Jawel, u leest het goed. Dit jaar hadden we een jubileumeditie van onze ondertussen welgekende SW-oudijzerslag. Ik zie ons (het ijzersterk team) 10 jaar geleden nog als groentjes aan de tafel zitten bij de eerste vergaderingen om een poging te wagen om de stilgevallen jarenlange traditie van de KLJ- oudijzerslagen rond Pasen terug nieuw leven in te blazen.
Zouden we het wel aankunnen? Waar gaan we al dat materiaal en werkvolk vinden? Krijgen we die logistiek allemaal geregeld? Dat werkvolk heeft voedsel en drank nodig, hoe organiseren we dat? Hoe pakken we het sorteren aan? Waar blijven we met al dat afval? Hebben we een locatie waar we dit kunnen doen? Kortom, heel veel vragen die om een duidelijk antwoord vroegen …
Elke keer beter en efficiënter
Maar waar een wil is, is een weg en onverschrokken trokken de leden van het ijzersterk team na de vergadering elk met een stapel huiswerk binnen hun vakgebied ten strijde. En met resultaat: in 2015 begonnen we met een bang hartje aan onze eerste editie, en het werd een redelijk succes. We besloten om er voortaan jaarlijks voor te gaan, en met alle feedback vanuit elke editie probeerden we de volgende editie telkens weer beter en efficiënter te maken, en we durven wel stellen dat dit tot op heden telkens vrij goed gelukt is. Onze activiteit krijgt vanaf dan zelfs een vaste vermelding op de jaarlijkse Merksplasse afvalkalender. Via deze weg dan ook nog een heel groot woord van dank aan het gemeentebestuur van Merksplas voor de goede samenwerking en het ter beschikking stellen van hun terrein aan de Industrieweg.
We zijn nu tien jaar verder en de hectische vergaderingen van vroeger zijn nu mede dankzij de perfectie van onze secretaris omgevormd tot een routineklus. Ieder lid van het vierkoppige team heeft en kent zijn eigen taken en verantwoordelijkheden zodanig goed, dat in blindelings vertrouwen geruisloos alles voor de volgende editie steevast in orde komt.
Routine
En zodoende zijn we dit jaar bij onze jubileumeditie beland. Na een eerste annonce in de plaatselijke pers eind juni worden de Spetsers aangespoord om tijdens het groot verlof hun oude metalen bijeen te sprokkelen. Na de gekende gele briefjes als reminder eind augustus, begint de telefoon van onze secretaris meestal overuren te draaien door de meldingen en vragen om metalen op te halen. Het ijzerweekend zelf begint traditioneel op vrijdagochtend met de plaatsing van de containers en het aansleuren van de eerste materialen op het terrein.
Tijdens de voormiddag wordt de verzamelplaats (waar tijdelijk metalen worden opgeslagen die in de loop van het jaar aangeboden worden) leeggemaakt en in de namiddag beginnen de ophaalrondes van de zware stukken en grotere hoeveelheden. Aan het eind van deze eerste dag zit de eerste container meestal al half tot ¾ vol en is er voldoende materiaal op het terrein aanwezig om de sorteerders op zaterdag direct aan het werk te zetten.
D-day
En dan komt de zaterdag: D-day. Om kwart voor zeven begint de eerste bedrijvigheid op het terrein: gereedschap klaarleggen, secretariaat opbouwen, elektriciteitsvoorziening klaarleggen (merci Guy V. voor de aansluiting), sorteerbakken markeren enz. Rond half acht komen de helpers stilaan aan het front en na een briefing trekt de cavalerie via vooraf uitgestippelde rondes de Merksplasse straten in, terwijl de overgebleven helpers op het terrein volop aan het demonteren en sorteren beginnen.
Net zoals bij de werkmieren heeft eenieder na al die jaren zo zijn eigen taakje gevonden en doet ieder zijn ding terwijl de aanhangwagens met oude metalen af en aan rijden en de containers voller en voller geraken. Van al die noeste arbeid krijg je natuurlijk honger en dorst, maar geen nood: Luc Diels en zijn cateringteam zorgen elk jaar voor heerlijke verse soep + vidée met boterhammen en beleg.
Op het terrein zelf zorgt SW voor een volle frigo met allerlei drank en versnaperingen voor tussendoor. Gelukkig konden we dit jaar andermaal van het mooie weer genieten, in de namiddag was het zelfs meer dan warm genoeg. Als een koperen ploert scheen de zon ongenadig op onze hoofden en menig T-shirt was doordrenkt met zweet. Daarom besloten enkele bestuursleden om onze medewerkers bij wijze van verrassing te trakteren op een ijsje. Het mag iets hebben bij een 10de editie, niet? Na dit motivatie-ijsje vlogen we er allemaal nog eens anderhalf uur in en rond 19.15 u. verliet de laatste man het netjes opgeruimde terrein en konden we allemaal in het zaaltje bij Sus Matheussen na het eten nog nagenieten van enkele frisse pintjes en ander lekkers.
Achter de rug
Op maandag worden dan de containers opgehaald en de laatste restanten op het terrein worden vakkundig opgeveegd. Vervolgens het afval nog wegbrengen, alle werkmaterialen terug stockeren en tegen de middag kunnen we het weekend weer afsluiten. Rest er ons alleen nog hoopvol te wachten op de resultaten van de wegingen bij de metaalhandelaar.
Namens het ijzersterk team nog eens een dikke dankjewel aan alle helpers en iedereen die op een of andere manier zijn steentje heeft bijgedragen aan deze oudijzerslag. Tot volgend jaar!
