Zo was ik onlangs bij de dokter voor een periodieke check-up.
Al in de wachtkamer voelde ik me schuldig, alsof ik op het matje moest komen voor het verwaarlozen van dat lichaam van me, wegens het niet nakomen van de voorwaarden tijdens mijn jaarlijkse proeftermijn, tijdens mijn probatie zeg maar, die de dokter mij had verleend. Ik moest het dus terug komen uitleggen daar en zulks zonder raadsman.
In zijn kabinet verrichtte de dokter dezelfde handelingen zoals altijd, zodat de resultaten hiervan konden vergeleken worden met de vorige. Tot mijn blijdschap – en verrassing – bleek mijn gedrag geen noemenswaardige elementen te vertonen die mijn strafdossier negatief zouden kunnen beïnvloeden. Het bloedstaal moest natuurlijk nog onderzocht worden en het sigaretje was toch nog enigszins bezwarend.
Hieperdepiep, dacht ik.
En hoe is het nog met je stoelgang? vroeg de edelachtbare nog.
Goed, goed, zei ik extatisch. Je hebt er de groeten van!
