Eind augustus 2022 arriveerde Rachel Tobey in Merksplas. Deze Amerikaanse 16-jarige zou bijna één jaar lang in Merksplas en Hoogstraten verblijven als uitwisselingsstudente. Dankzij haar klarinet kwam ze bij fanfare Sint-Willibrordus terecht. Ze werd door hen met open armen ontvangen en ingewijd in de geneugten van de fanfare, en van het uitgaans- en caféleven. Vlak voor haar terugkeer naar huis sprak ik haar tijdens haar afscheidsfeestje.
Rotary
Bijna een jaar geleden spraken we met Mathijs, vlak voor zijn vertrek naar Argentinië. Hij ging er als uitwisselingsstudent zijn zesde middelbaar opnieuw doen. Daar heeft hij ondertussen, dankzij Rotary, bijna een jaar lang geleefd, gereisd en gestudeerd. Oh ja, en tussendoor ook een wereldbeker voetbal mee gevierd. Op dezelfde manier is Rachel in Merksplas terecht gekomen. De eerste vier maanden verbleef ze ook bij de ouders van Mathijs.
Rachel Tobey: “Ik wilde als klein kind al gaan reizen. Toen ik de kans kreeg om via Rotary op uitwisseling te gaan, was dat een droom die uitkwam. Ik had Oostenrijk opgegeven als eerste keuze. Mijn papa vertelde steeds over de bergen en de mooie natuur. België stond op de tweede plaats. Het was namelijk een klein land dat heel centraal in Europa ligt. Van daaruit zou ik gemakkelijk andere landen kunnen gaan bezoeken. Dankzij Rotary ben ik o.a. in Nederland, Frankrijk en Duitsland geweest.”
Heilig Graf
Als uitwisselingsstudente kwam Rachel in het Heilig Graf terecht. Daar volgde ze het vijfde middelbaar Beeldende Vorming. Rachel: “Deze studierichting was iets helemaal nieuw voor mij. Ik had nog nooit een kunstrichting gevolgd. Voor mij was het vooral een minder theoretische richting zodat het feit dat ik het Nederlands aanvankelijk nog niet verstond, niet té zwaar zou doorwegen. Maar in de echte kunstvakken is er aan mij geen groot talent verloren gegaan. En nadat ik mijn middelbaar heb afgerond, ga ik ook zeker niet in een kunstrichting verder.”
Bij de fanfare
Een fanfare zoals wij dat kennen in België, bestaat wel in de VSA, maar van een jeugdfanfare hebben ze daar nog nooit gehoord. Rachel: “Je kan pas vanaf 18 jaar bij de fanfare gaan. Ik heb klarinet leren spelen op school. Wij kennen in het middelbaar helemaal geen studierichtingen. Je moet een verplicht pakket van vakken volgen: wiskunde, Engels, geschiedenis, wetenschappen. Daarnaast heb je veel meer keuzevakken. Zo heb ik als keuzevak ‘muziek’. Ik leerde tijdens de lessen klarinet spelen; repeteren gebeurt tijdens de lesuren. We hebben met alle leerlingen ook al optredens gegeven en marsen gelopen.”
Rachel: “Door bij de fanfare te gaan, ben ik in een hechte vriendengroep terecht gekomen. Hier ziet iedereen elkaar ook tijdens het weekeind en niet enkel tijdens de repetities. En dat is toch wel een groot verschil met thuis. Ik ben heel blij dat deze vriendengroep mij ook snel heeft opgenomen.”
Frituurhapjes, fietsen en Stella
Als ik haar vraag naar andere (grote) verschillen tussen België en thuis, moet Rachel niet lang nadenken: “De frituur! Dat is zo lekker; dat kennen wij helemaal niet. En ook de lekkere frituurhapjes niet! Hier fietst ook iedereen. Waar ik woon is het vrij heuvelachtig en iedereen woont ver uit elkaar. Jullie gaan overal met de fiets naar toe. Zelf ben ik ook een paar keer met de fiets naar school geweest, maar ik heb toch vooral de bus genomen.”
De cafés en het samenkomen met vrienden op café gaat Rachel ook missen. Rachel: “In de VSA mag je pas vanaf 21 jaar op café gaan en alcohol drinken. Thuis spreken we tijdens het weekeind met vrienden af om samen een film te kijken of op straat wat te babbelen. In België ontmoet je elkaar op café, bij een pintje. Een gewone Stella vind ik het lekkerste.”
Op bezoek in Merksplas
Half juli is Rachel terug naar huis gekeerd, maar ze is er heel zeker van: “Ik kom nog een keer terug naar België en naar Merksplas!”
Rachel: “Mijn ouders willen België ook een keer bezoeken. Ik ga hen dan heel zeker Brugge en Gent laten zien. Dat zijn hele mooie, historische steden. Maar ik neem hen dan ook mee naar Merksplas zodat ik ze kan laten zien hoe mijn dagelijkse leven er hier uit zag.”
Dit jaar is voorbijgevlogen. Ik heb geen tijd gehad om heimwee te hebben. Ik ben blij dat ik mijn ouders, broer en vrienden terug ga zien. Maar ik kom zeker nog een keer terug naar Merksplas!
