Boris Kersemans: “Ik ben de oudste zoon van Rudi Kersemans en Ilse Peeraer. Heel wat Spetsers en dan vooral de jongere garde, zullen mij wel kennen via één of andere vereniging. Al sinds mijn geboorte ben ik betrokken bij de Chiro van Merksplas waar ik als kleine ukkepuk al mee mocht met mijn ouders om mee te gaan koken op kamp.”
Vanaf mijn 6 jaar mocht ik dan eindelijk in de Chiro als een trots lid bij de Sloebers. Als lid keek ik altijd vol bewondering naar de Chiroleiders. Op mijn 18de was het dan ook eindelijk zover en werd ik deel van de leidingskring. Van de 6 jaar als chiroleider ben ik 3 jaar groepsleider geweest.
De jeugdige Spetsers die niet in de Chiro hebben gezeten kunnen mij zeker kennen vanuit JH ZigZag waar ik ondertussen ook al enkele jaren in het bestuur zetel. Dit werkjaar ben ik daar begonnen aan mijn tweede jaar als voorzitter. De sporters uit ons geliefde dorp hebben me zeker al eens tegengekomen in de sporthal. Daar kom ik elke week om met veel goesting volleybaltraining te geven en daarna een pintje te drinken aan den toog. Alle andere dorpsgenoten hebben misschien al wel eens van mij gehoord via de gemeenteraad waarin ik voor Leefbaar Merksplas zetel sinds 2018.
Tussen al deze bezigheden door moet ik soms nog tijd vinden om te gaan werken, als procesoperator bij Sanofi in Geel. Als ik dan nog een gaatje in mijn agenda vind, besteed ik tijd aan mijn bijberoep. Dat is een passie die ik al sinds de lagere school ontdekt heb. Ik ben heel graag in het bos bezig en help zo mee de bossen te onderhouden. Bomen planten, vellen, snoeien en verwerken tot brandhout of timmerhout is dan ook kort samengevat wat mijn bijberoep inhoudt.
Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis of trend in 2021 in Merksplas?
Het moment waarop we terug zonder mondmasker naar de winkel, frituur, restaurant of café mochten. Dat was een moment waarop, denk ik, iedereen dacht ‘YES!! Het is bijna gedaan!! We zijn er bijna!!’ Maar een paar weken later werd het tij weer gekeerd. Dat was toch wel even een domper op de feestvreugde. Maar ik heb wel gezien binnen de verenigingen dat de koppen niet bleven hangen maar dat er vol goesting weer gewerkt werd naar nieuwe oplossingen om zoveel mogelijk activiteiten toch te laten doorgaan.
Welke dorpsgenoot wil je in de bloemetjes zetten voor wat hij/zij dit jaar voor jou én/of ons dorp betekende?
Aansluitend op de vorige vraag wil ik hier nogmaals de inzet van iedereen die betrokken is bij een jeugd, sport of cultuurvereniging benadrukken en al deze vrijwilligers hartelijk bedanken! De leerkrachten van de scholen wil ik ook een hart onder de riem steken, omdat het niet gemakkelijk moet zijn om de leerlingen iets deftig bij te leren en dan ook nog eens te zorgen dat de lessen aan alle regels voldoen en veilig kunnen doorgaan. Een extra aanmoediging wil ik ook nog geven aan alle ouders, ondernemers, thuiswerkers, zorgverleners en zorgbehoevenden, en alle anderen die telkens hun leven moeten aanpassen in deze lastige tijden!
Wat heeft je op cultureel of sportief vlak het meest bekoord?
Sinds dit volleybalseizoen ben ik voor de eerste keer zelfstandig trainer bij de U17. Dit vind ik toch wel redelijk spannend omdat ik nu zelf de trainingen moet opstellen en zelf verantwoordelijk ben voor de evolutie van de ploeg. Voorheen ben ik altijd hulptrainer geweest bij de jongere ploegen. Coachen deed ik al wel langer alleen, maar dan heb je natuurlijk niet dezelfde invloed als tijdens een training.
Als ik nu terugblik op de eerste helft van het seizoen, denk ik dat ik tevreden mag zijn over mijn inzet en de positieve evolutie van de ploeg. Ik mag natuurlijk niet alle eer voor mezelf houden omdat ik steeds goed word ondersteund door mijn broer Lander, die ook mijn hulptrainer en assistent-coach is. Hij heeft dit seizoen voor de eerste keer terug mee training gegeven, nadat hij een jaar of zes geleden gestopt was met de volleybal. Na het volleybalkamp van dit jaar, waar hij was meegevraagd als begeleiding, had hij de smaak plots terug te pakken.
Wat heb je het liefst gelezen in 2021?
De Bosgazet! De Bosgazet is een informatief krantje van de Bosgroepen dat vier keer per jaar wordt uitgegeven. Hierin komen alle activiteiten en projecten die georganiseerd worden in functie van het bos. Als je denkt dat je alles al kent van het bos, ontdek je toch steeds weer iets nieuws als je de Bosgazet aan het lezen bent. Veel tijd om boeken of de krant te lezen heb ik niet, maar als de Bosgazet verschijnt ben ik altijd meteen getriggerd.
Jouw grootste klein geluk in 2021?
Toen ik vroeger als kind mocht meerijden in de Defender van Nonkel Dirk en Tante Diane vond ik dat altijd een heel avontuur. Vanaf toen vertelde ik thuis altijd dat ik later ook zo’n auto wilde. 2021 was het jaar waarin ik eindelijk genoeg gespaard had om mijn eigen Defender te kunnen kopen. Het klinkt misschien wat oppervlakkig en materialistisch, maar het is toch een kinderdroom die is uitgekomen!
Wat wens je ons dorp toe voor 2022?
Kort maar krachtig, een coronavrij jaar!!!
