Sinds enkele jaren is Ive een vaste bezoeker van de Plantentuin van Merksplas. Hij is drukker van beroep en houdt zich in zijn vrije tijd graag bezig met voetbal, een goed gezelschapsspel en een terrasje doen. Verder kennen we Ive als iemand die houdt van zwanzen en eens goed lachen.
Hoe kwam je bij de Plantentuin van Merksplas terecht, Ive?
Ive: “Mijn ouders spraken voor het eerst over de Plantentuin in 2017. Niet veel later ging ons pa ‘de Micky’ er als vrijwilliger aan de slag. Hij ging er, net zoals hij bij de voetbal vele jaren heeft gedaan, het gras afrijden. Het duurde ook niet lang of ons pa was helemaal in de ban van de planten die hij er zag. Vooral de pioenen waren zijn passie, daar ging hij helemaal in op. Toen het tuincafé vanaf april 2019 open ging, was ons ma er ook alle weken aanwezig. Vanaf die tijd begon ik de tuin en het tuincafé ook regelmatig te bezoeken. Nadat ons pa eind 2019 gestorven is, ben ik voor het eerst als vrijwilliger in de plantentuin komen helpen.”
Elke week wat anders
“Toen ik aan Wout vroeg waarmee ik in de tuin zou kunnen komen helpen, stelde hij me voor om de taak om het gras te maaien van ons pa over te nemen. Ik vond dit toen een hele eer dat dit aan mij gevraagd werd. Ook vandaag nog doe ik dit met veel plezier. Het zal deugd doen als het gras binnenkort weer begint te groeien. Net zoals de andere vrijwilligers doe ik er op deze manier mijn best voor om de tuin zo mooi mogelijk te maken voor de bezoekers. Wij zijn hier als vrijwilligers heel fier op ons werk.
Daarnaast word ik er ook heel rustig van. De zorgen glijden van mij af en ik voel me goed. Van april tot eind oktober zie ik zo ook wekelijks elk stukje van de tuin. Zo kan ik genieten van alle veranderingen door de seizoenen heen. En ik kan je zeggen: elke week ziet de tuin er weer een beetje anders uit.”
“Mijn favoriete plekjes in de tuin zijn de heidetuin en de fruittuin. De Heidetuin spreekt me aan omdat deze in de winter al veel kleuren toont en daar word ik gelukkig van. En als deze uitgebloeid is, begint de fruittuin op gang te komen. Als ik met mijn grasmachine doorheen de lentebloesems kan rijden, voel ik me helemaal goed. Niet alleen het uitzicht maar ook de geuren die op je afkomen, heerlijk!”
“Wat mij ook enorm aanspreekt is dat ik de gebouwen, de tuin en de groep mensen die erbij betrokken zijn, zie evolueren. Ik kom hier nu voor het tweede jaar en zie dat dit enorm vooruit gaat en hoe langer hoe mooier wordt.
Naarmate dat de groep mensen groter wordt, kunnen we nog veel meer als voordien de puntjes op de ‘i’ zetten. Zo worden bijvoorbeeld nu ook de kanten van de graspaden recht gesneden. Dit heeft als gevolg dat mijn graspaden er nu nog strakker en dus mooier bij liggen en dat maakt me enorm trots!”
Zonder druk
“Sinds een tijdje werk ik ook mee aan andere taken en projecten binnen de tuin. Zo kom ik nog meer met de anderen in contact, want hoe leuk het gras rijden ook is, je zit alleen op je machine. Het valt me op dat bijna iedereen hier met een glimlach op zijn gezicht komt helpen, wij zijn hier echt graag. Zo heeft iedereen ook zijn verhaal bij, waar ik graag naar luister. Zeker het afgelopen jaar waarin we bijna geen mensen meer mochten zien, heb ik ervan genoten om samen met anderen in de tuin te werken. Uiteraard gelden daar de veiligheidsregels ook, maar je kan er eenvoudig meters uit elkaar blijven en de hele corona-miserie even vergeten.”
“Ik merk van mezelf ook dat ik veranderd ben sinds ik in de Plantentuin kom helpen. In de tuin is er geen druk, wat we vandaag niet afgewerkt hebben, doen we morgen wel weer verder.
Ik kan iedereen aanraden om mee te komen helpen in de tuin. Voor de mooie planten en de rust, maar ook om even de te kunnen ontsnappen uit het drukke bestaan van vandaag. En, zoals ik al heb gezegd, hangt er een sfeer van gezelligheid en wordt er veel plezier gemaakt.”
