Punk lijkt nog niet dood. Vrijdag staat Braindead in Café Chapeau. Jong en onstuimig, maar met genoeg ambitie om het podium te veroveren. Wat we daarvan kunnen verwachten?
Lode Fransen: “We spelen ongeveer een jaar samen. Ben en ik zochten een drummer met een affiche in Music Maestro.” Sverre Goorden: “Die zag ik, en om te solliciteren plakte ik mijn drumpartij onder hun nummertje, en het klikte direct.”
“Omschrijven wat we doen? We spelen punk, een klein beetje alt-rock, en die nummers overgieten we allemaal met onze eigen stijl.”
Hebben jullie elk dezelfde muzikale smaak?
Sverre: “Ik hou wel van Motörhead, maar ik kan punk wel appreciëren.” Lode: “Die twee genres liggen ook niet mijlenver uit elkaar. Ik hou eigenlijk alleen maar van punk. Mijn moeder hield meer van new-wave, maar ik plunderde vooral de platenkast van mijn vader. Die is ook zot van punk. Al heb ik ook wel de Joy Division-cd’s van mijn moeder beluisterd. In het begin trok dat op niks, maar daar moet je blijkbaar naar leren luisteren.”
Fuck the system
Sinds de jaren ’70 zijn er niet zoveel punkbands bij gekomen. Is het genre nog wel relevant?
Lode: “Voor mij is het het perfecte genre om ons gedacht te kunnen zeggen. We kunnen er onze frustratie over de huidige maatschappij in kwijt. De jeugd van tegenwoordig stelt weinig voor: veel jongeren zitten op hun computer heel de dag te gamen. Raar dat wij op school zoveel commentaar krijgen omdat we ‘er zo bijlopen’, terwijl de rest met merkkledij op school verschijnt. Merkkledij om hun onzekerheden achter te verstoppen, uit schrik om het pispaaltje te zijn.”
Sverre: “In punk staat het onderwerp meer centraal dan de muziek. Punk leert je nadenken. De maatschappij duwt jongeren in een hokje. Eenmaal de school uit, heb je weinig keuze. Je kan wat bij gaan studeren, en nadien wordt er van je verwacht dat je gaat werken. “
Lode: “Je wordt als vrije mens geboren, maar al snel moet je voldoen aan de normen van de maatschappij. Als je niet verder studeert, beland je in de goot. Allee, straks wordt ik negentien. Dan ben ik volwassen, al voel ik me nog niet helemaal zo. We proberen met onze muziek vooral over te brengen dat je jezelf moet zijn.”
Hoe ziet jullie set er vrijdag uit?
Lode: “Meestal is onze muziek vrij stevig, al spelen we ook wel enkele tragere nummers. Een kwart van ons repertoire bestaat uit covers, maar we hebben toch ook een tiental eigen nummers. Die punkcovers dienen vooral om onze tijd vol te krijgen. We spelen ongeveer een uurtje.”
Hoe gedreven zijn jullie met muziek bezig?
Lode: “Ik speel al vijf jaar gitaar. Twee jaar klassiek, en nu leer ik in groep elektrische gitaar.”
Sverre: “Ik volg de muziekopleiding in het Heilig Graf in de Jazz-Pop-Rock-richting bij Jelle Van Giel. Ik ben al bijna 9 jaar bezig. Eerst speelde ik in de harmonie in een drumgroep percussie. Maar in mijn opleiding kom ik in contact met allerlei stijlen: afrobeat, jazz…”
Lode: “Daarin verschillen we wel wat onderling, in ons openstellen voor andere muziek.”
Ben Van den Heuvel: “Ik speel een tweetal jaar bas. Eerst deed ik het een tijdje op eigen houtje, nu volg ik lessen bij Piet Slangen.”
Lode: “We willen wel groeien in onze muziek en onze techniek. Als we dat volhouden, kunnen we beter onze eigen draai geven aan onze nummers.”
Ben: “Vrijdag wordt het ons vierde of vijfde optreden. Eind augustus staan we op Frietrock in Arendonk, eind december in het voorprogramma op Hertals Rock City.”
Ambitie
Wat willen jullie nog bereiken met jullie muziek?
Ben: “Ik wil nog wel eens op Graspop staan. Al gaan we daar toch nog voor moeten oefenen (lacht).”
Sverre: “Als we zouden kunnen rondkomen met muziek te maken, zou dat heel mooi zijn.”
Lode: “Het is leuk dat we gaandeweg verschillende mensen uit de scene leren kennen. We leren daaruit, zodat we de dingen in de hand houden. En we willen er ook voor zorgen dat we onze eigen draai aan onze muziek kunnen geven. Of het nu punk, indie of alt-rock genoemd wordt… we moeten wat origineel kunnen blijven.”
