IDAHOT: Mee op de foto onder de regenboogvlag

Op 17 mei is het de Internationale Dag tegen Holebifobie en Transfobie, kortweg IDAHOT genoemd. Een draak van een afkorting, voor een dag die helaas nog altijd broodnodig is. Het is dé dag om met zijn allen nog eens stil te staan bij het harde, intrieste feit dat niet iedereen overal gewoon zichzelf kan zijn.

Grenzeloze onverdraagzaamheid

Een kleine verkenning langs de vier windstreken heen, brengt een grenzeloze onverdraagzaamheid in kaart. In Hongarije worden zichtbaar herkenbare holebi’s geweerd van publieke plaatsen. Het is in Rusland in navolging van de anti-homopropagandawet verboden om met minderjarigen te praten over niet-traditionele relaties. Het is dus in de praktijk verboden om in het bijzijn van minderjarigen over homoseksualiteit te praten of om zichtbaar LGBTQI+ symbolen te dragen. De lijst van Afrikaanse landen waar homoseksualiteit op één of ander manier strafbaar is, lijkt even eindeloos als de kleurschakeringen van een regenboog. Nog erger wordt het als we naar de landenlijst kijken waar de doodstraf nog altijd bestaat voor mannen die seks hebben met elkaar. Het ondertussen opgedoekte kalifaat van IS spande de gruwelkroon met de verspreiding van talrijke filmpjes waarin holebi’s van appartementsblokken werden geduwd of levend in een kooi werden verbrand. Jong en oud was verplicht te kijken.

Ook bij ons

Maar ook in eigen land en wie weet in eigen dorp is er nog een weg te gaan. Er gaat geen maand voorbij of je leest wel ergens een geval van homobashen. Brussel blijkt daarbij wel erg gevaarlijk zijn. Maar ook andere steden ontsnappen niet aan deze verfoeilijke dans. Naast al dit brutaal geweld is men dikwijls geneigd om het soms subtielere en quasimaatschappelijk aanvaarde lachen met alles wat in de buurt van een regenboogmens komt, te omschrijven als “komisch”. Het hele arsenaal aan schimpwoorden, van rugridders tot potten, passeert dan vlotjes de revue alsof het “normaal en aanvaard” zou zijn, alsof het niet kwetsend zou zijn. Als je “anders” bent, hoort dat er dan blijkbaar bij. It’s a part of the package. Wie durft reageren, wordt vrij snel weggezet als een pretbederver. Je kan nu eenmaal ook gewoon normaal doen…

Allemaal anders

Bij dat zogenaamde ‘normaal’ begint het hele miserieverhaal van diegenen die plots als ‘anders’ worden omschreven. Die “anderen” ontvangen steevast hun etiket “anders” van de normalen. De anderen worden gek genoeg gebaard door de normalen, hoezeer die laatsten ook op de anderen afgeven. Geen anderen zonder normalen dus.

Maar zijn die al die normalen nu echt zo normaal? Is niet elke mens vooral een lappendeken met veel van dit en dat en zus en zo? Een soort collage van kenmerken die voortdurend in beweging is en nooit hetzelfde blijft? De mens lijkt echt wel op tableau vivant. Het is toch frappant dat elke mens zichzelf zo graag omschrijft als uniek en speciaal, als niet lijkend op al de anderen. Jawel, als iemand die omwille van zijn eigen individualiteit toch “anders” is dan de rest.

Niet zelden geeft dit ons gevoelens van fierheid en exclusiviteit. Net hetgeen we nodig hebben om goed te staan met onszelf. Maar als dit alles herkenbaar en inleefbaar lijkt, waarom is dan de andersheid van de andere buiten ons dan zo’n probleem? Is die andere niet gewoon ook iemand die is wie hij is, die typisch menselijke collage van van alles en nog wat die hem uniek maakt?

Feest van de andersheid

IDAHOT is het feest van de andersheid in onszelf en de andere. Het roept op om vredevol en empathisch om te gaan deze andersheid. En dit op alle plekken waar mensen samenkomen: thuis, op straat, op je school, op je werk, in je dorp of stad… In de gevangenis van Merksplas, waar ik werk, zullen we 17/5 niet kleurloos laten voorbij gaan. We delen die dag aan ieder die wil regenboogbuttons uit. Elke werknemer die deze dag mee kleur wil geven, kan om 11u. naar de ingang van de gevangenis gaan. Daar maken we met z’n allen een groepsfoto onder een grote regenboogvlag die we aan gevangenisdraad ophangen.

Dorpelingen die met ons mee een kleurrijk statement willen maken voor verdraagzaamheid zijn meer dan welkom. Dan maken we een zo groot mogelijke Dorpsfoto onder een regenboog. Een foto waar zowel de binnenwereld als de buitenwereld verzamelt onder een regenboogvlag. Alvast een eerste dorpse mijlpaal om mekaars andersheid te erkennen. Een regenboogbutton krijg je van ons alvast cadeau.

Afspraak voor de Dorpsfoto

We verzamelen dus op woensdag 17 mei aan de ingang van de gevangenis om 11u. voor de groepsfoto. Be there, be Rainbow!

Adres: gevangenis Merksplas Steenweg op Wortel 1, 2330 Merksplas