Ik wandel vandaag door het bos en voel me de koningin te rijk. Een frisse dosis westenwind verkwikt mijn gezicht. Een flauw winterzonnetje is de aanleiding om mega te genieten van elke boom die ik passeer.
Ook vorige week voelde ik me een keizerin toen ik door de sneeuw moest ploeteren in datzelfde bos. Een seizoen geleden werd mijn melancholie getriggerd door te dartelen tussen de afgevallen bladeren. Herfst benadert wel het dichtst de verwijzing naar mijn leeftijd. Ik geniet met andere woorden van het leven zoals het zich aandient. Een jaartje meer of minder telt niet mee in de eeuwigheid.
Eigenaardigheden die er gisteren in het bos niet waren merkte ik vandaag meteen op. Code wit en code oranje zijn geschilderd op boomstammen die de vorige uitdunning overleefd hadden. Sommige bomen zijn gedoemd om hun eindigheid nu al te aanvaarden omwille van noodzakelijke werken – die allicht goedbedoeld zijn – ter ere van het bosbehoud.
De bijklank van codes
Ik bekijk hun kalligrafische tekens op hun stam en moet eerlijk bekennen dat die codetaal me totaal vreemd is. Codes hebben voor mij altijd eerder een pejoratieve bijklank. Zijn ze in het leven geroepen om ons te waarschuwen voor een gele of een oranje storm die over het land zal razen? Kleurenblind mag je dan zeker niet zijn. Een sneeuwbom en een regenbom genereren ook een rancuneuze gedachte aan oorlog en doemdenken. Men weze dus gewaarschuwd. De toestand in de wereld zweeft momenteel in donkergekleurde zones, maar toch zijn er altijd vijftig tinten grijs heb ik me laten wijsmaken.
Digitale storm
Digitaal viert de codetaal zeker ook hoogtij. Nobele doelstellingen om alles te vergemakkelijken, maar nu moet het individu veel klusjes zelf opknappen. Is goed voor het milieu en de papierberg, zegt men. Maar iedereen moet wel een pc, soms een scanner en een printer hebben met allerlei inktpatronen. Ik wil de traantjes niet zien bij alleenstaande ouderen waarbij de kinderen veraf wonen en die digitaal niet zo goed mee zijn. Zoek het maar uit terwijl hun eigen ecologische voetafdruk niet eens zo groot blijkt te zijn.
De bankautomaten verplaatst men uit de wooncentra zodat slecht-te-been-zijnde mensen hulp moeten vragen. Cash geld zal weldra in nevelen verdampen in een digitale munt.
Bij de bank, de dokters, het ziekenhuis, in het afvalbewerkingsbedrijf en haast bij elke firma zit je in een databank waar ze met één toets op een klavier je hele hebben en houden kunnen uitvlooien. Er loert mogelijk achter elk digitaal experiment een verdoken en ongekend mini-spionagecomplot. De zekerheid die ons vroeger evident leek, vervaagt dag na dag en wordt steeds meer een mistige zone. De digitale storm raast met windkracht tien over de aarde.
Rampscenario
Codes onthouden en die ook ergens verborgen kunnen houden wordt een halftijdse dagtaak. Vorig jaar op oudejaarsavond wilde ik het oude jaar in grote orde afsluiten op mijn pc. Ik verwijderde oude mails, maar plots zag ik nog een to-domail. Ik opende die aanmanende mail van de bank en las dat de kaartlezer zou vervallen. Plichtsbewust vervulde ik hun wens. Ik voerde uit wat men vroeg …, maar besefte mijn fout helaas pas toen ik op: ‘verzenden’ had gedrukt. Merde! Het oudejaarsvuurwerk ontplofte vroegtijdig in mijn hoofd! Vluchten kan NU niet meer. Een rampscenario kondigde zich aan!
Mijn zoon opbellen op zo’n oudejaarsavond is riskant, maar toch kwam hij – na mijn gillende boodschap – binnen het kwartier hier aan. Hij had zijn feestmaaltijd met vrienden moeten onderbreken. Na geruime tijd had hij eindelijk een verbinding kunnen leggen met Cardstop. De klaargemaakte hapjes en broodjes heb ik niet meer uit de ijskast gehaald die avond. Nooit meer orde op zaken stellen met oudejaarsavond is mijn voornemen zolang ik leef.
Domste van Merksplas
Op twee januari nam ik contact op met onze bank met de openingszin: ’U spreekt met de domste inwoner van Merksplas’. De verantwoordelijke kon haar lach amper onderdrukken en vertelde me snel dat mijn bankkaart gelukkig nog niet gebruikt was. Ze voegde er onmiddellijk aan toe dat ik absoluut niet de enige was die dat al eens meemaakte.
Het jaar kon niet beter beginnen. Het enige bedenkelijk resultaat is nu dat ik soms mails blokkeer van mensen die ik onterecht beschuldig van phishing. Excuses aan allen voor mijn ongebreidelde opruimwoede.
