Geboren op de rand van het land … de Heikant. Dan opgeschoven naar de Turnhoutse steenweg om – na omzwervingen via Brussel, Leuven en Turnhout – terug in Merksplas te belanden. Spetser van beroep dus! De iets oudere Spetsers zullen me misschien nog kennen als de gitaarmeester van JH Noster, ‘lijder’ van de KSA of bendeleider van de Kritische actie groep Merksplas. A ja, de hobby’s nog! 20 jaar directeur van Cultuurhuis de Warande en een korte legislatuur Vlaams parlementslid voor Groen. Fiere vake ook van drie kids en 5,9 (?) kleinkinderen.
➽ 2024 was een jaar voor mij waarin …
ik mijn politieke activiteiten meer en meer inruilde voor een (h-)eerlijk engagement als bestuurder bij een vijftal organisaties in de Kempense of Vlaamse sociale, culturele of onderwijs context. We toogzeuren zo graag over de politiek, maar we vergeten hierbij maar al te vaak dat ons dagdagelijks leven ook aangestuurd blijft door een giganetwerk van – meestal vrijwillige, onbetaalde – bestuurders.
Verder heb ik in 2024 ook veel slakken geraapt, mijn tuin vertroeteld en vooral ook veel noten geproduceerd… Muzieknoten welteverstaan … met Bluewire bestegen we immers menig Kempens, Vlaams en zelfs Nederlandse podium.
Bij dit alles was het altijd fijn thuiskomen in de Pastoor Ceulemansstraat. Begin 2025 trakteren we onze buurt met behalve een nieuwjaarsborrel ook op de heuse première van een roadmovie ‘starring de buren van de PC-straat! Yes, we Cannes :-).
Helaas was 2024 ook het jaar waarin ik mijn geliefde oudste broer Louis moest afgeven. Farewell Brother…
Kortom, een jaar van lief en leed op een kluitje.
➽ Welke gebeurtenis of evenement in het dorp raakte jou het voorbije jaar het meest?
Vreemd, maar ‘k voel me toch vooral een echte Spetser bij die initiatieven die wat schuren: het joviale concertpodium van de Chapeau, de frisse festivals à la Backyard en de tweejaarlijkse muziektuinen van Galley Head. Maar ook – zo mooi – de eigenzinnige foto-expo van Nicol’ Andrea in het iconische dokter Feyenhuis.
Om dan zeker ook straatburgemeester Michel Koks niet te vergeten die, getooid in de gekste pakken en attributen- er in z’n eentje in slaagt om – al was het maar voor enkele minuten – de dagelijkse verkeersdiarree te doen stoppen (merci aan àlle verkeerhelpers overigens). En, ook’ Bij de Rik‘ staat op mijn lijstje: zijn ongekunstelde geloof om ‘Jan-met-welke-pet-dan ook’ te plezieren heeft toch wel … eeeuh karakter. Mijn voorkeurslijstje doet natuurlijk niks af aan de verdiensten van al die andere Uit-activiteiten en evenementen.
➽ Welke persoon, groep of vereniging in Merksplas heeft dit jaar op jou een bijzondere indruk op je gemaakt?
Natuurlijk verdienen zowat alle vrijwillige handen een applaus met trompetgeschal: of ze nu voor de jeugd-, sport- en cultuursector werken of actief zijn in het maatschappelijk-sociale weefsel van het dorp, het maakt niet uit. Van een stekelige Migrom tot de caritatieve Oversteek, van de geëngageerde Wereldwinkel tot de seniorensport. Pata rhei! Een dorp dat niet vloeit en kronkelt is die naam niet waardig.
Mijn scherpe keuze voor 2024 dan? Ik kan het niet laten, want politiek, zeker in een verkiezingsjaar, blijft me beroeren. Politici zijn anno vandaag weinig populair, en al helemaal niet als ze niet in de geijkte denkpatronen passen. Annie Verheyen (Leefbaar) en Jef Schoofs (Groen) zaten 24 jaar in de gemeenteraad. Dat verdient voor beiden respect!
Zeker als je, zoals Jef Schoofs, 24 jaar dag en nacht moest knokken voor een andere visie op belangrijke beleidsdomeinen zoals wonen, verkeer, klimaat en sociale zaken. Constructief, immer onderbouwd en zelden met de genoegzame grondstromen mee stond Jef altijd paraat om te vechten voor een andere kijk op de genomen beslissingen of nieuwe initiatieven te bepleiten. Je moet het maar doen! Een diepe buiging dus. Dorpsdenken is tof, maar kan ook smal en eng zijn. Zonder Jef Schoofs (en Groen) restten er vanaf 2025 nog maar twee oppositie bankjes in de gemeenteraad. En dat is op zijn minst ‘pinneke dun’ te noemen.
➽ Van welk radioprogramma, Spotify-playlist, album of podcast heb je de voorbije maanden genoten?
Ik ben een absolute radio-fan: immer paraat, overal bereikbaar en (op de irriterende reclamespotjes na) zelden overprikkelend. Voor de muziek en het woord ga ik voor Klara met (h-)eerlijke programma’s zoals Zanzibar, Django Caramba of Valckenaers &Vanhoudt enz. Op radio 1 is het immer olijke ‘Nieuwe feiten’ niet te versmaden. En dan zijn er nog de honderden digitale zenders met o.a. het Amerikaanse Folk Alley in de spits van de akoestische wereldmuziek.
En eerlijk? Spotify is echt wel onuitputtelijke bron van muziekjes, maar jammer toch dat de (muziek-)makers er zo schaars voor vergoed worden. Maar ook op YouTube geraak je nooit uitgekeken. Eén ‘guilty pleasure’ wil ik de lezer niet onthouden:
Edoch, niks boven ‘live’ natuurlijk! Met concerten of voorstellingen in de Warande, de Roma of het fantastische Depot in Leuven. In die laatste tent zag ik in begin februari een absoluut topconcert van Bela Fleck. De man was 40 jaar geleden nog te zien in jaja, Wortel of all places, meer bepaald in een zaaltje boven een groentewinkel. Anno 2024 staan er 14 Grammy awards op zijn naam… Ola Pola!
➽ Wat heb je in 2024 graag gelezen?
Ik ben Zuhal voor geweest door mezelf – zeker na mijn verblijf in de parlementaire wandelgangen – een quasitotaal sociale mediaverbod op te leggen. Zo kwam er weer flink wat ruimte om te lezen: kranten, tijdschriften en longreads op de digitale media en jazeker, het verfrissende merksplas.NU.
Maar niks boven een goed boek uiteraard. Met dit jaar veel aandacht voor o.a. de fictie van de Duitse Juli Zeh. Onder buren of Ons soort mensen zou zich zomaar in Merksplas kunnen afspelen. En ja, Leo Pleysier zijn Klokgelui heeft ook iets Spetserigs! En bij deze nog mijn duimpje voor onze dorpsbib: mee met de tijd en bijzonder (kind)vriendelijk. Het succes van de lezingen smaakt alvast naar meer.
Tentoonstellingen zien is voor mij ook een intense vorm van lezen: het (private) museum Voorlinden in Wassenaar (Nl) stond dit jaar wel viermaal op het lijstje met Rinus Vande Velde, Michaël Borremans, Ron Mueck en Anselm Kiefer. Allemaal lekkers voor kop en lijf!
➽ Met welke kleine ingreep zou Merksplas voor jou in 2025 nog beter kunnen worden?
Minder autobanden op de stoepen en fietspaden! Wie regelmatig onze Meir – de Leopoldstraat af fietst, kent het fenomeen: autobanden en spiegels palmen zonder scrupules de fiets -en voetgangersruimte in. Onze dorpsstraten zijn immers niet ontworpen voor al dat veel te brede vracht- en landbouwverkeer. En natuurlijk – ook ik niet – liever geen kapotte autospiegels of krassen op onze vierwieler: dus schuiven we maar wat op …
Een vreemde hersenkronkel, want de olifant in de kamer willen we willens nillens niet kennen. De cijfers spreken nochtans boekdelen: recente tellingen lieten in 2024 pal onder onze kerktoren meer dan 1129 auto’s per uur(!) passeren. De fijne stofmeter van de universiteit Antwerpen (aan o.a. de schoolingang Yugro) klimt daarbij in het donkerrood. De politiek zweert dikwijls bij gezond boerenverstand, maar van die auto-dominantie, daar lust deze heikantboer echt geen eieren meer van. En zeker weten, velen met mij …
De kleine ingreep? Niet voortdurend de pollekes in de lucht ‘want daar kunnen we niks aan doen’, maar de handen aan de ploeg! Kennis, ervaring en wetenschap binnenhalen en hop, met de kop in de wind van de dorpskern terug een dorp maken.
Bedankt voor de bloemetjes Staf. Maar ik had dit nooit zo lang kunnen volhouden zonder de inhoudelijke en morele steun van een heleboel mensen die misschien minder in de kijker hebben gelopen. Ook hen heel erg bedankt.
oh merci Staf 🤞