“Ik weet nog hoe het was”, vertelt uitbater Erik Gijsels van De Mart, “die eerste mei in 2019, toen we de brasserie openden. We hadden een levering van 100 terrasstoelen die we nog moesten opstellen. Op het einde van de avond waren er nog altijd elf die in hun verpakking zaten. Zo druk was het toen. Vanaf dag 1 werd De Mart een succesverhaal. Elke dag gaf me moed om de dag nadien verder te gaan met wat we bezig waren. Het voelde altijd goed aan.”
• Wat was eigenlijk jouw opzet, vijf jaar geleden, toen je het café heropende?
“We wilden met De Mart het dorp nieuw, sociaal leven inblazen. We wilden mensen uit hun isolement halen. Door mijn verleden wist ik hoe je soms overspoeld wordt door dingen die je ondergaat. Daar mag je je dan niet door laten meeslepen; je moet proberen die negatieve cirkel te doorbreken. Door mijn eigen ervaringen kan ik goed aanvoelen wat mensen overkomt. Na 61 jaar te leven, kan ik mijn eigen verhaal daar tegenover in de weegschaal stellen en hoop geven.”
“Natuurlijk hebben we in die vijf jaar een hele weg afgelegd om de juiste mensen aan te trekken. Ik voel me nu omringd met een enorm sterke ploeg. Mijn medewerkers verdienen het om samen met mij in het zonnetje te staan.”
“Wat ik wel leerde, is dat je de groei van een zaak niet kan tegenhouden. Je daartegen verzetten, helpt niet. Je wordt bijna gedwongen om altijd een stap verder te gaan. De mensen verwachten dat. Wat daarbij hielp, is dat ik in 2019 bij het onderhandelen over de concessie die we aangingen, goede voorwaarden had bedongen bij het gemeentebestuur. Daardoor kunnen we nog altijd de prijzen in de hand houden, zeker nu de tijden slechter worden voor de lokale horeca.”
• Je kreeg ook nog te kampen met de gevolgen van de coronacrisis.
“Inderdaad, maar die had niet zo’n grote impact op de brasserie. We gingen dicht, maar door de ondersteunende maatregelen van de gemeente en de andere overheden konden we die tijd overleven. Het gaf ons ook de tijd om onze werking te herbronnen en te verfijnen. Want hoe je het draait of keert, onze zaak houden we draaiend door elk detail te evalueren. Van de portiegrootte van onze vidé, de grootte van onze frietjes (geen kleintjes, want die worden in openlucht sneller koud) tot de keuze van het materiaal waarin we die opdienen (in een kommetje en niet in een frituurmandje, want daar blaast de wind door): van zulke dingen hangt de tevredenheid van onze klanten af. We hebben veel nagedacht over hoe we werken. En we willen niet afwijken van de lijn die we zo trokken. Die bewaken we met argusogen.”
• Welk publiek bereik je in De Mart?
“Tja, we mikken toch op mensen van 40 tot 140. (lacht) Mensen die zich een koffietje op ons terras kunnen permitteren. Toen we met de zaak begonnen, dachten we dat we die best konden bedienen. En nu vragen we ons af waar die mensen altijd zaten vóór De Mart er kwam.”
Oog voor detail
“En onze klanten willen we zo goed mogelijk bedienen, met veel oog voor alle details. Men noemt me soms licht autistisch op dat vlak, maar dat vind ik nog altijd beter dan licht slordig. Ik schotel mezelf en mijn ploeg altijd de drie moeilijkste dingen die je in het leven tegenkomt voor: mensen, geld en voedselhygiëne. Ik wil dat we oog hebben voor de mensen die ons bezoeken, en dat we hen moeten proberen enkele minuten aandacht te geven. Met geld moeten we zo zorgvuldig mogelijk omgaan en geen fouten maken. En we moeten hen degelijke, propere waar voorschotelen.”
“In mijn jonge leven heb ik nooit alcohol gedronken, maar ik heb wel veertig uur les gekregen van een sommelier om een goede feeling te krijgen met het product dat ik aanbied. Ik probeer ook te werken met degelijke leveranciers en met degelijke, correcte afspraken. Zo betrekken we onze wijnen van een jonge, dynamische wijnboer van Vin d’ Anvers uit Weelde. Die zorgt voor prima Zuid-Afrikaanse wijn die ginds ook gebotteld werd.”
“Ik wil perfectie nastreven. Dat soort van autisme zit tussen mijn oren. Soms kan ik staan roepen naar mijn mensen. Mijn vriendin zegt dat ik vaker moet praten met mijn personeel over mijn visie op vernieuwing, wat ik denk en wil. Het draait altijd om die drie dingen: mensen, geld en verzorgd werken. Daar mogen we niet van afwijken.”
Simpel is best
• Zijn er nog dingen die voor je succesverhaal zorgen, Rik?
“Eenvoud, denk ik. Op dat vlak voel ik me verbonden met het gemeentebeleid. Zeg nu zelf: hier op de Markt vind je geen parkeermeters, of geen politieagenten die je een bekeuring willen geven. Die simpelheid wil ik ook verderzetten in mijn zaak: die moet overzichtelijk zijn. Daarom hanteren we eenvoudige prijzen voor een groot gamma dranken: ofwel 2,5, ofwel 4 euro. Zo kunnen onze klanten zonder veel zorgen rustig in hun terrasstoel zakken en genieten.”
“Ik kan ook niet zwijgen over ons dorp. Laatst brachten we met onze personeelsploeg nog een bezoek aan het Gevangenismuseum. Ik ben immers opgegroeid met de Kolonie. Als kleine bengel ging ik nog met vriendjes oude kogelpunten uit de oorlog uitgraven uit de dijk aan de ringvaart. Laatst kocht ik een kleine 200 oude postkaarten aan met foto’s van de gevangenis van Merksplas, vooral uit de periode 1890-1910. Met de ossen van de Osseweg, bijvoorbeeld, of van de slaap- en eetkamers. Binnenkort wil ik in de Brasserie daarmee een tentoonstellingshoekje uitbouwen. Die Kolonie is een Merksplas’ gebeuren, we zijn met of door cipiers grootgebracht. Die kolonie heeft ons welvaart gebracht. En naast die geschiedenis, hebben we ook nog onze natuur. Aan de ene kant onze bossen rond de Kolonie, aan de andere kant onze weilanden.”
• En dan heb je nog je optredens…
“Inderdaad. Ons zomerprogramma ligt al helemaal vast (de kalender vind je hieronder, n.v.d.r.) En we proberen regelmatig wereldsterren naar Merksplas te halen. Zo hadden we dit jaar bijvoorbeeld al The Fortunes. En op woensdag 1 mei staan The Original Jukebox Heroes nog eens buiten op het podium, en deze keer gratis. Speciaal voor die vijfde verjaardag. Er is nog een voorprogramma om 15 uur, zodat de Heroes ergens tussen vier en vijf kunnen beginnen. Die zijn goed, hé, dat weet jij ook.” (Lees onze recensie The Original Jukebox Heroes speelden de sterren van de hemel er nog eens op na)
“En op zaterdag 15 juni spelen hier nog wat nazaten van de originele The Rubettes hier onder de naam The Sugar Baby Loves.”
Plek voor iedereen
“En bij ons mag ook iedereen komen. Na de gemeenteraad trekt elke partij hier naar hun eigen plekje. Dat moet kunnen in een dorpscafé. Na de echte gemeenteraad is de gemeenteraad hier ook gedaan. Ze zijn wat meer uitgelaten dan. (lacht) Mensen die ’s avonds in het gemeenschapscentrum komen vergaderen, kunnen hier na hun vergadering ook terecht. Ze kunnen dan hier wat nachillen.”
“We zijn een van de enige cafés die dagenlang 13 uur per dag open is. Je hebt gelijk, de voorbije maanden lag dat wat anders, maar mijn gezondheid is zowat mijn grootste vijand. Ik had de keuze tussen het drie maanden wat rustiger aan doen, of drie maanden sluiten in het topseizoen. Intussen geniet ik hier elke dag voluit. Ik beleef elk moment intens met de mensen die me omringen. Zolang mijn gezondheid het me toelaat, zal ik dit schip nooit verlaten. Ik ben nog altijd blij dat ik van Arendonk terug naar hier kwam.”
“Merksplas is zowat een van de gelukkigste dorpen van het land. Ik ben een goede sponsor van de lokale organisaties en sportclubs, vindt mijn boekhouder. Maar ik vind dat belangrijk om de mensen van hier te steunen die andere mensen gelukkig maken. Daarom bekijk ik de andere café-uitbaters van het dorp ook niet als concurrenten, maar als fijne collega’s. We proberen allemaal onze bewoners in Merksplas te houden en ze te bedienen. Zo goed mogelijk.”
(Vernieuwde) openingsuren
Woensdag is De Mart normaal gesloten. De rest van de week is de brasserie open van 10 tot 23 uur, alleen op dinsdag is ze al open van 9.30 u., maar sluit ze wel om 22 u.
