De gemiddelde dorpsgenoot kent me wellicht van de een of andere publieke bijeenkomst waar men een idioot van dienst zocht om een en ander op te vrolijken. Ook nogal actief in Toneelkring Het Heidebloempje als acteur en af en toe als regisseur en Fanfare SW. Ik regisseer ook in Ravels bij toneel Content en my favorite occupation is Theaterke Straf Poejer, een tweemanstheatertje waarmee we animatie brengen op feestjes, verenigingen en voor bedrijven. Een uitlaatklep en een zalige uitdaging van ‘er net niet over gaan’.
► Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis of trend in 2022 in Merksplas?
Ik heb heel veel genoten van alle culturele initiatieven die ontplooid werden gedurende het gehele jaar. Alle initiatiefnemers die uit overtuiging voor het hogere doel de moed hebben om met een klein hartje en meestal op eigen risico dingen te organiseren voor de gemeenschap verdienen een standbeeld van minstens 9 meter hoog in brons. Het publiek in heel brede zin is tegenwoordig zo verwend met televisie, Netflix, Streamz en gemodaliseerde Disney Channeltoestanden dat men nauwelijks nog echt aan waarde hecht voor echte dingen en vooral wat je daar allemaal voor moet doen om iets gerealiseerd te krijgen.
► Wie uit Merksplas wil je in de bloemetjes zetten voor wat die dit jaar voor jou én/of ons dorp betekende?
Nou…dat is niet zo moeilijk. De organisatie van Spetsersevents met Kelly Evers, Pieter Matthe en Jan Vermolen verdienen hier wel een ongekend groooooooot bedankje voor het grenzeloze enthousiasme en Unternehmungslust waarbij ze steeds de zomerse Spetsersfeesten aanpakken. Samen met een nauwelijks telbare schare vrijwilligers boenken ze er mot op met de realisatie van een superfestival rond moederdag. Dat dit evenement ook nog gratis is doet mijn achting voor dit drietal nog stijgen.
► Wat heeft je op cultureel of sportief vlak het meest bekoord?
Het 50-jarig bestaan van FCSW op de terreinen in de Hoevestraat was voor mij wel het sportevenement van het jaar… niet zo zeer omwille van de sportieve verwezenlijking ervan maar omdat ik van hen een wel geapprecieerd kadootje kreeg in de tweede wedstrijd. Met ons gelegenheidsploegje van Het Heidebloempje hadden we immers het niet zo heldere idee om mee te doen. Een beetje in de geest van one big SW family weet je wel. Het resultaat mag ik nog elke dag bekijken onder de vorm van een kruisbandreconstructie van de rechterknie haha.
De jeugd van Het Heidebloempje wist me te bekoren met een super de luxe toneelstuk om duimen en vingers af te likken. Wat die realiseerden was toneel met de grote T. Met schijnbare achteloosheid scoorden ze een geweldig toneelstuk bij elkaar dat super was om naar te kijken en van te genieten.
► Wat heb je het liefst gelezen in 2022?
Het boek van mijn goeie vriend Eddy Vereycken genaamd Levensdruppels. Prachtig geschreven autobiografie met naar eigen zeggen 80% waar en 20 % niet. Aan de lezer om uit te maken in welke categorie welk verhaal thuishoort.
► Aan welk liedje heb je veel gehad het voorbije jaar?
Alles van Amy Mc Donald en ook A Song for the Drunk and the Broken Hearted van Passenger. Het zinnetje
‘The fool never knows how much it costs’ zou ook autobiografisch kunnen zijn, haha.
► Jouw grootste klein geluk in 2022?
Genieten van elk momentje dat je wordt toebedeeld. De fijne momenten die ik mag koesteren met mijn eigenlijk zonder dat ik het me realiseerde volwassen geworden dochters Maud en Romy, de ontspannen relatie met mijn superlieve vriendin Esther die ik door een ongelooflijke speling van het lot en dankzij Politie Merksplas (?) mijn lief mag noemen. Insiders kennen het verhaal, niet gecomplimenteerd met alle details natuurlijk…Ook de savoir vivre van mijn maten tijdens een bijzonder kampeerweekend in Valkenburg is iets dat me voor altijd zal heugen. De ongedwongen sfeer tijdens de repetities van Het Heidebloempje… Elke dag je eigen gelukje maken is een credo dat bv. alle azijnbijters van deze wereld ook wel aan te bevelen zou zijn.
► Wat wens je ons dorp toe voor 2023?
Dat de sfeer er hetzelfde mag blijven en er nog veel toffe dingen worden georganiseerd.
En dat we als dorp gespaard mogen blijven van alle kleinburgerlijk, huisbakken gekrent, geuit door keyboardwarriors die weg zijn van elke wereldlijke beschouwing.
Verder wens ik onszelf nog reuze opvoeringen toe tijdens de voorjaarsproductie van Het Heidebloempje. Met de super gestoorde Deurenkomedie Deuren Durnez slaan we de vertrouwde weg in van de gulle Vlaamse Lach. Na twee jaar van niet spelen willen we er dit seizoen weer volop tegenaan gaan. Dat Merksplas dit ook ambieert blijkt uit het feit dat er momenteel al ruwweg 900 tickets de weg vonden naar een cultuurminnende Spetser maar er kunnen er nog veel meer bij!
