Wederkerigheid
Een heleboel mensen heb ik lang niet meer gezien, sommigen straks misschien wel een jaar of zo. En zoals dat gaat met mensen die tijdelijk uit het vizier blijven, geraken die tegelijkertijd achter de schermen in verval.
Ik weet nu al dat ik ga schrikken het moment waarop ik op minder dan 1,5 meter oog in oog zal komen te staan met een mij bekend soortgenoot. Mijn blik zou dan zomaar kunnen verdwalen over zijn of haar buitensporige aanwas van rimpels. Ik zeg maar wat.
Daarnaast maak ik me geen illusies dat de wederkerigheid op dit vlak niet anders zal zijn. De ene soortgenoot zal meewarig het toegenomen zilver in mijn haardos monsteren, de andere schamper de toegenomen bolheid ter hoogte van mijn navel taxeren en iemand zal hopelijk (fingers crossed) constateren dat mijn kijk op de mensheid en deze aardkloot meer glans heeft gekregen.
Ik stel me soms wel eens de vraag hoe gemuteerd we elkaar gaan aantreffen. Echt wel.
Laten we afspreken dat we wederkerig blij gaan zijn om elkaar nog eens live te zien. Tot dan!