Ontbijten om elf uur op een zaterdag is een tactische daad van geplande luiheid. De dag komt alzo eerder traag op gang en geeft uiteraard veel ruimte voor wat reflectie en introspectie. De planning van de dag geschiedt zonder deadline. Niets moet en alles kan naar believen. Het geeft de ruimte voor fantasierijke dagdromen of het plannen van gedisciplineerde activiteiten.
Het raam zonder gordijnen in de keuken verruimt mijn blik naar het kleurige bos vlak voor de deur. Een oase van stilte overvalt me en doet me zichtbaar vertragen. Oktober is alweer voor de helft tot geschiedenis verworden en een licht zonnige dag komt ons opgewekt tegemoet. Een uiterst zacht fluisterwindje streelt het gebladerte van de oude eiken.
De verkleuring van het bladerdek is vorige week zichtbaar op gang getrokken. Geruisloos en zonder aankondiging van de weervrouw.
Alles gebeurt vanzelf-zo. Geen ingewikkelde kleurenmengingen worden ingestudeerd op een palet.
Rood, groen, geel, oranje en bruin lijken wel de kleurentinten van de nieuwe samenstelling van een regering. Samenwerking oogt soms een moeilijke opdracht voor de formateurs, maar hier is de kleur en de vorm niet echt van belang. Iedereen telt mee en discriminatie is onbestaande. Af en toe zweeft er een rood blaadje door de lucht en landt zachtjes in de voortuin. De zwaartekracht laat zich geruisloos gelden.
Soms is er een weerbarstig geelgroen blad dat koppig de andere richting uitvliegt, maar uiteindelijk komt het via omwegen op een stenen pad terecht waar tegenspartelen niet meer aan de orde is.
De Weg is wijzer dan de Wegwijzer Ulrich Libbrecht
Als de wind een tandje bijsteekt ontstaat er plotsklaps een zwierige bladerendans met een ongekende schoonheid. Wervelende pirouetten in opzwepende bewegingen voltooien het acrobatenspel met een weergaloze behendigheid.
Een beklemmend gevoel van eindigheid gijzelt mij.
Dat schouwspel is als een danse macabre die ons een inkijk geeft in de universaliteit van de dood. Wie je ook bent, de dood treft ons allemaal.
Het lijkt of je dagelijks rakelings langs een diepe ravijn moet jongleren.
‘In warme verbinding verder stromen’ in een zich steeds herhalende en onvoorspelbare kringloop.
