Volgend weekend kan je voor het laatst de overzichtsexpo gaan bewonderen van fotografe Nicol’Andrea. In Het Kasteeltje (Molenzijde 12) vind je haar werk van de voorbije drie decennia. “Ik heb ze niet nageteld, maar het moeten samen toch wel zo’n 200 foto’s zijn.”
Het was er best druk zondag, toen we de tentoonstelling bezochten. Toevallig was ons eerste interview toen we met merksplas.NU startten, eentje met Nicol. “Dat hoeven we dan niet opnieuw te doen”, klinkt het gedecideerd, “zoveel is er op die tijd niet veranderd.”
Nicol: “De voorbije maanden wou ik me nog eens vastbijten in een project, en met deze voormalige dokterswoning had ik een ideale plek om zelf eens tentoon te stellen. Ik kom eigenlijk weinig naar buiten met mijn foto’s. Maar dat mocht nu wel eens.”
En het pand leent zich er echt voor: eenmaal in de majestueuze hal, word je overweldigd door de verzameling foto’s die Nicol daar op een muur samenbracht. Naakten, portretten, modelwerk … Op een andere muur in de ruimte hangt een foto die Nicol op die plek enkele maanden terug daar met een model maakte. “Die foto werkt blijkbaar als een magneet voor bezoekers.”
“Zondag was het hier best druk. Femma kwam langs met wat leden, enkele fotokringen, mensen uit de buurt, wat kennissen en fotografen … Ik vind het altijd interessant om te peilen naar hun reacties. In de verte hoorde ik soms de gesprekken aan. De weerkerende discussies over analoog of digitaal werken, bijvoorbeeld. Bah, die fase ben ik voorbij. Als ik snel en onopvallend wil werken, is er de iPhone. Maar ik maak ook nog altijd graag foto’s met mijn grote toestel.”
“Ik kijk altijd rond naar het goede moment om een foto te maken. Toeval speelt soms een rol, maar evengoed moet je het moment zien. Ik kan er diep ongelukkig van worden als ik merk dat ik het miste. Neem nu de foto hierboven: ik nam ‘m op een winterdag in de trein tussen Turnhout en Tielen, terwijl de ramen bedampt waren en bedekt met een witte tag.”
De lichtheid van het leven
“Het samenstellen van de expo was wel een reis terug in de tijd. En ik moest selectief zijn. Door mijn werk voor Weekend Knack, Marie-Claire, de Morgen …. kwam ik heel wat beroemdheden tegen. Die zal je hier niet zoveel vinden.”
Maar je raakt onwillekeurig danig onder de indruk van het diverse werk dat Nicol de voorbije dertig jaar maakte. Verrassend door de grote diversiteit van onderwerpen (portretten, reportages, mode, reizen, film, landschappen), maar ook door haar gevoeligheid die op elke foto een weemoedige laag legt. De ondraaglijke lichtheid van het leven, dat twijfelt tussen dolle pret en verstilde melancholie, tussen uitbundige kleur en triest grijs, tussen afstand en nabijheid, tussen eigenzinnig karakter en meedrijven met de massa.
Cinema
In een van de kamertjes installeerde Nicol ook nog enkele filmzaalstoelen en kan je een hele reeks clipjes van haar film- en fotowerk bekijken. “Mensen houden er blijkbaar van om een tijdje te kijken. Filmwerk van mij hadden ze niet verwacht. Als je toch foto’s maakt, kan je toch evengoed de camera wat laten lopen?”
Eentje om een idee te geven:
Nog twee dagen
Eenmaal terug op straat, ben je danig onder de indruk. De noeste arbeid en het doorzettingsvermogen dat deze expo kostte, maakt een bezoek meer dan waard. Tussen de muren van een uitgeleefde villa in Merksplas bewaart Nicol de schoonheid van de wereld in haar verzameling persoonlijke prenten. Je kan er nog twee dagen van genieten.
Praktisch
Molenzijde 12, Merksplas. Nog open op zaterdag 28 en zondag 29 september, telkens van 11 tot 16 u. Gratis.
Helemaal eens met de auteur… en de helder eerlijke toelichting door de fotograaf. Voorwaar ronduit een pracht van een expo..En dit dan nog in de voor vele Spetsers iconische omgeving van het dokterskabinet van Dr. Feyen. Hoe schoon is dat.. En ja, oh ironie, ik die nog altijd geloof dat investeren in verbindende cultuur het doktersbezoek zou kunnen helpen dalen.😇😜