Café Chapeau bracht het weeral voor mekaar: op een doordeweekse zondag emotie en schoonheid brengen in het hart van Merksplas. De tributeband Janis stond er op het podium, en dat bleek al gauw te klein voor zoveel muzikaliteit en liefde voor haar muziek.
Voor het kleine vijftigkoppig publiek krijste zangeres Hadewig Kras haar ziel uit haar lijf. Ze bracht Janis Joplin in alle korrelgroottes die haar schuurpapieren stem telde: tussen zwoel en wanhoop, toorn en deemoed,… Dat deed ze zo subtiel en doorleefd, dat ze mooi de val ontweek van een overdosis pathetiek. En bovenal zat ze met haar enorm stembereik zo goed als altijd toonvast. Neigde het even fout te gaan, was dat de volgende tel zo hersteld.
Ze werd geruggensteund door een betrouwbare en warme band. Tim Pensaert op bas stuwde bijvoorbeeld de Porgy en Bess-cover Summertime naar ongekende hoogtes. Drummer (en Antwerpse schepen) Tom Meeuws speelde de hele set strak en verdienstelijk, en dreef het tempo constant aan. Grappig overigens hoe de muzikanten met een knipoog of een lachje zodanig aan elkaar vasthingen dat elke ritmewissel of slotakkoord mooi verliep. Gitarist (en man van Hadewig, én acteur) Jan Bijvoet bracht feilloos elke solo tot een mooi einde, en toetsenisten Nick Rosseel en Arno De Motte legden met hun piano en de Hammond de ideale achtergrondlaag om de Joplin-sound te vervolledigen.
Hadewig, je zette Janis Joplin fantastisch neer.
Hadewig Kras: “Ik doe mijn best. Het blijft zonde dat ze op haar 27 overleed. Vóór ik optreed, zet ik mezelf volledig opzij, en adem haar in om volledig haar te worden.”
Hoe kwamen jullie er eigenlijk toe om een coverband te maken rond Janis Joplin?
Jan Bijvoet: “We deden het gewoon om ons te amuseren. Allemaal waren we al gek van Janis – zowel van haar muziek als van de manier waarop ze die bracht. Ze zong uit het hart en sprong zo telkens in het diepe. Ze was een en al overgave.
Haar werk is fijn materiaal om jezelf over te geven aan het moment. Andere muziek zorgt waarschijnlijk voor ander plezier, maar Janis is voor ons nu waarrond alles draait. En wat daarbij komt: de pret om samen te spelen.”
Doen jullie dat al lang?
Jan Bijvoet “Nee, eigenlijk niet. Toen mijn moeder stierf, gaven we voor haar een feest. Iedereen was daarop welkom, als ze wat poëzie of wat muziek konden brengen. Mijn moeder was een kind van de sixties, en Hadewig (Kras) bracht er samen met me wat nummers van Janis Joplin. Wat later vroeg mijn broer me of we die op een personeelsfeestje van zijn werk ook samen konden brengen. Toen speelden we daar de volledige lp Pearl live.”
“Dat optreden zorgde voor een vijftal andere optredens, maar die werden door corona allemaal geannuleerd. Achteraf bleken alle organisatoren ons toch nog opnieuw te boeken, zodat we die nu net achter de rug hebben.”
Jullie bleken allemaal wonderwel goed op mekaar ingespeeld.
Jan Bijvoet “Hadewig, Tom en ik speelden al halverwege de jaren ’90 samen. Voor de rest is het een familieclubje: mijn broer en de vriend van onze dochter spelen ook mee.”
Playlist
Als ze als surrogaatoplossingen meedrijven op trends en populariteit, zijn coverbands te mijden. Maar als ze net recht doen aan het originele – en vaak onbereikbare – werk, en daarbij zoveel brio en kunde tentoonspreiden, dan kan je niet anders dan ze te koesteren en dicht aan je borst te drukken. En zo was het vanmiddag.
Een verknipt Facebookclipje zou wat misstaan, daarom een setlist met de originele Janis. Dan weet je wat je mistte, en kan je reikhalzend uitkijken naar een volgend Janis’ optreden in de buurt. Café Chapeau dacht alvast aan een mogelijke herneming op hun zomerterras.
Ik heb het helaas moeten missen 🙂 Toch even aan het genieten met de playlist, waarvoor dank 😉