Op 19 februari 1966 hield mijn grootvader een vriendschappelijke toespraak voor zijn collega’s, waarin hij herinneringen ophaalde aan zijn kindertijd in Wortel-Kolonie.
Een zin daaruit heeft me altijd geïntrigeerd: “We hebben Wortel gekend met zijn overgrote, veel te grote bevolking [van gevangenen/landlopers] die op een bepaald moment ver de duizend overtrof; Wortel met zijn Franse vluchtelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog; Wortel met zijn duizend Russische krijgsgevangenen in 1919 en van wien we als bengels Russisch leerden spreken en het beter kenden dan onze catechismus (du njeto panimay ruski, raboto njeto karacho (*) enz …).”
Welnu, hier zijn ze, de Russische krijgsgevangenen in Wortel-Kolonie, vastgelegd door een filmploegje van het Belgische leger. De beelden zijn niet scherp, maar ze lachen en poseren. Ik vraag me af wat er van hen geworden is toen ze terug naar huis moesten keren. Ginds wachtten Lenin en, erger nog, de gangster Stalin.
(*) Ik spreek Russisch, ik werk in Karachi
