Vanavond werd de vaccinatiehal in Weelde herschapen in een gezellige feestzaal: waar je enkele maanden terug na je prikje een kwartiertje geduld moest uitoefenen voor je naar huis kon, stonden nu feesttafeltjes, lichtslingers, wat foodtrucks, en een podium met een coverband. De Eerstelijnszone Kempenland zette er haar medewerkers en de vele vrijwilligers in de bloemetjes.
Huzarenstuk
Ondervoorzitter Luc Op de Beeck herinnerde zich de avond van 23 december, toen het Dagelijks Bestuur van de ELZ online zat te vergaderen, en die net de opdracht had gekregen om tegen 15 maart de vaccinaties te organiseren. Enkele dagen later werd dat vervroegd naar 15 februari, en werden twee vaccinatiecentra vereist. Nog wat later werd dat begin februari, en toen ontstond er toch wel “een lichte vorm van paniek. Iedereen keek mekaar verwonderd in de ogen.”
“Gelukkig kon ik als schepen van Turnhout rekenen op het hele stadsapparaat, en werden de locaties aan de vroegere Philips en Weelde gevonden. Voor Turnhout moesten we nog een aanbesteding opmaken voor de tent, maar dat was de meest eenvoudige opdracht. 160.000 mensen gaan vaccineren: dat was de uitdaging.”
“We plaatsten een vacaturebericht op onze website, en met de dag groeide het aantal vrijwilligers aan van 150 naar 900. Maar eenvoudig was het niet: toen we opstartten, was de pers en de publieke opinie ronduit negatief. Maar nu blijken we met onze campagne bij de besten van de klas in Europa. Alleen Portugal moeten we laten voorgaan. Zonder jullie zou dat niet gelukt zijn. Zonder jullie hulp – en dat klinkt misschien wat kras, maar zo is het nu eenmaal – zouden een aantal van jullie hier vandaag misschien niet staan.”
Vriendelijk en voorkomend
Luc Op de Beeck loofde ook voorzitter van de ELZ dokter Kris Bayens: “We zeiden vaak tegen elkaar dat dit niet zou lukken. Maar Kris was een rots in de branding, die is er altijd voor gegaan.”
Die lijstte vervolgens alle beleidsorganen, stuur- en werkgroepen, professionele en vrijwillige medewerkers op die de voorbije periode het vaccinatiecentrum aanstuurden. Hij hoorde het van honderden bezoekers: “Jullie zijn allemaal zo vriendelijk en voorkomend – en daarvoor deden we het.”
Inzet
Burgemeester van Hoogstraten Marc Van Aperen deed dan nog het woord namens alle burgemeesters van de zone. “In de nood leert men zijn vrienden kennen. Vanavond zitten we hier met 250 van de 1.893 vrijwilligers die de voorbije tijd deze klus klaarden, morgen vieren we ditzelfde feestje in Turnhout. Bijna 2.000 mensen uit de regio die zich hebben ingezet voor onze samenleving: dat is heel knap voor een maatschappij die erg individualistisch is geworden. Die presteerden meer dan 58.000 werkuren.” Van Aperen voelde zich overweldigd door hun helpende handen en de passie die hen dreef.” De hele crisis heeft volgens hem ook de verschillende lokale besturen dichter bij elkaar gebracht.
Nog niet gedaan
Kris Bayens rondde de toespraken af met te zeggen dat er een foutje was geslopen in de uitnodiging voor dit feest: “Het was niet alleen een bedankingsfeest, maar ook een welkomsfeest,” waarmee hij fijntjes verwees naar de opdracht om tot minstens eind 2021 het centrum verder open te houden voor de derde prik.
Her en der vonden we ook Merksplasse vrijwilligers aan de tafeltjes. “Of we blij zijn met dit bedankingsfeestje? Natuurlijk, maar daar hebben we het nooit voor gedaan,” zegt Theo. “Maar het werken als vrijwilliger was hier erg aangenaam: je werd onthaald met de glimlach, en de communicatie was heel goed. Je werd op tijd verwittigd als er iets veranderde, en als je bijvoorbeeld eens dringend naar huis moest, werd er altijd probleemloos naar oplossingen gezocht.”
Ans: “Door de verantwoordelijken voelde je je hier in de watten gelegd. Dat straalde ook af op de bezoekers. Maar die waren meestal ook blij dat ze konden aanschuiven.”
Theo: “Soms waren ze wel toch wat bang, en dan stelden we ze gerust. We kregen al wat 90-plussers over de vloer voor hun derde prik. Die stelden die niet in vraag: ‘Ik wil nog verder leven, hé.’ Nee, ik ben heel blij met het werk dat ik hier als vrijwilliger kon doen.”
Guy deed vrijwilligerswerk in het callcenter. “Eerst deed ik in Weelde mee het niet-medisch onthaal. Daar had je een face-to-facecontact. Maar in het callcenter heb je ook goede contacten. De mensen die bellen zijn meestal heel geduldig en dankbaar. Als je mensen echt niet kan verder helpen, loopt dat soms anders.”
“Ik blijf straks verder werken. Met wat gepuzzel lukt dat wel. Ik heb hier echt een vriendengroep gevonden.”
