Zondag spelen The Bonnie Blues in Café Chapeau: een akoestisch trio met Laura Vanden Heede, Juno Kerstens en Nele Paelinck.
Nele’s naam doet misschien een belletje rinkelen. Ze maakte ooit deel uit van de originele School is Cool, maar bewandelde sinds 2012 haar eigen pad. Dat leidde avontuurlijk langs Argentinië, Calexico, De Nieuwe Snaar, Dranouter, en naar vele podia. Voor dit gesprek stoorden we ze even op haar laatste vakantiedag bij het pannenkoekenontbijt.
Met The Bonnie Blues treden jullie al enkele jaren op. Hoe is jullie set gegroeid?
Nele: “We maken meer en meer cabaret, vind ik. Met onze gimmicks en onze teksten proberen we komisch te zijn. Maar we gooien er ook wel genoeg gevoelige momenten tussendoor, zodat het een programma werd met een lach en een traan.”
“Voor onze muziek leggen we de lat heel hoog: we zijn immers maar met z’n drieën, en met onze gitaar, contrabas en viool brengen we covers uit vervlogen jaren. De originele nummers werden vaak door big bands gespeeld, en het is een hele klus om die te herwerken naar een versie die in onze bezetting op het podium werkt. Daar slaan we wonderwel in. Met onze stemmen doen we er soms de blazers bij, en met onze ooh-kes en aah-kes geven we net die kleur aan de muziek die we willen spelen. We zijn dus wat beperkt. De uitdaging is dus groot is om die liedjes deftige arrangementen te geven.”
“Voor het publiek zijn we dus veel grappiger dan vroeger. Daar hebben we aan geschaafd, maar langs de andere kant: eens op het podium, kunnen we ons ook niet serieus houden. We zijn erg beïnvloed door De Nieuwe Snaar en door de vaudeville-acts uit de stomme film: we houden van jodelen en van onnozele dinges.”
Hoe hebben jullie de voorbije maanden doorstaan?
“We zaten niet stil: we hebben hard geschaafd aan ons Nederlandstalig repertoire. We merkten immers dat de humor van onze onze Engelstalige of Hawaïaanse nummers de mensen vaak ontging. Daar groeide ook onze nieuwe voorstelling ‘Morgen gaat het beter’ uit.”
“We hebben niet te klagen over het aantal optredens dat we deden. We hadden het geluk dat we met z’n drieën spelen, dat we maar een kleine crew rond ons nodig hebben én dat we zo goed als akoestisch spelen. Dat was een droom voor elke organisator. Eigenlijk versloegen we corona doordat we niet zo succesvol waren. (lacht)
Wat brengen jullie in Merksplas?
“Een mix uit ons repertoire. Ons oudste nummer dateert uit 1858, maar we hebben ook liedjes uit de sixties. We zijn niet altijd de Andrew Sisters: we hebben ook drie stemmen, maar daar stopt de vergelijking ook mee. We putten uit een rijk muzikaal verleden en geven daar onze eigen draai aan. En die klinkt wel als een jaren ’40-sound.”
Praktisch
The Bonnie Blues, Café Chapeau, zondag 12 september, 14.30 uur, gratis.
