De vier schilders die deze maand in de vroegere Afra hun werk tentoonstellen, studeren straks, na 8 jaar aan de Turnhoutse Stedelijke Academie voor Schone Kunsten, af. Met een vleugje spijt bij het wat geforceerde einde, maar tegelijk dolenthousiast over deze expo.
Rita Augustynen, Jef Keustermans, Kitty Van de Ven en Christiane Van hoorickx tonen in de expo hun olieverf- en acrylschilderijen bij het afronden van hun specialisatie in schilderkunst.
Christiane: “Acht jaar is een hele tijd. Al hadden we daarmee geluk: normaal volg je vijf jaar de basisopleiding, en kan je je nadien twee jaar specialiseren. Nu mag het niet meer, maar we konden nog net in ons traject een jaar overdoen.”
Jef: “In die tijd liepen we tweemaal per week 4 uur les en een schooljaar telt ongeveer 40 weken. We hadden er alle ruimte om veel te leren, elk op onze eigen manier.” Dat beaamt Rita: “In andere academies zie je vaak dat leerkrachten hun stempel drukken op het werk van hun leerlingen. Nee, in Turnhout konden we bij Geert Verschueren onze eigen weg gaan. Hij moedigde ons altijd aan om onze stijl te vinden.”
Christiane: “Normaal organiseert de Academie een eindexpo met de werken van de mensen die afstuderen. Dit jaar stimuleerden ze ons om zelf een plaats te zoeken waar we onze werken kunnen tentoonstellen. Dat is best wel pittig, maar met de ruimte die we hier vonden en kregen, was dat überhaupt een stuk makkelijker.”
Eeuwige zoektocht
Jef: In deze reeks werk ik met ronde vormen. Ik begon met een cirkel, toen met twee of meer. Mijn werk is gebaseerd op fotografie. Ik integreer zo voorwerpen die ik vind of die me inspireren. Met twee cirkels kan ik op dit moment het interessantst werken. Het is een kwestie van combineren, en ook van interactie tussen de verf en foto’s. Mijn werk gaat uit van de werkelijkheid, maar die wordt gaandeweg abstract.
Ik schilder op dun fluweel. Ik hou van dat materiaal, van de structuur. Als kunstenaar wordt er van je verwacht dat je je verdiept in je onderwerp en je techniek, maar ik heb het gevoel dat ik dat nog niet gevonden heb; misschien ben ik een eeuwige zoeker. Maar het komt er waarschijnlijk nog wel van, later.”
Feeëriek
“Ik werk minder abstract”, zegt Christiane. “Ik vertrek altijd vanuit een gevoel, ik streef naar sfeer. De aanleiding kan toevallig zijn: een hoop gevallen blaadjes op de grond kan me al inspireren, of het zicht op de bomen boven je als je op een tuinbank ligt. Als houvast gebruik ik vaak zelfgemaakte foto’s, maar ik probeer in mijn schilderwerk altijd een magische toets of wat feeërieks te leggen.”
Emotie
Rita: “In mijn werk is het ook altijd het gevoel dat de doorslag geeft. Een aantal van mijn portretten in deze tentoonstelling zijn gebaseerd op oude familiefoto’s, onder andere van mijn grootmoeder die ik nooit gekend heb. Andere gaan terug naar de dertien jaar die ik beleefde in het buitenland, zowel in Azië als in Afrika. Ik hou van beweging en kleur. Ik toon hier ook enkele abstracte werken, maar ik wil toch vooral in mijn portretwerk groeien. Met Geert heb ik het vaak gehad over het ontwikkelen van mijn eigen stijl. Ik heb het moeilijk om die precies te omschrijven, al voel ik zelf maar al te goed wat ik wil zeggen.”
Geen ‘schilderijtjes’
Kitty: “Ik heb altijd wat externe motivatie nodig gehad om mijn stijl te vinden. Ik volgde een schildercursus in een Nederlands cultuurcentrum en werkte daar alleen met acrylverf. Ik zocht een plek waar ik ook met olieverf kon leren werken. In de Turnhoutse academie heb ik bij Geert een eigen stijl ontwikkeld. Ik maak geen plaatjes, geen schilderijtjes. Mijn werk ontstaat op het doek. Ik gebruik meestal wat landschapselementen, maar die ontwikkelen zich pas op het doek. Ik breng er wat meer verf op aan, en haal er later weer wat af. Ik schilder meerdere doeken tegelijkertijd. Een klein werk, en daarnaast een groot doek. Soms blijft er eentje een jaar hangen. Ik experimenteer met veel kleur.”
“Wanneer ik klaar ben? Nee, ik begin nooit opnieuw. Maar als de harmonie erin sluipt, als het klopt: dan is het pas af. Dan wordt het verstillend. Geert ziet er afwezigheid in. Hij heeft daarin misschien gelijk. Ik streef er misschien onbewust naar om de toeschouwer zich erin te laten verzinken, om erin te komen. Enerzijds werk ik heel expressief, maar langs de andere kant ook heel beschouwend. Ik schilder, maar eigenlijk maak ik poëzie op doek.”
Ik schilder, maar eigenlijk maak ik poëzie op doek. Kitty Van de Ven
“Wat ik hoop van de bezoekers? Dat mensen bereid zijn om te kijken. Vaak zoeken mensen naar plaatjes, maar die maak ik niet. Ik kan dat niet, en heb er ook geen behoefte aan. Ik wil iets uitdrukken met verf. Ik hoop dat toeschouwers dat willen zien.”
En nu?
Christiane: “Tja, eigenlijk willen we alle vier liefst verder blijven schilderen. Maar als we dat aan de Academie willen blijven doen, moeten we er een andere discipline bijnemen: tekenen, keramiek, monumentaal, … In die voortgezette opleiding moeten we die twee technieken dan integreren in nieuw werk. Of en hoe ik dat wil, daar ben ik nog niet uit.”
Kitty: “Ik heb alvast een ateliertje laten bouwen aan mijn huis. Het gaat mij vooral om het schilderen. Misschien volg ik nog wel zo’n cross-overopleiding aquarel of houtskool, om dat met mijn schilderwerk te mixen. Ik bekijk het nog wel.”
Jef: “Wat we het meeste zouden missen, is toch wel de feedback. We zouden in een club kunnen gaan, maar de input van leraars valt dan toch wel weg. In de academie zie je ook je medestudenten mettertijd ontwikkelen. Samen maakten we een mooie reis. Die groep geeft een andere dimensie.”
Rita: “De voorbije tijd misten we soms die groep rondom ons. Tussen het schilderen door even samen pauzeren en een praatje slaan: dat kwam er niet meer van.”
Quatro-expo praktisch
Afra, Kerkstraat 8, Merksplas.
Gratis te bezoeken vanaf donderdag 10 tot en met zondag 13, en van donderdag 17 tot en met zondag 20 juni.
Kijk op UiTinVlaanderen voor alle details.
