Dit jaar bestaan zowel de Harmonie als Sint-Willibrordus 140 jaar. Beide verenigingen zijn opgericht in 1883, de ene als reactie op de andere. Dit weekeind kon je genieten van Schol!, een samenwerking van de fanfare en de toneelgroep van Sint-Willibrordus. Volgende zaterdag kan je bij de Harmonie hun 140ste verjaardag gaan vieren.
alle productiefoto’s: © Kristof Van Accom
Repeteren, repeteren,…
De voorbije week stond voor Fanfare SW en Het Heidebloempje meer dan ooit in het teken van hun evenement Schol! De opbouw van het grote podium en de catwalk, vanaf dinsdag elke avond repeteren op locatie, licht en geluid afstemmen … Allemaal toewerken naar de drie voorstellingen van dit feestweekend. Het script van de evocaties was vakkundig bij elkaar geschreven door Luc, Leen en Ria. Dankzij het rijkgevulde archief kwamen enkele markante gebeurtenissen van de vereniging terug tot leven.
Oren als teloren
Ria Vermeiren loodste het publiek op fantastische wijze doorheen de avond. Ook Jacqueske en zijn hondje Puck – “Je weet wel, Jacqueske met zijn grote oren, oren als teloren. Hij komt hier altijd wandelen met zijn hondje.” – verdienen een vermelding. Zonder Puck was er bijvoorbeeld geen pauze geweest om even op adem te komen. Gelukkig was de defibrillator tijdens de pauze niet nodig in de Kapel zelf.
Jacqueske en Puck zorgden ook meermaals voor een hilarisch tussendoortje tussen Ria en dirigent Bart Van Casteren. Een geweldig samenspel! Een ernstige en rustige dirigent die zich zichtbaar enerveert aan het energieke dametje dat hem telkens weer komt onderbreken. Bart kon gewoon zichzelf blijven, maar de manier waarop hij van op zijn verhoog statig neerkeek op Ria, maakte de act telkens weer af. Ik ben wel benieuwd naar zijn linkerschouder; die heeft meerdere klappen te verduren gekregen als teken dat hij terug verder kon gaan. Ik heb zo een vermoeden dat Ria zich niet echt inhield…
Lachen is gezond
Via korte sketches werden een aantal gebeurtenissen tot leven gewekt, telkens op de gekende komische wijze van toneelgroep Het Heidebloempje. De koster die niet kan volgen met noteren bij de oprichting van de vereniging, de appels die uit de kleedjes vallen van de mannen die een vrouwenrol op zich moeten nemen, Mil en Felix die een trompet om zeep helpen … Ook het waargebeurde verhaal dat, tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Duitse bezetter kwam zoeken naar werkonwilligen tijdens een repetitie, werd komisch ingekleed. Met It’s a long way to Tipperary als toemaatje; Alte Kameraden vereiste nog wat extra repeteerwerk…
Op verschillende momenten was er ook interactie met het publiek. Nog voor aanvang van de show passeerden alle muzikanten langs de catwalk om het publiek te begroeten. Na de oprichting van de vereniging hadden ze muzikanten en toneelspelers nodig; die werden in het publiek gezocht én gevonden. Tijdens de processie dreigde de heilige Willibrordus van zijn plateau te vallen en zochten ze hulp in het publiek. Bij de herinnering aan de jaarlijkse viswedstrijd bij Stan Verschueren, fungeerde het publiek als visvijver. De wormen en ander visvoeder kregen ze er gratis bij.
De opvoering werd ook gebruikt om een hardnekkig misverstand uit de wereld te helpen. Het zijn niet de muzikanten van de fanfare die ferm op de lappen kunnen gaan. De échte feestvierders en doorzakkers zitten bij het Heidebloempje.
Maestro music!
En laten we vooral de muziek niet vergeten. Impesant zorgde voor de muzikale verwelkoming bij aankomst. Tijdens de voorstelling werden muziek en toneel mooi afgewisseld. De percussionisten die een uitspraak of actie muzikaal ondersteunden, de muzikanten die te pas en te onpas Schol! riepen, het theme song van de Muppet Show dat een sketch begeleidde. Dit alles in afwisseling met nummers die de fanfare bracht. Alles vloeide mooi in elkaar over.
Ook de muzikale gebeurtenissen uit de 140-jarige geschiedenis kregen een plaatsje in de voorstelling. Zo trad de drumband met haar majorettes nog eens aan en de jeugdfanfare marcheerde over de catwalk. Afsluiten deed de fanfare met een medley van muziek uit de jaren ’80. Tot slot werd het publiek begroet door de muzikanten en toneelspelers met een eigen geschreven tekst op het nummer Danza Kuduro.
Nog wat extra foto’s van zondagmiddag
