Galley head: folkfeest in Merksplas

Stralend weer zaterdag, en veel volk in de tuin van Door en Marc aan de Molenzijde. Daar vierde de folkgroep Galley head hun vijfenveertigste verjaardag met vrienden, fans en muzikanten. Een feesttent en de schuur zorgden voor het podium, vele vrijwilligers, de tapkraan en de frietkraam voor de nodige sfeer. Maar bovenal was er muziek, veel muziek.

Zo opende het Turnhoutse Suzuki-klasje samen met Galley head om 14 uur al het feestje. Dan was er TefrenT op het podium voor een complexloze, innige set, en Amuzet met een inspirerend repertoire. Maar we vielen pas binnen bij Duo Clercx: de twee broers Hendrik en Gert-Jan brachten in de tent virtuoze vingervlugge folk.

Nadien speelden Josse, Kees en Jef een sfeervolle set. Het trio is een door de tijd en omstandigheden uitgedunde versie van de folkgroep Steve Bailey XL, die in en ver buiten de Kempen vele podia aandeed. Josse bracht in Merksplas een selectie nummers die hij in coronatijd samen met zijn vader Stef Van den Bogerd opnam. De bedoeling was om die eerste cd van het duo Bailey And Son uit te brengen, maar het onverwachte overlijden van Stef vorig jaar zorgde voor een abrupte wending. Josse werkte de voorbije maanden die cd verder af.
Josse leek daardoor gelouterd, en bracht het repertoire dat ze ooit samen deelden met zijn fragiel timbre eigengereid terug tot leven, voor altijd behoed tegen al het stof dat het kon vergaren. Jef en Kees zorgden subtiel ondersteunend voor een warme klankkleur.

Nadien was het de beurt aan de Galicische (fotograaf en) muzikant Óscar Górriz en zijn vriendin die liederen brachten die geïnspireerd waren op herinneringen, mythen en legendes. Heel verhalend, enkel ondersteund door wat tamboerijnen en frame drums, en geïnspireerd door het moment. Jan Thys van Galley head introduceerde hen als ‘zielsverwanten die we op onze reizen ontmoetten, en voortaan niet meer loslaten.’

Galley head

We praatten ook even met Jan Thys over de passie die hem en de groep de voorbije decennia bezielde. Daardoor misten we wel een geïmproviseerde sessie van de muzikanten die in de tuin aanwezig waren. Pech, blijkbaar, want iedereen was daar heel lovend over. Maar het ging om Galley head…

Jan Thys: “Er bestaat eigenlijk wat discussie over de leeftijd die we als groep vieren. Eigenlijk speelden Wim Proost, Jos Verheyen en ik al als naamloze band in 1978 samen. In ’79 trokken we samen met drie anderen op reis naar Ierland. Daar vonden we ook de naam voor onze groep.”

“We hebben inderdaad een hele geschiedenis achter de rug, maar toch spelen we nog altijd met dezelfde passie en goesting. We zijn nog altijd op zoek naar nieuwe nummers, waaraan we dan een eigenzinnige draai geven. Toch putten we nog altijd vaak uit die Keltische folk, of muziek die teruggrijpt uit traditionele roots: muziek uit Galicië, Frankrijk of Vlaanderen.”

“Nochtans is het hedendaagse folklandschap in Vlaanderen sterk gewijzigd. Er zijn veel jonge muzikanten opgestaan die goede muziek brengen, met veel feeling voor de oude traditie. Dat zie je aan het succes van de verschillende boombals. Op die drive maken vele groepen nieuwe nummers. In die wereld draaien we met Galley head mee, maar we blijven wel onder de Vlaamse kerktoren hangen. Maar we hebben nog veel te doen, daar niet van.”

➽ Hoe kwamen jullie in het begin eigenlijk bij die folkmuziek terecht?

“In de jaren 70-80 was dat genre best populair, in de nasleep van heel wat akoestische zangers als bijv. Bob Dylan. En je had toen ook nog groepen die de pure traditie probeerden op te pikken, zoals ’t Kliekske en Rum. Maar ook in het buitenland zag je die stroming, bijv. met Alan Stivell in Bretagne, of Fairport Convention…”

“Maar het had ook te maken met de instrumenten die ons boeiden, zoals de Franse of de Ierse doedelzak. We zijn ook altijd blijven spelen op die akoestische instrumenten. Dat heeft zo zijn voordeel: we hebben altijd bij iemand thuis kunnen repeteren, en we konden ook in alle omstandigheden spelen.”

➽ Zijn er memorabele optredens geweest?

“Ja, maar dat had nooit te maken met de grootte van het festival of met de gebeurtenissen die er plaatsvonden. Wel met de omgeving of met de mensen waarmee of waarvoor we muziek mochten maken. Zo kwamen we bijvoorbeeld toevallig op een trouwfeest in Ierland terecht, waar we warm verwelkomd werden door wildvreemde mensen. We mochten er onze eigen muziek speelden, en er ontstond een warme interactie met de aanwezige muzikanten. En ook de locatie speelt daarbij een grote rol: in een kleine, stemmige kathedraal in Ierland of zoals laatst op een dijk in Galicië. Een festival zoals Na Fir Bolg is nooit ons streefdoel geweest. Optreden voor drie mensen en de spreekwoordelijke paardenkop is vaak intenser en meer deugddoend dan de grote dingen.”

“We hebben wel wat wissels in onze bezetting gekend, maar we bleven een hechte groep. Het is pas als de passie weg is, dat het stopt. Gisteren stonden we samen met Óscar bijvoorbeeld voor een lege tent. Maar we speelden zo doorleefd dat de gensters ervan af vlogen. Het is zoals Wim ooit zei: ‘We spelen geen noten, maar we maken samen muziek.’ Het gaat ons altijd om de mensen, over het warme contact.”

In de Warande

Op zaterdag 15 februari 2025 speelt Galley head in de Warande muziek van Turlough O’Carolan. Die werd in 1670 geboren. Hij was afkomstig uit een lange traditie van Keltische harpmuziek. Hij werd echter op zijn achttiende blind. In zijn unieke melodieën verwerkte hij moderne barokinvloeden.

Galley head speelt die muziek samen met de Suzuki-vioolklas, de harpen van de Stedelijke Muziekacademie van Turnhout en enkele speciale gasten. Meer info op de website van de Warande.

Galley head is

• Marc Stoffels  doedelzak, fluit
• Jan van Baelen  bas
• Wim Proost  accordeon, gitaar, citer
• Dirk Dresselaers  viool
• Koen Rens  viool, gitaar
• Jan Thys  gitaar, mandola, percussie, zang

Een speellijst