Dit en volgend weekend spelen Luc Rieberghs en Ria Vermeiren het toneelstuk “3 is teveel” in GC De MARc/kT. “Een komedie met een rugzakje vol met liefde en leed, plezier en ambras, onbezonnen en serieus, een spel van aantrekken en afstoten, overspel en trouwe vriendschap, het jonge leven en de dood, verdriet en onmacht. Kortom, het leven … zo herkenbaar”, zo klonk het in de maandelijkse Fanfare-Echo. Wij praatten erover met regisseur Greet Geenen.
Hele uitdaging
➽ Is dit jouw eerste regie, Greet? Hoe begon je aan zoiets?
Greet: “Het is inderdaad mijn eerste regie. De vraag kwam van onze kerngroep, of ik dat niet zou zien zitten. Stiekem had ik dat sowieso altijd wel eens graag gedaan, dus heb ik daar niet te hard over moeten nadenken. Zelf had ik altijd een billenkletser in gedachten, maar als oktoberstuk proberen we toch altijd een iets ander stuk te kiezen. Mensen herinneren zich misschien “Zatte Nacht” of “Schaft” nog, “3 = teveel!” in dit genre.”
➽ Waarom kozen jullie voor deze komedie? Wat sprak je het meest aan in dit stuk?
“De keuze van stuk gebeurt door onze leesgroep, waarin verschillende van onze acteurs zitten. Het moet ook vooral hen aanspreken, natuurlijk. Deze keer is het wel een komedie, maar eentje met wat meer diepgang. Ik denk dat de mensen vooral vele dingen of personages gaan herkennen en in plaats van te bulderlachen gaat het meer een grinniken zijn en denken van “… oh nee … awel da’s echt!” Ik hoop dat het resultaat een beetje in de smaak gaat vallen. In het verleden heb ik vooral meer choreografie voor dans e.d. gedaan op diverse plaatsen. Onze toneelfans herinneren zich misschien wel de majoretten of de haka nog. Maar dit is toch iets heel anders.”
➽ Hoe verloopt het repetitieproces verder?
“Eens dat het stuk bepaald is, gaan we met de gekozen acteurs het script een aantal keren lezen om het een beetje eigen te maken en aan te voelen hoe we het gaan brengen. Wat natuurlijk geen garantie is voor het eindresultaat, want gaandeweg wordt er constant bijgestuurd. Daarna is het uit proberen met het boekje in de hand, vervolgens zo snel mogelijk zonder boek met wat decorstukken zodat het acteren echt kan beginnen.”
Elkaar aanvoelen
➽ Wat betekent het voor jou om met die twee klassebakken van Het Heidebloempje te werken?
“Het fijne van dit stuk was dat ik het kan doen met Ria en Luc, gewoon omdat ik hen al zolang ken en weet wat ze in hun marge hebben … en dat is veel. We voelen elkaar goed aan en ze hebben met weinig woorden genoeg. Zo vond Ria het ook wel eens leuk om een heel andere rol te spelen, veel serieuzer. Dat was een hele uitdaging voor haar. Er zijn tijdens de repetities dan ook heel wat momenten geweest dat ze door de mand viel, supergrappig. Dat viel meestal in dezelfde passages voor. Ik ben benieuwd wat het gaat geven.”
“Luc speelt met verve de vrolijke goedzak Tom met de nodige naïeve mannelijke kantjes, terwijl Ria de rol van Lizzy op zich neemt en vooral door Tom en de recente gebeurtenis erg verbitterd is. Plaats om hen zelf te laten improviseren was er sowieso, ze moeten zich goed voelen in hun rol en het moet leuk blijven om te doen natuurlijk. Het blijft een hobby, alhoewel deze keer… respect hoor mannen, wat een boterham van tekst!! Velen doen hen dat niet na.”
Even een spiegel
➽ Wat hoop je dat het Merksplasse publiek meeneemt na het zien van deze voorstelling?
“We hopen dat ons publiek het gekozen stuk dan ook even leuk gaat vinden als dat wij dat doen. Dat ze misschien eens stil gaan staan bij het gedrag van zichzelf of een ander. Zijn wij vrouwen dan echt zo’n zagemies? Of zijn wij mannen dan echt zo naïef en oversekst? Moeten we dan toch minder naar een ander luisteren, maar meer je eigen gevoel of hart volgen? Ken je je leuke vrienden eigenlijk echt? Of zijn ze eigenlijk gewoon jaloers en gemeen? Genoeg stof om over na te praten.”
➽ Wat vind je het mooiste aspect van het regisseren van dit soort producties?
“Ik vond het een hele fijne ervaring. Maar als ik ooit de kans opnieuw zou krijgen, zou ik het toch weer helemaal anders aanpakken, gaandeweg leer je zo veel. En dan….het grootste gemis voor mij, correctie, voor al diegenen die met deze productie op de één of andere manier bezig zijn, is het gemis van Willy Govers.”
“Enkele weken voor de start van de repetities zei hij nog: “Laat iets weten als je wat verder staat, dan kom ik eens kijken of het goed gaat.” De decormannen had hij al opgetrommeld en alles kon niet meer stuk en zou weer gaan rollen als een trein. Totdat hij in juni stierf. We wisten dat hij de drijvende kracht achter onze toneelvereniging was. Vroeger als regisseur, de laatste jaren vooral in het aansturen van iedereen. Hij nam ongelooflijk veel hooi op zijn vork waarvoor heel veel respect, maar … amai Willy, wat hebben we je gemist, den berg hooi was veeeeel hoger dan verwacht. Ik hoop dat hij boven op zijn wolkje meekijkt en het goed vindt.”
Praktisch
Het Heidebloempje speelt ‘3 is teveel’ in GC De MARc/kT. Voor tickets klik je op de gewenste datum:
Heel veel plezier met de repetities en toi toi toi met de uitvoering! Ik speel zelf eind oktober, dus kan het niet zien.
Birgit Agemans