Het Heidebloempje: Als de kat van huis is

De 150 bezoekers genoten vanmiddag in de Marc/kt van de derde voorstelling van ‘Als de kat van huis is’, een komedie van Het Heidebloempje. Nog acht te gaan!

Die winterproductie presenteert zich als ‘superleuk, vlot en tijdloos stuk’. Het werd geschreven door John Mortimer, en vertaald door Carry Goossens en Dirk Van Vooren.

De sleur van een huwelijk

Het koppel waar alles rond draait, Richard en Chantal, is 25 jaar getrouwd. Een ideale gelegenheid, vindt Chantal, om haar huwelijksreis nog eens over te doen. Maar Richard ziet dat absoluut niet zitten. Gelukkig voor hem valt zijn omhooggevallen schoonzuster Yvonne binnen met de mededeling dat ze haar man Hubert heeft laten zitten. Ze is zijn slippertjes meer dan beu en wil scheiden. Hubert nodigt zijn laatste verovering, Valerie, en haar vriendin Merel uit bij Richard thuis als Chantal en Yvonne even op vakantie lijken te zijn.

Het programma beloofde dolkomische spraakverwarringen en misverstanden, vol herkenbare elementen uit het dagelijkse leven. En daar leek het publiek van te smullen.

Meer stripverhaal dan roman, meer FC De Kampioenen dan Fawlty Towers, maar door de vaart waarmee het verhaal je meeneemt, verveel je je geen moment.

De acteurs halen hun beste kunnen boven om de tekst tot leven te brengen en hun karakter wat diepte te geven. Luc Van Loon doet dat uitstekend als constant morrende huisman Richard, die even later toch onderkruiperig ervoor kiest alles te doen wat zijn Chantal ordonneert. Die wordt gespeeld door Tinne Van Deun, die – blijkbaar herkenbaar voor de zaal – haar nukken doorzet en haar man telkens zover meekrijgt. Bart Loodts speelt de charmante echtgenoot Hubert en bedrieger van Yvonne (Gerd Bilcke). Valerie (Britt Agemans) en Merel (Annelies Vermeiren) zetten de twee meisjes neer die wat kleur brengen in het leven van Hubert en Richard, maar veelvuldig achter de deuren van het decor moeten verstopt worden.

Deurenkomedie

‘Als de kat van huis is’ blinkt uit binnen de wetten van de deurenkomedie: geen wereldleed komt er aan te pas, geen maatschappelijke problemen, maar het verhaal focust alleen op het leven van die twee uitgebluste koppels. Die zijn dan wel wat clichématig uitgeschreven, en soms wat extra aangedikt gespeeld. Meer stripverhaal dan roman, meer FC De Kampioenen dan Fawlty Towers, maar door de vaart waarmee het verhaal je meeneemt, verveel je je geen moment. En er is altijd wel iemand die met een leuke oneliner de zaal aan het lachen krijgt. Wat je vooral proeft, is de liefde van een grote ploeg die hart en ziel steekt in de productie.

Roel Van den dries: “Een stuk uit de duizend”

“We kozen het stuk uit het grote aanbod van Open Doek, de koepelorganisatie voor het amateurtheater,” zegt regisseur Roel Van den dries. “Dat deden we op basis van de mensen die zich bij ons aanmeldden voor dit winterstuk. En dat waren nu vier dames en twee heren. Sommige amateurgroepen voegen soms nog wat tekst toe aan een stuk voor een extra personnage, maar daar doen we niet aan mee. Dat komt het stuk niet ten goede, en een rol van twee lijntjes is voor niemand een goede motivatie.”

Dash

“Voor Merksplas kiezen we altijd een stuk met dash, dat genoeg draagkracht en niveau heeft. Boerenkluchten doen we niet meer. Nee, ons publiek wil een zeker niveau, een zekere gelaagdheid, en dat zit toch wel in dit stuk. Kiezen doen we telkens met ons leescomité. Een hele klus, want van de tien stukken die we doornemen, haken we bij negen daarvan na enkele pagina’s al af. Omdat ze gewoon slecht zijn, of hopeloos gedateerd.  Toen we de proeflezing van dit stuk deden, bleken alle personnages goed te zitten. Er zat genoeg contrast tussen Hubert en Richard, bijvoorbeeld. Het waren twee uitgetekende karakters, die enkel door respectievelijk Bart en Luc konden gespeeld worden. Omgekeerd zou niet kunnen. Ook tussen Valerie en Merel (enthousiast en depressief), en tussen Chantal en Yvonne, speelt dat. Zo’n uitgetekend stuk waar de karakters van de personnages en die van onze acteurs mooi samenvallen, is al de helft van het succes.”

Ambitie

“Waar we ons aan willen spiegelen, is het Deurnese EWT. Die spelen kluchten, maar wel met niveau. Dat vraagt ons publiek ook: ‘we willen komen lachen’. Maar dan willen we wel fijnere humor brengen. Met wat stiltes, een goede timing, sterke acteurs. Ons herfstprogramma vullen we dan anders in. Vorig jaar programmeerden we onze jeugdafdeling. Toen speelde die hun eerste productie, Wonderland. Of we speelden in een kleine bezetting Schaft, een tragikomedie.”

Heel wat volk

“Zo’n productie is wel het werk van heel wat volk. Onze decorploeg stopt er twee weken werktijd in met acht mensen. Of we hebben nog de Kliek van Annemiek, vier vrouwen die voor ons dat decor schilderen, aankleden en minutieus afwerken. En onze geluids- en lichttechniekers van geluid en licht van de firma ETSL. Dat zijn superkrakken. Of de fanfare, die ons niet alleen operationeel ondersteunt, maar ook financieel.”

“Met de jeugdwerking mikken we echt op de toekomst. Na de revue bleken er een aantal jongeren gebeten door de theatermicrobe. Die konden we niet laten vallen. We zetten daar Britt Agemans op als jeugdverantwoordelijke. Op 16, 17 en 18 oktober brengen ze in De Marc/kt Chaos in het hotel, een komedie met 13 personnages, in een regie van Gerd Bilcke. We zijn daarvoor nog op zoek naar extra jonge acteurs!”

Speeldata