Lange winteravonden bieden ‘soms’ een oase van rust als ze opgeleukt worden met gezellige en eenvoudige programma’s op televisie. Degenen die in die categorie thuishoren geraken wel stilaan ondergesneeuwd.
Men put tegenwoordig vooral uit archieven en herkauwt deze dan in het kwadraat tot ze verworden tot misbaksels.
De zenders met commerciële doeleinden echter floreren in deze tijd van het jaar en kunnen dus veel meer geld uitgeven om de onzinnigste dingen op het scherm te promoten. Blind getrouwd, Blind gekocht, Blind date, First date …. zijn bedoeld om het iedereen gemakkelijk te maken.
Verbazen en verdwazen
Je moet alleen ‘blind’ zijn om te springen. En je moet best beantwoorden aan de normen die doen verbazen en vaak ver-dwazen. Moeilijk is dat blijkbaar niet bij kneedbare individuen. Consumeren doen we toch.
De reclame moet zorgen dat de economie draait en dat mensen kopen en blijven kopen tot ze blauw zien. De schatkist lacht zich groen.
Tijdens de eindejaarsperiode word je haast gedwongen om de allernieuwste spullen onder een kerstboom te leggen en dan best nog verpakt als het meest trendvolle cadeau. Netjes en een beetje hypocriet hebben we dan het woord ‘verspilling’ uit onze vocabulaire geschrapt. Maar ik behoor waarschijnlijk al tot een stilaan uitstervend ras – dat ouderling – heet. En die durven wel eens zeuren over de moderne maatschappij. Waarvoor excuses.
Genieten
Die zeldzame momenten van intens tv-genieten heb ik dit jaar weer ervaren bij: ‘Vrede op aarde’. Luchtige humor en relativiteitszin zwaaien hier de scepter. Geen flitsende reclames maar een programma dat een oud jaar kan afsluiten met de nodige tact en humor. De meest simpele dingen doen mij hier weer in mijn jeugd belanden.
Het programma wordt niet ingeblikt in een coole, blitse studio maar net in een aftandse huiskamer met oude meubeltjes. Er zijn geen fenomenale, digitale hoogstandjes waarneembaar. De ambachtelijke aanpak maakt dat ik me hier thuis voel in die cosy corner van mijn jeugd. Er zit zeker nog geen sleet op dat concept. De ‘awards’ die men uitdeelt zijn cadeautjes met een verborgen strikje eromheen. Een nieuwslezer wordt hier ook wel eens met een vergrootglas humoristisch gepakt op versprekingen en gênante pauzes. Dat kan iedereen wel overkomen. Doen we het niet allemaal?
Ik leef graag in de huidige maatschappij, maar soms is de nostalgie naar vroeger te sterk en wil ik verdwalen naar de tijd van mijn jeugd.
