Ik overwon mijn natuurlijke neiging tot luiheid dankzij een verzoek uit het Bonnefanten museum: een verhaal over Pieter Bruegel en de zeven hoofdzonden.
Wat een imbroglio vormen die hoofdzonden toch: de ene leidt als vanzelf naar de andere.
Hoe dan ook, ik vond een mooie gelegenheid om Bruegel in Venetië te laten verblijven, waar hij zijn hart kon ophalen aan noordelijke meesterwerken (van Bosch en Dürer) en met Titiaan kon praten over wandelen en schetsen in de bergen. En zoals we weten, de verbeelding van de meester luierde niet.
