De klank van Radio Daan

Daan Geerts (25) staat graag op de planken. Misschien zag je hem al gitaar spelen, of je herinnert hem nog ongetwijfeld van Schol!, waar hij een van de grote rollen vertolkte. Dat laatste vond hij best leuk: “Het was de eerste keer dat ik het sukkeltje van de hoop mocht spelen.”

Daan speelt ook bij het Turnhoutse theater Plankgas. “Daar mocht ik laatst een stoere macho spelen. Ook een karakter dat ver van me afstaat. (lacht) Voorheen stond ik op het podium wat op de achtergrond, maar zo op het voorplan spelen, viel me reuze mee.”

Fun en diepgang

“Ik speel al heel lang theater. Op mijn zes jaar begon in al aan de richting Woord van de academie. Zo ben ik er langzaam in gerold. Toen ik twaalf was, ben ik bij Kaaiman gaan spelen. Helaas moet je daar weg eens je achttien bent. Sindsdien speel ik ook bij Het Heidebloempje. Bij Kaaiman probeerden we onze talenten te ontplooien. Bij Het Heidebloempje telt vooral de fun van het spelen. En bij Plankgas zit er ook geregeld meer diepgang in de stukken die ze brengen.”

Radio Daan

Maar nu zondagmiddag kan je hem als Radio Daan horen spelen op het zomerterras van Café Chapeau. “Ik had al jaren thuis een gitaar staan. Ze werd echter nooit gebruikt: ze lag in een hoekje stof te vergaren. Ik verzeilde bij een klastitularis die me wel wou leren spelen. Na een jaar privé-lessen belandde ik in een gitaargroepje in de Turnhoutse Blairon. De onderlinge prestatiedruk was daar vrij groot, en ik raakte daarop uitgekeken. Sindsdien ging ik solo verder.”

“Welk genre ik speel? Veel kleinkunst: liedjes van Bart Peeters, Raymond Van het Groenewoud, … De laatste tijd speel ik meer Engelstalig werk. Mumford & Sons, bijvoorbeeld. Ik vind het een hele uitdaging om die taal goed onder de knie te krijgen. Marie Verhoeven staat soms voor enkele liedjes bij me op het podium. Ik kende ze van Cantabile en van Het Heidebloempje. We probeerden al een aantal nummers bij ons thuis uit, en dat klonk goed. Zondag komt ze ook enkele nummers met me brengen.”

Voorbeelden

“Laatst zag ik een optreden van Stef Bos. Ik was verbaasd hoe hij het publiek kon charmeren en aan het lachen brengen. Ik heb ook al enkele keren Bart Peeters gezien: ik bewonder zijn energie waarmee hij de massa kan bespelen. Of Kommil Foo, nog zo’n krakken in hun vak.”

“Ik werk ook al wel aan wat eigen nummers, maar dat is een hele uitdaging. Ik heb nogal de neiging om te veel rijm in mijn liedjes te stoppen, en dan wordt het al gauw wat saai. Ik wil voorkomen dat ik nieuwe Niels Destadsbader zou worden. (lacht)”

“Maar ik droom niet onmiddellijk van grote podia. Kleine festivalletjes, zoals de Ranonkelfeesten, die lijken me wel wat. En op Na Fir Bolg, natuurlijk. Dat zou me wat zijn. Ik stond ook al in De Kazerne; dat was een leuke ervaring. Er zat toen heel wat publiek in het café.”

Verknocht aan Merksplas?

“Ik liep enkele jaren school bij de VBS, en later ging ik naar de Driemaster in Kasterlee. Nu volg ik een opleiding voor kleuterbegeleider. Daar kan ik mijn zang- en toneelervaring goed bij gebruiken. En ik ben ook nog lid van de Raad van Beheer van de Wollewei in Turnhout. Daar ligt ook mijn uitgaansleven. Ik zie me niet onmiddellijk in Merksplas blijven wonen en werken, al heb ik wel een klik met het dorp.”