Ongeacht wat er momenteel zoal gaande is in deze wereld, zoals mensen die op Rome-afstand van hier afgeslacht worden, of moeder aarde die zich hoe langer hoe meer als massamoordenaar aan het profileren is, ongeacht zelfs de haast lichtvoetige manier dat ik dit nu verwoord, heerst er bij mij twijfel.
Mogen die tomatenplantjes al uitgezet worden of schuilt er nog een ijsheilige om de hoek?
Zover zijn we dus: we zijn zo platgewalst met schokkende berichten dat enkel dagdagelijkse zaken ons nog raken. Of het zou heel confronterend moeten zijn, botsend.
Zoals de eerste twee zinnen van dit stukje dat doen.
