De straten in het centrum lagen er vanmiddag verlaten bij, op de kraam van Schot’s Vishandel na. Bij de enkele cafés was het nog even alle hens aan dek om de straatterassen klaar te maken voor hét buitenevenement van het najaar: de Vogelpik.
Deze editie bezorgde de versbakken organisatoren wel wat stress: de ploeg die de voorbije jaren de Vogelpik organiseerde, hield het na die hele tijd voor bekeken en keek uit naar vrijwilligers die de traditie in ere wilden houden.
“Ze kwamen bij ons terecht, en wij vonden het een hele eer dat we die taak mochten overnemen”, vertelt David. “We hebben heel wat gepraat en vergaderd, maar vanaf het eerste contact al zat het goed: de klik was er onmiddellijk. Aanvankelijk was er nog sprake van dat de mensen van vroeger ons zouden begeleiden op onze eerste stappen, maar al gauw groeide het vertrouwen zodanig dat we deze editie op eigen benen organiseren.”
“Het was natuurlijk ook omdat Charlotte – de dochter van Charel – op onze vingers zit te kijken”, grapt Kris.
Flink wat werk
Kelly: “We zijn er direct ingevlogen, maar we zijn toch wel geschrokken dat er bij de organisatie zoveel komt kijken: de verzekering afsluiten, de zaal vastleggen, kleingeld voorzien, de nummers, de bandjes, de blokken, de pijlen aanslijpen…”
En veranderden jullie iets aan de formule?
Charlotte: “Nee, eigenlijk niet: het concept bewees de voorbije jaren dat het goed zat. We hebben wel een logo laten ontwerpen door Maarten Van den Heuvel.”
David: “Dat we die authenticiteit behouden, was ook een van de voorwaarden van de vroegere ploeg. Voor ons was dat geen probleem: het was net wat wij ook voor de Vogelpik wilden.”
En meedoen kan enkel met cash geld?
Kris: “Dat is het meest praktische. Zo is het meteen duidelijk wat het prijzengeld is, en moeten we niet nodeloos naar de bank.”
En hoe wordt het weer?
Charlotte: “Straks klaart het op en wordt het een mooie dag. Daarbij, een echte Spetser laat zich niet tegenhouden door wat gesmos.”
David: “We willen nog wel alle cafés van Merksplas bedanken. Zonder hen zouden we dit niet kunnen doen. We werden er de voorbije weken altijd heel hartelijk verwelkomd en het was prettig samenwerken. Want daarvoor doen we het: voor die cafés zelf. En voor het volk van Merksplas, natuurlijk!”
