers hebben die job verschillende jaren op zich genomen. Dat was niet altijd even leuk, vooral niet na een match op modderige velden.
Wissels
In de loop der jaren kwamen er spelers bij en stopten er voetballers. Ook kwamen er enkele wisselingen van thuisveld. Zo verhuisde F.C.S.W. van Merksplas naar een plein recht tegenover café Zwart Paard (vroeger bij Mit Nooyen op het Lipseinde). Daar gaan de herinneringen zeker ook naar de kleine plastieken badjes met koud water in de stal waar we ons na elke match moesten proberen een beetje proper te maken. Daarna verhuisden we naar de gemeentelijke pleinen in de Hoevestraat en momenteel vinden onze matchen plaats op de pleinen aan de Kolonie.
Visprijskamp
Alle anekdotes, sponsors van de verschillende uitrustingen en alle activiteiten opnoemen is onbegonnen werk. Eén activiteit wil ik toch vernoemen, nl. de visprijskamp. Die vond jaarlijks plaats op het Bergske bij de familie Verschueren op het Lipseinde. Dat weekend stond bekend tot ver buiten Merksplas. Zaterdagavond was er telkens een kaartavond met meer dan 100 kaarters. De volgende dag was het dan visprijskamp waar meer dan 200 deelnemers voor opdoken. Ieder die een visje boven wist te halen, hoe klein ook, had prijs. Na afloop waren er ook zonder vis die prijs hadden en dit zorgde dan weer voor andere taferelen. Zalige tijden! Die activiteit was vele jaren de grootste inbreng in de kassa van onze fanfare.
Nog een van onze memorabele momenten was de voetbalmatch tegen oud-internationalen. Er werd stevig gevoetbald met en tegen o.a. Jan Verheyen, George Heiligen en nog enkele andere, toendertijd heel bekende spelers.
Reude Reusen in Müden
Maar nog mooier zijn de herinneringen aan onze internationale matchen in het wijndorp Müden. Daar maakten we dan kennis met de gravelpleinen die zorgden voor meerdere pijnlijke ledematen. Maar die werden heel snel vergeten dankzij de feestelijkheden achteraf. Ik herinner me nog rijdende vuilbakken, zakdoekleggen in een ondergrondse wijnkelder, het gulzige brood eten bij de wijnproeverij, de ochtendlijke dorpswandelingen die na enkele straten toch weer naar de wijnkiosken leidden en nog zoveel meer! Onmogelijk om al deze buitengewoon plezierige momenten op te sommen. Toch nog vermelden dat hier ook een paar fantastische muzikale hits ontstonden. Wie kent nog onze grootste hits: ‘en we gon en we gon naar de kamion’ maar vooral de hit die het vele jaren heeft uitgehouden: ‘reude reusen!’ Buitengewoon prachtige momenten, een voor een!
Wat een ploeg
En dan komt de allerbelangrijkste factor van alles naar voor: de uitzonderlijke ploeggeest die er altijd geweest is en er nog altijd is. Voor goede uitslagen streden we altijd, maar plezier stond en staat nog steeds voorop zowel voor, tijdens als na de matchen! Zowel de vaste supporterskern als de fel verbeterde ploeg vormen een plezierige bende waar menig ander voetbalploeg jaloers om is. Ik ben blij dat ik dit al 50 jaar mag meebeleven, 40 jaar als voetballer en 10 jaar als supporter samen met nog enkele andere oud-spelers.
Dikwijls tegen gesjot met FC De Kroon bij May Wens al was ik meestal invaller … mooie herinneringen al zijn er helaas al verschillende generatiegenoten niet meer onder ons